Κάθομαι σπίτι με την τηλεόραση ανοιχτή και μ’ έχει πιάσει μελαγχολία. Τίποτα. Μιζέρια. Και τότε σκέφτομαι τι εκπληκτικές παιδικάρες είχε όταν ήμουν πιτσιρίκι και τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα. Δεν μιλάω για τα κλασικά ντισνεϊκά: Ντίσνεϊ Κλαμπ, Διάλειμμα, Λέσχη του Μίκυ και τέτοια. Ούτε για τα διάσημα άνιμε: One Piece Ντρέικ, Πόκεμον,Γιούγκι Ο και Ντάγκον Μπολ. Ούτε καν για τα πιο ψαγμένα: το Μια Φορά κι έναν Καιρό (ο Ανθρωπος, ή η Ιστορία), το Νταγκ, το Γατόσκυλο, ή το Μπάτμαν και το Σπάιντερμαν. Όχι, μιλάω για πράγματα ξεχασμένα στο βάθος της μνήμης. Κι ωστόσο, αξέχαστα!
Σήμερα λοιπόν, εδώ από κάτω σου ‘χω ξεθάψει μια σειρά διαμάντια που σχεδόν δεν θυμάσαι καν ότι υπήρξαν. Δεν θυμάσαι καν ότι τα έχεις δει, αλλά… θυμάσαι! Τσέκαρε λοιπόν, ξαναζέστανε τη μνήμη σου, και κλάψε μαζί μου για τους “ρολίστες” των καρτούν το ’90 και το ’00, που βάζουν εύκολα κάτω οτιδήποτε έχει να επιδείξει σήμερα η παγκόσμια “παιδική” τηλεόραση…
To Show των Ζώων του Τζιμ Χένσον
Ίσως το αγαπημένο μου “παιδικό”, και μάλλον ο,τι καλύτερο κυκλοφορούσε στην ελληνική τηλεόραση τέλη του ’90 (ή αρχές του ’00, θα σε γελάσω). Απ’ τον υπέρτατο δημιουργό του Muppet Show και του Sesame Street, ένα άπαιχτο talk show με λούτρινα ζωάκια. Παρουσιαστές, μια λευκή πολική αρκούδα κι ένα κουνάβι (ο Τζέικ κι ο Στίνκι), και θεματολογία κάθε επεισοδίου ένα ζώο του ζωικού βασιλείου. Καλό; Α-Π-Α-Ι-Χ-Τ-Ο. Αλλά και στην κυριολεξία, άπαιχτο αφού, με λίγες μόνο εικόνες στο μυαλό μου, έφτυσα αίμα να το βρω. Κι ακόμα δεν είμαι σίγουρος ότι στα ελληνικά κυκλοφόρησε μ’ αυτό το όνομα, ούτε θυμάμαι σε ποιο κανάλι. Αν κάποιος θυμάται, ας αφήσει ένα σχόλιο για να ξεθάψουμε παρέα αυτό το χαμένο διαμάντι!
Y.Γ. Ειδικά το επεισόδιο με το αρμαντίλο… Ντάξει, άλλη κλάση λέμε…
Ο Πολυάσχολος Κόσμος του Ρίτσαρντ Σκέρι
Ντάξει, αυτό κι αν ήταν! Ο Χακλ ο γάτος κι ο Λόουλι ο σκούλικος, ήταν οι πρωταγωνιστές σ’ έναν κόσμο γεμάτο πραγματικά πολυάσχολους χαρακτήρες. Η Χαμογελαστή Πόλη, ο μάστρο-Αλέπος (ένας Κύρος Γρανάζης της περιοχής), ο Μπανάνας ο γορίλας, ο Φράπας το γουρούνι, ένας σορός απίθανα ζώα σε απίθανες ιστορίες καθημερινής τρέλας (Μπουκόφσκι πατώνεις;). Πότε με ταξιδιωτικό ενδιαφέρον (“Ταξίδι στη Ρώμη”), πότε με ιστορικό ενδιαφέρον (“Οι Αδερφοί Μονγκοφλιέ και το αερόστατο”), πάντα με ενδιάμεσα μικρά μαθήματα σου δίδασκαν πράγματα ή σου ‘λεγαν τι να προσέχεις, τότε που ‘σουν μπόμπιρας. Πανέξυπνα υπέροχο!
Ο Γαργαντούα του Ραμπελαί
Ο κλασικός γίγαντας του πρωτομάστορα του σύγχρονου μυθιστορήματος, παρέα με το φιλαράκι του τον Πανούργο κι ένα τσούρμο αναγεννησιακούς χαρακτήρες, παίρνουν χρώμα και μπαίνουν σε καλούπια παιδικότητας γεμάτα έξυπνες κι όμορφες ιστορίες. Μπορεί τα ενήλικα χαρακτηριστικά των βιβλίων του Ραμπελαί (σκατολογία, σεξουαλικές αιχμές, ενήλικη σάτιρα) να λείπουν ή να ‘χουν ενταχθεί σε “παιδική” συσκευασία, αλλά οι περιπέτειες του γίγαντα με το μεγάλο στομάχι και την ακόμα μεγαλύτερη καρδιά, παραμένουν αθώα κι αγνά απολαυστικές!
Υ.Γ. Όλα τα λεφτά η έναρξη με τη μεσαιωνική εικόνα αποκάλυψης, λίγο πριν βγει ο Γαργαντούας κι η μάχη γίνει… πανηγύρι!
Ο Δον Κιχώτης της Μάντσα
Ακόμα ένας χαρακτηριστικά κλασικός ήρωας, απ’ τον απόλυτο πατέρα της σύγχρονης λογοτεχνίας. Το πνεύμα της “παλιάς” ιπποσύνης, η τρέλα, το παράδοξο, το αστείο, όλη η συμπάθεια που σου γεννούν οι ήρωες του Θερβάντες, ήταν εκεί. Αν έχεις διαβάσει Δον Κιχώτη, θα περάσεις τέλεια βλέποντας Δον Κιχώτη της Μάντσα. Κι αν δεν έχεις διαβάσει Δον Κιχώτη, δες αυτό, και θα τρέξεις να τον διαβάσεις.
Τα Σούπερ Παιδιά (Μετριότατος ελληνικός τίτλος για το Codename: Kids Next Door)
My name is… Βond, James Bond! Ξέχνα τους πράκτορες με τα μαρτίνι και τις μπερέτες. Εδώ έχεις τους πραγματικούς μυστικούς πράκτορες, που ζουν δίπλα σου, στη γειτονιά σου, έχουν αρχηγείο στο δεντρόσπιτο και πάνε δημοτικό! Αυτά τα 5 πιτσιρίκια δεν είναι απλώς τα μικρά παιδιά του γείτονα, αλλά οι ήρωες που σώζουν τον κόσμο όσο εσύ, “μεγάλε”, λύνεις εξισώσεις και μαθαίνεις γραμματική. Πέρης Πλατύποδας πολύ πριν γίνει μόδα ο Φινέας κι ο Φερμπ, και ντάξει, ο,τι άλλο να πω θα ‘ναι περιττό…
Fillmore!
Τρία χρόνια πριν γυρίσει το Brick ο Ράιαν Τζόνσον, υπήρχε ένα άλλο σχολείο με παιδιά που κάναν… ντετεκτιβιλίκια! Ήταν το Fillmore και αν σ’ αρέσει το τζεϊμσμποντικό από πάνω, θα τρελαθείς με το σερλοκχολμικό τούτο δω. Στη μπάντα SCIδες και LAPDδες, ο Φίλμορ με τα στρόγγυλα γυαλιά του κι η Ίνγκριντ με το γκοθάδικο στυλάκι της, είναι εδώ για ν’ αναλάβουν την υπόθεση.
Basket Fever
Κάπου εκεί, λίγο πριν ή λίγο μετά τους Ατρόμητους, η τηλεόραση θυμόταν ότι υπάρχει και μπάσκετ. Και το θυμόταν με το πιο άπαιχτο μπασκετικό παιδικό. Τσιμέντα, μηχανές, αλητεία, αλλά ο πλέι μέικερ είναι μια ακρίδα που στον ελεύθερο χρόνο της… διαλογίζεται!
Σιλβάν o Τρομερός
Ένα κλασικό, επικό, μεσαιωνικό καρτούν, μ’ ένα απίθανα κακό τραγούδι τίτλων. “Σίλβαν, Σίλβαν, ο τρομερός!” αλλά μας πήρες τ’ αυτιά ρε μεγάλε… Πάντως καρτουνάρα! (Αλλά το τελευταίο επεισόδιο, ντάξει, απαράδεκτο όσο του Lost. Και λίγο παραπάνω!)
