Πόσες είναι οι φορές που έχουμε μετανιώσει για κάτι που δεν κάναμε στη ζωή μας, ενώ είχαμε την κάψα και τη διάθεση για το αντίθετο; Πολλές θα σου πω εγώ. Βλέπεις, αρκετά πράγματα είναι πολύ ωραία στο να τα σκέφτεσαι και να τα προγραμματίζεις, χωρίς ωστόσο να έχεις την ενέργεια για να τα πραγματοποιήσεις. Για να καταλάβεις τι εννοώ, το πιο συχνό παράδειγμα που μπορεί να συναντήσει κανείς, είναι η καθημερινή επίσκεψη στο γυμναστήριο. Πολλοί θεωρούν ότι πρέπει να την κάνουν, λίγοι όμως την εφαρμόζουν.
Εγώ από την πλευρά μου, δεν ψηνόμουν και τέρμα να αποκτήσω το σώμα των ονείρων μου, όχι ότι θα με χάλαγε κιόλας, αλλά μπορείς να πεις ότι είχα άλλο κάλο στον εγκέφαλο. Γούσταρα να ανακαλύψω πολλά Hip-Hop συγκροτήματα τα οποία θα είχαν πράγματα να μου πούνε, αλλά και να μου μάθουν. Βλέπεις, δεν μου άρεσε και πολύ να “βολευτώ” με τραγούδια σαν το Caliente και με… καλλιτέχνες να σαν τον Tus. Βέβαια, η συγκεκριμένη επιθυμία ήθελε έρευνα και δεν το έψηνα να χάσω χρόνο έτσι. Ένα άλλο πράγμα που λάτρευα ήταν η ιστορία. Πάντα ήθελα κάποια στιγμή στη ζωή μου να φτάσω σε ένα επίπεδο που θα ξέρω αρκετά ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα, ώστε να νιώθω υπερήφανος για τις γνώσεις μου στο συγκεκριμένο θέμα.
Η μοίρα τα έφερε έτσι, ώστε μια μέρα να πέσω τυχαία πάνω στους Social Waste, καθώς χάζευα στο YouΤube. Τότε, ως δια μαγείας οι δυο μου επιθυμίες ενώθηκαν κατά μια έννοια, καθώς είχα ανακαλύψει ένα συγκρότημα που μου “πήγαινε”, ενώ ταυτόχρονα είχε και στίχους που ήταν λες και άνοιγες ένα μουσικό βιβλίο ιστορίας, που λίγα σχολεία θα είχαν τα κότσια να πούνε στα παιδιά τους να το διαβάσουν.
Προφανώς και με την ανακάλυψη ενός και μόνο συγκροτήματος, δεν έμαθα όλη την παγκόσμια ιστορία που υπάρχει. Μπορώ να πω όμως, ότι έκανα κάποια μικρά ταπεινά βήματα προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση. Ακούγοντας τα τραγούδια των Social Waste, μαζί με μια ανοικτή καρτέλα Google από δίπλα, κατάφερα να μάθω για προσωπικότητες, επαναστάσεις και λαούς που ούτε καν ήξερα.
Εκεί που ήμουν εντελώς άσχετος όμως, ήταν στον τομέα της ποίησης. Βλέπεις, δεν ήμονα στη φάση να ασχοληθώ και είχα πάντα μια χαζή αντίδραση μέσα μου, που κάθε τι ποιοτικό προσπαθούσαν να μου περάσουν οι γονείς μου το απέρριπτα, όπως έκαναν άλλωστε και αρκετά άτομα της ηλικίας μου. Δεν αντιλέγω, γνωρίζαμε μερικά ποιήματα από το σχολείο, αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαστε μια γενιά που έκανε στην άκρη τη συγκεκριμένη μορφή τέχνης, χάνοντας έτσι την ευκαιρία να διαβάσει σπουδαία αριστουργήματα.
Κάποια στιγμή όμως αρκετά πράγματα άλλαξαν, για μένα τουλάχιστον.Αυτό έγινε γιατί οι Socail Waste, κατάφεραν να προσαρμόσουν την ποίηση του Καββαδία σε Hip-hop ρυθμούς. Το αποτέλεσμα; Απίστευτο! Πώς να μην είναι άλλωστε, όταν τα λόγια του ποιητή από την Κεφαλονιά μπήκαν στον ρυθμό της μουσικής που γουστάρω, παραπάνω από μια φορά; Βλέπεις, εκεί που τον είχα απλά ακουστά από την αδερφή μου, κατέληξα να διαβάζω ένα βράδυ το “Πούσι” και να έρχομαι σε επαφή με ένα είδος τέχνης που ούτε καν φανταζόμουν ότι θα ταίριαζα μαζί του, αλλά και έναν ποιητή που θα κατέληγε σιγά-σιγά να γίνει ο αγαπημένος μου.
Πάντως, δεν ήταν μόνο ο Καββαδίας που τιμήθηκε από τους Social Waste. Αν κάτσεις να ακούσεις τα τραγούδια τους, θα ανακαλύψεις αρκετούς ποιητές και συγγραφείς που δεν ήξερες καν την ύπαρξη τους. Αυτό θα γίνει γιατί υπάρχουν συνεχώς αναφορές σε πρόσωπα του συγκεκριμένου χώρου, μέσα στα πεντάλεπτα μαθήματα ιστορίας του συγκροτήματος. Αν πάλι, αναζητάς κάποιον ύμνο σε έναν και μόνο άνθρωπο του είδους, σου έχουν και απ’ αυτό, καθώς έγραψαν ένα ολόκληρο τραγούδι αφιερωμένο στον Χρόνη Μίσσιο,το οποίο κοσμεί τον δίσκο τους “Με μια πειρατική γαλέρα”. Μια γαλέρα, που ακούγοντας την, συνεχώς μου γεννιόντουσαν ερωτήματα. Ερωτήματα που ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έχω.
Ποιος ήταν ο Εμιλιάνο Ζαπάτα; Ο Πάντσο Βίγια; Τι έγινε στην Καισαριανή; Αυτές είναι τρεις από τις πολλές απορίες που είχα για ορισμένα κομμάτια της ιστορίας. Ε, και στις τρεις την απάντηση την πήρα από τους Social Waste από ένα και μόνο τραγούδι τους. Θα μπορούσα να κάτσω να σου αναλύσω σπιθαμή προς σπιθαμή το συγκεκριμένο κομμάτι, αλλά μόνο και μόνο για το πρώτο κουπλέ ίσως μου χρειαστούν 2.000 λέξεις και μπορεί να σου λέω και λίγες.
Πιο μικρός, είχα μάθει κάποια πράγματα από τους γονείς μου για τον Τσε Γκεβάρα και την επανάσταση στην Κούβα, όχι πολλά, αλλά τα βασικά μπορείς να πεις ότι τα ήξερα. Είχα και μπλουζάκι με τον Αργεντινό επαναστάτη κιόλας. Υπήρχε όμως μόνο ο Τσέ; Φυσικά και όχι. Όσο μεγάλωνα οι γνώσεις μου πάνω στο θέμα “επανάσταση”, άρχισαν να γίνονται όλο και πιο επιφανειακές. Βλέπεις, δεν είχα ποτέ καλή σχέση με το διάβασμα και έπρεπε να βρεθεί κάποιος άλλος τρόπος για να μάθει το παιδί.
Κάπου εκεί ξαναήρθαν οι Social Waste και μέσω της Hip-Hop μουσικής τους που τόσο γουστάρω, κατάφεραν να εμπλουτίσουν τις γνώσεις μου κατά πολύ. Έμαθα για ολόκληρα κινήματα όπως το Yo Soy 132 στο Μεξικό, με έκαναν να θέλω να διαβάσω Marcos Subcomandante και να μάθω την ιστορία πίσω απ’ αυτόν. Και το κυριότερο, μέσα από ένα και μόνο τραγούδι τους, με βοήθησαν να κάτσω και να ψάξω για τον άνθρωπο που ελευθέρωσε τα χώματα που πατάω. Και αυτά είναι μόνο ένα 15% από όσα πήρα απ’ αυτούς στον συγκεκριμένο τομέα.
Κι όμως, δεν είναι εδώ για να σου θυμίσουν τι έγινε στο παρελθόν, αλλά για να σου δείξουν τι πρέπει να κάνεις εσύ στο μέλλον. Καλή η ιστορία, εμβληματική μορφή ο Άρης, σπουδαίος ο Γκαλεάνο. Αλλά με το σήμερα τι γίνεται; Άλλωστε το σήμερα είναι η ιστορία του μέλλοντος, έτσι δεν λένε;
Ε λοιπόν, οι Social Waste, μέσω των κομματιών τους μπορούν να σου μιλήσουν για αυτά που ζεις και θα ζήσεις στο μέλλον, προσπαθώντας να ξεγυμνώσουν ό,τι σάπιο υπάρχει στην κοινωνία που ζούμε. Μέσα σε έξι λεπτά κατάφεραν να σου δείξουν γιατί πρέπει να είσαι αδερφός με τους γείτονες σου και να μην πέφτεις στις εθνικιστικές λούπες. Σε αρκετά κομμάτια τους προσπαθούν να σε πείσουν να παραμείνεις άνθρωπος με άποψη, να φωνάζεις, να απαιτείς, να διεκδικείς. Άλλωστε, αν η ιστορία επαναλαμβάνεται, γιατί να μην γίνεις και εσύ ο μέρος της αλλαγής της;
Ακούγοντας Social Waste, θα μάθεις για πολλούς ποιητές, συγγραφείς, επαναστάτες, μουσικούς, ζωγράφους , χωρίς να σε κουράσουν τα τραγούδια τους με τις πολλαπλές πληροφορίες που θα σου “πετάνε”. Γενικότερα, θα μάθεις για αρκετά κομμάτια της ιστορίας, που δεν σου ανέφεραν καν στο σχολείο.
Αν κάπου εκεί νιώσεις κάποια ανασφάλεια ότι σου λείπει ο έρωτας, η αγάπη, το συναίσθημα, μην αλλάξεις ρότα. Έχουν προνοήσει και για αυτό βλέπεις, γράφοντας, κατά τη γνώμη μου, το πιο ερωτικό τραγούδι που υπήρξε ποτέ, χωρίς μελό και σάλια φυσικά…
