Σήμερις αν μπεις και ψάξεις λίγο τη φίλη μας τη Βικιπαίδεια, θα δεις ότι είναι η Παγκόσμια Ημέρα Μνήμης Εργατών κι η Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία. Είπαμε λοιπόν, να κάνουμε μια διαδικτυακή ψακτική σε μουσικές, που αγαπάμε και να μαζέψουμε μια λίστα με τραγούδια που τιμούν με τον δικό τους τρόπο τους εργάτες, εκεί έξω. Αυτές τις αόρατες φιγούρες με το ρυτιδωμένο πρόσωπο, που σηκώνουν καθημερινά στην πλάτη τους, τα βασικά γρανάζια λειτουργίας του κόσμου μας, αλλά δυστυχώς οι περισσότεροι θυμούνται λίγες μέρες πριν ρίξουμε το βόλι μας στις εκλογές. Για δυνάμωσε λίγο την ένταση και ρίξε μια καλή αυτιά!
John Lennon – “Working Class Hero”
Κάποια στιγμή ο Τζόνις έφυγε από τους Beatles και κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο. Κάνοντας μια στιχουργική στροφή σε θέματα που άγγιζαν τον κοινωνικό ιστό, έριξε ως προμετωπίδα του άλμπουμ, το “Working Class Hero”. H εργατική τάξη βρήκε τον νέο της ύμνο κι ο Λένον, έβγαλε στη σέντρα τις κοινωνικές ανισότητες, που βιώνουν εκατομμύρια άνθρωποι στον τόπο και τον χώρο, που βγάζουν το μεροκάματο. Κάπου εδώ, να αναφέρουμε ότι ο Χάρλεϊ Στάγγερς, άκουσε στο ραδιόφωνο WGTB FM το τραγούδι και στράβωσε με τους στίχους”But you’ re still fucking peasants as far as I can see” (μτφ. “Αλλά είστε ακόμα γαμημένοι χωριάτες, απ’ όσο βλέπω“) κάνοντας μήνυση στον Λένον. Oι πιο νιοι το μάθαμε από τους κύριους Green Day και δεν είναι ντροπή να το παραδεχτούμε!
Bruce Springsteen – “Factory”
Για έναν περίεργο λόγο, το “Αφεντικό” είναι ένας από τους πιο σημαντικούς μουσικούς εκφραστές της εργατικής τάξης. Με βιώματα, αλλά και πολλές ιστορίες στον περίγυρο του, το 1978 έβγαλε το “Factory”, ένα μελαγχολικό αριστούργημα για τη ζωή στο εργοστάσιο, δείχνοντας σε όλους ότι ο θρόνος του καλύτερου storyteller της γενιάς του, είναι καπαρωμένος από την αφεντιά του!
“End of the day, factory whistle cries,
Men walk through these gates with death in their eyes“.
The Clash – “The Magnificent Seven”
Του πανκ το ανάγνωσμα, ήταν πάντα ένα θυμωμένο μανιφέστο με κιθάρες που ξεκουρδίζονται και κανείς δεν νοιάζεται όσο βρίσκεται στο πόνγκο! Εδώ οι τιμημένοι Clash, φτύνουν όλη την αλήθεια της εργατιάς που σηκώνεται αξημέρωτα, για να παράξει σε μια κοινωνία που καταναλώνει περισσότερα από όσα χρειάζεται, για να νιώσει λίγο καλύτερα με την πάρτη της.
“Ring, ring, it’s 7:00 A.M.
Move yourself to go again
Cold water in the face
Brings you back to this awful place“.
Rush – “Working Man”
Όπου progressive rock, βάλε Rush. Όπου Rush, δεν χρειάζεται να βάλεις κάτι, το βγάζει από μόνο του, μιας και μιλάμε για τους προπάτορες της progressive rock. Στο επικό “Working Man”, έχουμε ένα τυπικό 24ωρο ενός εργαζόμενου, που οι ώρες δεν τον φτάνουν ποτέ για να ζήσει πραγματικά. Με τέτοιες τραγουδάρες καταστρέφονται τα repeat buttons!
“Cause I get home at five o’clock
And I take myself out an ice cold beer
Always seem to be wonderin’
Why there’s nothin’ goin’ down here“.
Judy Collins – “Bread and Roses”
To τραγούδι της φίλης μας, της Judy είναι εμπνευσμένο από μια ομιλία της Rose Schneiderman, εκεί στην αρχή του 20ου αιώνα. Έχει τη δική του ξεχωριστή σημασία γιατί η Rose ήταν μια από τις πρώτες γυναίκες του συνδικαλιστικού κινήματος στις Η.Π.Α. και χάρη στον αγώνα της και των συντρόφων της, οι γυναίκες κατάφεραν να κερδίσουν, καλύτερους μισθούς και συνθήκες στην εργασία τους.
“As we go marching, marching
Unnumbered women dead
Go crying through our singing
Their ancient call for bread“.
The Rolling Stones – “Salt of The Earth”
Αυτή η τρελή μπλουζιά των Stones, είναι αφιερωμένη στην εργατική τάξη. Δανείζονται λοιπόν, τη φράση που φέρεται να είπε ο Τζίζους Κράιστ στους πιστούς, ότι αυτοί είναι το αλάτι της γης, προκειμένου να τους δώσει κίνητρο να διεκδικήσουν καλύτερες συνθήκες. Στη θέση τους στο τραγούδι, βρίσκεται η εργατική τάξη, που βιώνει δύσκολες μέρες και δεν φαίνεται στον ορίζοντα αλλαγή, αν δεν αντιληφθεί η τελευταία τη δύναμη της. Όσο το ακούς, θερμή παράκληση: Drink Responsibly!
“And when I search a faceless crowd
A swirling mass of gray and
Black and white
They don’t look real to me“.
Bob Dylan – “Maggie’s Farm”
Η δουλειά στη φάρμα, μόνο εύκολη δεν είναι κι η εκμετάλλευση, μπορεί να βρει ευκαιρία να τρυπώσει παντού. Κι αν στο λέμε εμείς και δεν δίνεις πολλή σημασία, αλλιώς είναι να το ακούς από τον Bob Dylan! Τώρα, να γράψουμε και κάτι άλλο για τον Bob, πυρακτωμένες κιθάρες θα πέσουν να μας κάψουν κι είναι κρίμα.
“If you’re havin’ a good time,
Then he fines you every time you slam the door.
I ain’t gonna work for Maggie’s brother no more“.
Στέλιος Καζαντζίδης – “Οικοδόμοι Παλικάρια”
Κάπου εδώ, να βάλουμε και μια ελληνική παραδοσιακή ροκιά, ξεγυρισμένη με τον Στέλιο Καζαντζίδη, πίσω από το μικρόφωνο να περιγράφει την ιστορία των οικοδόμων που δεν έσκυψαν το κεφάλι και διεκδίκησαν ένα καλύτερο αύριο τη δεκαετία του 1960, συγκρουόμενοι μέχρι και με την αστυνομία.
Σίγουρα ξεχάσαμε αρκετά τραγούδια που μιλούν για την εργατική τάξη, μιας και δεν χωράνε όλα σε ένα άρθρο. Για αυτό μέρα που είναι, ρίξε στα σχόλια, το δικό σου αγαπημένο!
