Επιτέλους φίλε μου, μπορεί να περίμενες σχεδόν δυο μήνες, αλλά ήρθε η ώρα. Το Champions League επιστρέφει. Η αλήθεια είναι ότι γενικότερα είμαστε κωλόφαρδοι, καθώς η κληρωτίδα έβγαλε ματσάρες. Η Λίβερπουλ έπεσε ίσως με τη μόνη αντίπαλο που δεν ήθελε, την Ατλέτικό, ενώ η Μπορούσια είναι μια ομάδα που μπορεί και ευχόμαστε, να κερδίσει την Παρί. Σε μια εβδομάδα επίσης, θα παίξουν μεταξύ τους οι δυο αχώνευτες, η Ρεάλ με τη Μάντσεστερ Σίτι.
Από το τελευταίο ζευγάρι, δεν θα σχολιάσω τη Ρεάλ Μαδρίτης, αν και κάποια στιγμή θα έπρεπε. Θα αναφερθώ στη σιχαμένη Σίτι, η οποία ίσως και να δίνει τα τελευταία της παιχνίδια στο Champions League για την τριετία που μας έρχεται. Ο λόγος που γίνεται αυτό, είναι η μεγάλη τιμωρία που της επέβαλε η UEFA. Με το που συνέβη κάτι τέτοιο, όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι ξεκίνησαν τα πανηγύρια, καθώς η αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια ήμασταν όλοι έτοιμοι να ξεράσουμε από αυτά που βλέπαμε από τις ομαδούλες τύπου Παρί και Σίτι.
Η τιμωρία είναι πολύ σκληρή
Αρχικά, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Η γνώμη μου είναι ότι η τιμωρία, είναι όντως αρκετά σκληρή, όχι ως προς τον αποκλεισμό, αλλά κυρίως για το ποσό που καλείται να πληρώσει η μπλε πλευρά του Μάντσεστερ. Για να έφτασε μια ομοσπονδία σαν την UEFA, η οποία κατά καιρούς έχει κάνει τους φιλάθλους να τη σιχαθούν και αυτή, να δώσει τόσο μεγάλο πρόστιμο, μάλλον το ύψος του σκανδάλου είναι τεράστιο. Προσωπικά δεν ξέρω αν συμφωνώ πλήρως με την συνολική τιμωρία, καθώς μπορεί να δημιουργηθούν μεγαλύτερα προβλήματα στο ποδόσφαιρο.
Και με την Παρί, τι θα γίνει;
Όταν έμαθα για το τι παίζει με την Μάντσεστερ Σίτι την τελευταία εβδομάδα, η αλήθεια είναι ότι έκανα πάρτι. Μπορεί η αγάπη μου για τη Λίβερπουλ, να το έκανε λίγο πιο έντονο, καθώς δεν είναι λίγο να έχεις χάσει από αυτούς τα τελευταία 2 πρωταθλήματα που διεκδικούσες. Στην φάση την οποία βρισκόμαστε, οι περιπτώσεις είναι δυο. Πρώτη και καλύτερη, ότι η UEFA αποφάσισε να μην κλείνει άλλο τα μάτια, σε παρανομίες και κινήσεις που κάνουν σκατένιο το ποδόσφαιρο. Από την άλλη πλευρά, αυτό που έχω αρχίσει να πιστεύω, είναι ότι η Σίτι, πλήρωσε όλο το μάρμαρο και ότι πλέον η Παρί θα μπορεί να αλωνίζει χαλαρή και να κάνει πιο χάλια το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Το ξέραμε καιρό τώρα ότι η αγγλική ομάδα ήταν σε καθεστώς ελέγχου, από την άλλη πλευρά η ομάδα από το Παρίσι, μπορεί άνετα να σκορπά 200 εκατομμύρια για να παίρνει παίκτες; Δεν ξέρω αλήθεια, ο καιρός θα δείξει το τι θα συμβεί.
Ανέβηκαν επικίδυνα τα μεταγραφικά έξοδα
Δεν είναι μόνο τα μεγάλα ποσά που σκορπάνε αυτές οι ομάδες. Η Λίβερπουλ το καλοκαίρι του 2018 άλλωστε, έδωσε 75 εκατομμύρια για τον Άλισον, ενώ η Γιουνάιντεντ αυτό που μας πέρασε, έσκασε 80 “χαρτιά” για τον Μαγκουάιρ. Για να καταλήξουν τεράστιες ομάδες σαν τις παραπάνω, να βγάλουν τόσα χρήματα από τα ταμεία τους, σημαίνει ότι άλλες πιο μικρές, πλήρωσαν υπεραξία. Το συγκεκριμένο πράγμα, είναι απόλυτα λογικό, καθώς για να πάρεις έναν καλό παίκτη σε μια μικρή ομάδα, σαν τη Σίτι, θα χρειαστεί να δώσεις κάτι παραπάνω. Κάπου εκεί υπάρχει όμως και το FFP, το οποίο ομάδες σαν τους “Πολίτες” και την Παρί, το πήραν και το πέταξαν αλαζονικά στα σκουπίδια, πιστεύοντας ότι με το χρήμα μπορείς να κάνεις τα πάντα. Αυτά μάλιστα δεν γίνανε τα τελευταία χρόνια, συμβαίνουν καμιά δεκαετία τώρα.
Γουστάρουμε πιο ρομαντικό ποδόσφαιρο
Ακούγεται κλισέ, αλλά είναι η αλήθεια. Δεν αρέσει σε κανέναν μας, ομαδούλες σαν την Σίτι και την Παρί, να γίνουν Brand Name, με το έτσι θέλω. Δεν είπε κανένας, να υπάρχουν 10-15 καλές ομάδες και τέλος. Δεν αρνήθηκε κανείς να μπει κάποια στιγμή η Λέστερ, στις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη. Αυτό που δεν γουστάρουμε όμως, είναι μέσα σε ένα βράδυ να κλείνεις Νεϊμάρ και Αγκουέρο και ξαφνικά να είσαι κάποια. Μπορείς άνετα σιγά σιγά, να ανέβεις με σωστό πλάνο και ρομαντισμό. Αν με ρωτήσεις ποια ομάδα θέλω να πάρει την Πρέμιερ του χρόνου, με τα τωρινά δεδομένα και με ό,τι βλέπω, μετά τη Λίβερπουλ, θα σου έλεγα τη Σέφιλντ. Ανέβηκε στην μεγάλη κατηγορία, δεν σκόρπισε χρήμα από εδώ και από εκεί, δεν είναι τίγκα στην παρανομία και ξέρεις και κάτι, κάνει το ποδόσφαιρο πιο ρομαντικό, σε έναν κόσμο που κάναμε φίρμες τον Πογκμπά και τον Νεϊμάρ, αυτό αρκεί!
Σώζεται έτσι το ποδόσφαιρο;
Για να καταλήξουμε. Δεν νομίζω ότι υπάρχει άνθρωπος με νοημοσύνη, που να πιστεύει ότι με την τιμωρία της Μάντσεστερ Σίτι, θα σωθεί το ποδόσφαιρο. Υπάρχουν άλλες τόσες σκατένιες ομάδες και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, όσο το ποδόσφαιρο είναι μια τεράστια επιχείρηση με κέρδη, δηλαδή για πάντα. Αυτό που ένιωσε ο μέσος φίλαθλος με την τιμωρία της ομάδας του Πεπ, είναι “η ασφάλεια της φανέλας”. Ένιωσε ότι δεν θα σβήσει και το τελευταίο στίγμα ρομαντισμού στο αγαπημένο του άθλημα. Όσες Σίτι και Παρί να υπάρξουν, όλο και περισσότεροι φίλαθλοι θα υποστηρίζουν τη Λιντς και την Πάρμα, όσο περνάει ο καιρός. Αυτό είναι ίσως το σημαντικότερο, τα τεράστια αυτά προβλήματα, θα συνεχίζουν να υπάρχουν, όσο υπάρχει ποδόσφαιρο, αλλά με τέτοιες τιμωρίες ανά καιρούς, θα υπάρχει και κάτι πιο σημαντικό, η ελπίδα ότι δεν θα χαλάσει η ομορφιά αυτού του αθλήματος.
