Πάντα λάτρευα τον αθλητισμό σε υπερβολικό βαθμό. Το αγαπημένο μου άθλημα είναι το μπάσκετ, ενώ όσον αφορά το ποδόσφαιιρο μπορώ να μιλάω για αυτό αρκετές ώρες, ειδικά για τη Λίβερπουλ. Θα ήταν η καλύτερη μου να γράψω κάτι ώστε να εκφράσω την αγάπη μου για αυτήν, μόνο που δεν θα το κάνω ακόμα. Ο λόγος είναι ότι για την συγκεκριμένη ομάδα, μπορείς να δεις χιλιάδες άρθρα, σε αρκετά site. Υπάρχουν όμως άλλα πράγματα που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα τα δεις πουθενά, αν δεν αλλάξεις μυαλά ή χώρα, εσύ αποφασίζεις!
Στην Ελλάδα γουστάρουμε να λέμε ότι μας αρέσει ο αθλητισμός και ότι παρακολουθούμε όλα τα αθλήματα. Σε περίπτωση που έχουμε δει παραπάνω από 2 ώρες κάποιο “άγνωστο” άθλημα, αυτόματα ξέρουμε τα πάντα για αυτό. Παρόλα αυτά όμως, το εθνικό μας σπορ παραμένει το ποδόσφαιρο (χωρίς να υπάρχει κανένας απολύτως λόγος), καθώς όλοι θα ισχυριστούν ότι το βλέπουν, γιατί το γουστάρουν τέρμα. Αυτό σημαίνει, ότι τα σαββατοκύριακα θα δεις κόσμο να παρακολουθεί όλα τα πρωταθλήματα, μέχρι και 3η κατηγορία Γερμανίας, καθώς όπως ισχυρίζονται, τους αρέσει απλά “να βλέπουν μπάλα”.
Τι γίνεται όμως με το γυναικείο ποδόσφαιρο;
Φίλε μου, υπάρχει και το γυναικείο ποδόσφαιρο, του οποίου το επίπεδο είναι αρκετά υψηλό, αλλά ποτέ δεν το πήρες στα σοβαρά. Εσύ που παρακολουθείς όλες τις διοργανώσεις έπρεπε να ξέρεις ότι το προηγούμενο καλοκαίρι είχαμε Παγκόσμιο κύπελλο, το οποίο το κατέκτησε η Αμερική. Εφόσον λατρεύεις τόσο πολύ τη μπάλα, θα έπρεπε να έχεις παρακολουθήσει τον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ, ανάμεσα στην Λυόν και την Μπαρτσελόνα ο οποίος έγινε τον Μάιο, όπου νίκησαν οι “Γαλλίδες”. Τα γνώριζες αυτα;
Στην Ελλάδα γεννηθήκαμε σεξιστές
Όσο και να μην μου αρέσει να με λέει κανείς έτσι, το ποδόσφαιρο με έκανε να νιώσω κάποια στιγμή ντροπή για τον εαυτό μου. Ο λόγος είναι ότι στην παρέα μου, υπάρχει μια κοπέλα που παίζει στον Ατρόμητο και είναι βασικό μέλος της εθνικής νέων. Όταν λοιπόν κανονίζαμε 5Χ5 το καλοκαίρι με κάτι παιδιά και ψάχναμε άτομα, αρχίσαμε τα τηλέφωνα με αγωνία, ώστε να συμπληρώσουμε ομάδα. Ξέρετε ποιο άτομο δεν βάλαμε μέσα; Το μοναδικό από εκεί που αν γούσταρε, μας γλεντούσε στην μπάλα όποτε ήθελε. Ο λόγος που το κάναμε αυτό, δεν είναι επειδή δεν θα ερχόταν (που δεν θα ερχόταν γιατί προφανώς παίζει σε επαγγελματική ομάδα), αλλά γιατί ήταν κοπέλα. Αυτό που πραγματικά με έκανε να σηκώσω τα χέρια ψηλά βέβαια, ήταν ότι μετά την εύρεση ατόμων για 5Χ5, συζητάγαμε για το αν πρέπει να υπάρχει φεμινισμός στην Ελλάδα. Ορισμένοι από εκεί, πίστευαν ότι δεν πρέπει, καθώς σύμφωνα με αυτούς, οι έλληνες δεν είναι σεξιστές.
Σνομπάρουμε να δώσουμε αξία σε οτιδήποτε αφορά το γυναικείο ποδόσφαιρο
Υπάρχουν πολλοί που σνομπάρουν το γυναικείο ποδόσφαιρο και την εθνική ομάδα, καθώς όπως ισχυρίζονται, δεν τους αρέσει το θέαμα και το βαριούνται. Αν εξαιρέσουμε το γεγονός του ότι έχουν άδικο, είναι συνήθως οι ίδιοι που θα πάρουν σβάρνα όλα τα τοπικά και θα δουν στην τηλεόραση τον Πλατανιά και τη Λαμία, λες και εκεί παίζεται ωραίο ποδόσφαιρο. Αν όμως πάμε με τα νερά τους, θα πρέπει σίγουρα να γνωρίζουν ότι στις 8 Οκτωβρίου η εθνική γυναικών, υποδέχθηκε την Γερμανία και ηττήθηκε 5-0. Ο λόγος που πρέπει να το ξέρουν αυτό, δεν είναι προφανώς γιατί έδωσε αγώνα η Ελλάδα, αλλά γιατί η Γερμανία, είναι 2η στην Παγκόσμια κατάταξη. Εφόσον σου αρέσει το θέαμα, έπρεπε να ξέρεις ότι μια από τις καλύτερες ομάδες στον κόσμο, έδωσε αγώνα στην Ελλάδα. Αν έβλεπες αυτό το ματς, θα παρακολουθούσες τις καλύτερες παίκτριες στον πλανήτη. Ξέρεις γιατί δεν τον είδες; Γιατί ο αγώνας ήταν γυναικείος!
Έχουμε όλοι τις ευθύνες μας
Δεν θέλω να κουνάω το δάκτυλο και να το παίζω “δάσκαλος” σε κανέναν και για τίποτα. Τον παραπάνω αγώνα ούτε εγώ τον είδα και προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι αυτό έγινε, γιατί γενικότερα δεν μου αρέσει να παρακολουθώ τις εθνικές ομάδες. Ευθύνη για την σνομπ στάση του κόσμου στο γυναικείο ποδόσφαιρο έχουν και οι δημοσιογράφοι και μάλιστα πολύ μεγάλη. Για τον αγώνα στον οποίο αναφέρθηκα, η γερμανική παραγωγή που θα τον κάλυπτε, είχε 37 διαπιστεύσεις για δημοσιογράφους, ενώ ζήτησε άλλες 60. Επίσης, έστειλε 16 κάμερες για την κάλυψη του ματς δίνοντας 60.000 ευρώ στην ΕΠΟ για τα δικαιώματα του! Όλα αυτά τα έκαναν, για ένα παιχνίδι κόντρα στην 65η εθνική στην παγκόσμια κατάταξη, ενώ εμείς που είχαμε ένα ιστορικό ματς, κόντρα στην 2η, δεν κάναμε σχεδόν τίποτα.
Όλος ο κόσμος πάει μπροστά, εμείς μένουμε στάσιμοι
Όπως είπα και πιο πάνω, το καλοκαίρι διοργανώθηκε στην Γαλλία, το Παγκόσμιο κύπελλο γυναικών, το οποίο κατέκτησε η Αμερική. Έτυχε να δω αρκετούς αγώνες στην τηλεόραση, αλλά δεν είμαι υπερήφανος για αυτό. Ο λόγος είναι γιατί, έτυχε, δεν αποφάσισα να αράξω να παρακολουθήσω μπάλα. Το συγκεκριμένο γεγονός, σημείωσε τεράστια επιτυχία, ιδιαίτερα στην Βρετανία, όπου και σημειώθηκε ρεκόρ τηλεθέασης. Αν ρωτήσεις άτομα στο εξωτερικό, θα δεις ότι παρακολουθούν την εθνική τους ομάδα σε όλα τα αθλήματα και στα δύο φύλλα! Στην Ελλάδα από την άλλη, θα ασχοληθούμε με τον γυναικείο αθλητισμό, μόνο αν μας φέρει κάποιο τρόπαιο ή μετάλλιο, αλλιώς δεν παίζει.
Όλα τα αθλήματα είναι για ΟΛΑ τα φύλα
Μπορεί να ακούγεται πολύ κλισέ η παραπάνω φράση, αλλά πραγματικά δεν μπορούσα να το σκεφτώ αλλιώς. Έχω μεγάλη αγάπη για τον αθλητισμό και έχω συζητήσει κατά καιρούς με κοπέλες, οι οποίες ασχολούνται ενεργά με αυτόν. Η αντιμετώπιση που έχουν, τις περισσότερες φορές, από τον γύρω κόσμο και κυρίως από άτομα της ηλικίας μου(!), είναι: “Eσείς οι κοπέλες δεν είστε για ποδόσφαιρο – μπάσκετ”. Μάλλον οι συγκεκριμένοι τύποι νόμιζαν ότι μιλάνε στην Μαίρη Παναγιωταρά, δεν εξηγείται αλλιώς. Εγώ το μόνο που έχω να πω πάνω σε αυτό, είναι ότι το καλοκαίρι, σε ένα τουρνουά 3on3, στην ομάδα μου είχαμε μια κοπέλα, η οποία ήταν αυτή που μας κράτησε μέσα στα σημαντικά παιχνίδια, καθώς γλεντούσε τους πάντες μέσα στο γήπεδο. Ξέρετε γιατί χάσαμε; Γιατί τα τελευταία σουτ αποφασίσαμε να τα πάρουμε εγώ και ο Νίκος και αφήσαμε την Χριστίνα να κοιτάει, παρόλο που είχε βάλει τους μισούς πόντους της ομάδας και ήταν το πιο ικανό άτομο που γηπέδου.
