Με τα του κορονοϊού και της καραντίνας, παρά λίγο  να ξεχάσουμε ότι 27 Μαρτίου, είναι η Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου. Επειδή λοιπόν θεωρούμε τους εαυτούς μας, μικρούς να μιλήσουμε για την μαγεία του ιερού αυτού σανιδιού, όπως λένε οι ηθοποιοί, δώσαμε τον λόγο στους αρμόδιους. Ψάξαμε εν μέσω γνωμικών και αποφθεγμάτων και βρήκαμε 10 από τις πιο θρυλικές ατάκες, που είχαμε την τύχη να μοιραστούν μαζί μας οι θεατράνθρωποι της οικουμένης.  

Ο λόγος στον Κάρολο Κουν: “Δεν κάνουμε θέατρο για το θέατρο. Δεν κάνουμε θέατρο για να ζήσουμε. Κάνουμε θέατρο για να πλουτίσουμε τους εαυτούς μας, το κοινό που μας παρακολουθεί κι όλοι μαζί να βοηθήσουμε να δημιουργηθεί ένας πλατύς, ψυχικά πλούσιος και ακέραιος πολιτισμός στον τόπο μας“. 

Και τώρα στον Ουίλιαμ Σαίξπηρ: “Ο κόσμος είναι μια θεατρική σκηνή και όλοι, άντρες και γυναίκες, απλά ηθοποιοί. Έχουν τις εισόδους τους και τις εξόδους τους. Και ο κάθε άνθρωπος στον καιρό του παίζει πολλούς ρόλους, καθώς οι πράξεις όπου εμφανίζεται είναι οι εφτά ηλικίες“. 

Ας μιλήσει κι ο Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω: “Η ποιότητα ενός θεατρικού έργου είναι η ποιότητα των ιδεών του“. 

Ο Όσκαρ Γουάιλντ ξέρει κι η ανθρωπότητα τον εμπιστεύεται: “Θεωρώ το θέατρο τη μεγαλύτερη τέχνη όλων, τον πιο άμεσο τρόπο με τον οποίο ένας άνθρωπος μπορεί να μοιραστεί με κάποιον άλλον την αίσθηση του τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος“. 

O σπουδαίος Άρθουρ Μίλερ, κάποτε είχε πει: “Το θέατρο είναι τόσο ατελείωτα συναρπαστικό επειδή είναι τόσο τυχαίο. Μοιάζει τόσο πολύ με τη ζωή“.  

Ο Τ. Σ. Έλιοτ ζωγραφίζει με τις λέξεις: “Ένα θεατρικό έργο πρέπει να σου δίνει να σκεφθείς κάτι. Όταν βλέπω ένα έργο και το καταλαβαίνω με την πρώτη, τότε ξέρω ότι δεν είναι και πολύ καλό“. 

O Jules Renard από την άλλη, είναι αποστομωτικός : “Για να κάνεις θέατρο, πρέπει να σε ενθουσιάζουν τα ψέματα“.

Ο Αντρέ Ζιντ, μας πετσοκόβει: “Δεν μ’ αρέσει το θέατρο. Πρέπει να κάνεις υπερβολικά πολλές υποχωρήσεις στο κοινό“.

Η Μάγκι Σμιθ από την άλλη, σκέφτεται φωναχτά: “Μου αρέσει η εφήμερη φύση του θεάτρου. Κάθε παράσταση είναι σαν ένα φάντασμα. Είναι εδώ για λίγο“. 

Κι ο τιτανομέγιστος Αλ Πατσίνο μιλάει για την άλλη του καψούρα, εκτός του κινηματογράφου: “Πάντα ήμουν στο θέατρο. Πάντα επέστρεφα σε αυτό. Αυτός ήταν πάντα ο τρόπος μου για να αντιμετωπίσω μια κατάσταση. Από νωρίς στην καριέρα μου, θυμάμαι να τρέχω και να δραπετεύω στο θέατρο. Ήταν ένας τρόπος για να αντιμετωπίσω όλη την τρέλα του κόσμου“.