Προβοκάτσιες, εβδομάδα δεύτερη.
Πώς ν’ αγιάσεις φίλες μου προβοκάτορα και φίλη προβοκατόρισσα; Καταλαβαίνω. Σημαντικά κι ασήμαντα, σοβαρά κι ασόβαρα, όλ’ αυτά που έγιναν μες στη βδομάδα, είναι δω. Κι αυτά που μας φτιάξανε, κι αυτά που τη χαλάσανε τη ζαχαρένια μας.
Ας τα πάρουμε απ’ την αρχή, λοιπόν…
Αρχίσαν τα σχολεία, αντίο τεμπελιά, κι επειδή τη θυμάμαι ακόμα την πίκρα της μέρας που βάζει για τα καλά τέλος στο καλοκαίρι, να θυμάστε παιδιά: μαζί σας! Κουράγιο και δεν θα τους περάσει. Πάλι με μήνες και καιρούς, πάλι Ιούνιος θα ‘ναι…
Χαμός στο Ίνσταγκραμ! Έχει γεμίσει ο τόπος “ιστορίες” με τρελές αποκαλύψεις. Θυμάσαι που άνοιξε το κουτί της Πανδώρας ο Sin Boy; Ε, βγήκε η Τζούλια από μέσα, κι απειλεί θεούς και δαίμονες με άπλυτα και ξεπλυμένα. Τρέμει η σοουμπίζ ολάκερη λέμε, κι έχουν να δούνε στην Ελλάδα, γραπτά τόση επιτυχία, από τότε που ‘γραφε ο Φρέντυ ο Γερμανός ευθυμογράμματα. Το λες και πολιτιστική κατάπτωση; Το λες…
Αναμενόμενα (φευ) το ‘χασε η Ελλάδα το τραίνο για τους 8 του Μουντομπάσκετ. Και ΔΙΚΑΙΩΣ. Δεν είχε εξ αρχής ρόστερ, πλάνο και φόρμα για μετάλλιο, δυστυχώς τελικά δεν τα είχε ούτε καν για τους προημιτελικούς. Και, τι παράξενο, όσοι επέμεναν να λεν για σίγουρο βάθρο λούφαξαν στις τρύπες τους. Κι εκεί να μείνουν, μπας και τα καταφέρει η εθνική στους Ολυμπιακούς που έρχονται να πάει χωρίς το βάρος του “πρέπει” που καθόλου δεν έπρεπε να κουβαλάει.
Ντάξει ωστόσο, πάνω που φεύγει η εθνική σκάει το Next Top Model. Κάτι είναι κι αυτό, δεν είναι; (Δεν είναι, ξέρω…). Να ‘χουμε και κάτι για να συζητάμε στα καφενεία οι γέροντες, διότι δεν τραβάει η Super League και τα πολιτικά κουράζουν. Ενώ μια φωτογράφηση με φρέσκα κρέατα; Τα κορίτσια που “δεν προσπαθούν αρκετά” να ξεπεράσουνε τις κρίσεις πανικού τους; Αυτά είναι θέματα. Ποιοτική τηλεόραση θέλαμε; Κοροϊδεύαμε τα μαστερσέφ με τους μαγείρους; Να τώρα! Καλά που θα περάσουμε και φέτος το χειμώνα…
Καλά να λέμε τουλάχιστον που υπάρχει κι άλλη οθόνη, πιο μεγάλη. Κι αυτή δηλαδή παλιάτσους δείχνει, μα είν’ άλλοι παλιάτσοι εδώ, πιο σκοτεινοί. Χρυσό Λιόντα καθάρισε ο Τζόκερ στη Βενετία, κι ο σκηνοθέτης του, ο Τοντ ο Φίλιπς, μετά από κάτι Road Trip και τρία ολόκληρα Hangover, πάει ντουγρού για Όσκαρ. Ο Χοακίν Φοίνιξ λένε, το ‘χει κιόλας στην τσέπη. Αργυρό Λιοντάρι ο Πολάνσκι με την υπόθεση Ντρέιφους, και πλάκα θα ‘χει να τον δούμε στα Όσκαρ κι αυτόν, κι απέναντι τον Ταραντίνο. Τέλος πάντων, όπως και να ‘χει εμείς περιμένουμε μ’ αγωνία να ‘ρθουνε πάλι οι ξένοι να μας μάθουν σινεμά, σωστά;
Λάθος! Η ελπίδα του ελληνικού κινηματογράφου έρχεται απ’ το “Αστικό” του Βόλου που (μεταξύ μας, κι αυτό απ’ έξω τη “δανείστηκε” την ιδέα αλλά) έφτιαξε το καλύτερο διαφημιστικό τρέιλερ του ελληνικού ντουνιά. Διάβαζα που λες για τις ανέσεις της Ά θέσης των αεροπλάνων, σκεφτόμουν τι άνετα ταξίδευα πρώτη θέση με το τραίνο, και ξάφνου… φαπ! Άμα δεν έχεις ταξιδέψει με βολιώτικο αστικό, δεν ξέρεις τι θα πει ταξίδι. Είναι μεγάλο, λέμε. Κυκλοφορεί και νύχτα, λέμε…
Όμως εκεί, στο Βόλο, δεν ταξιδεύει μόνο το αστικό. Δεν ταξιδεύει μόνο το γέλιο, ταξιδεύει και το δάκρυ. Μαζί κι ολάκερη η εφηβεία μας, στα μπαγκάζια του Λαυρέντη που δεν είναι πια εδώ. Δεν θα πω υπερβολές γι’ “ανατολές στον Άδη” κι “ευκαιρίες για παράδεισο”. Με πείραξε πολύ που έφυγε, δεν θα το κάνω γραφικό. Θα πως μονάχα τούτο: πώς την έκανες έτσι, ρε μπαγάσα; Καλό ταξίδι και φιλιά στο Σάκη, ρε φίλε…
Υ.Γ. Τo Austrian Space Forum κάλεσε επιστήμονες να συμμετάσχουν σ’ ένα πρόγραμμα προσομοίωσης διαστημικής αποστολής στον Άρη. Το πείραμα είναι σχεδιασμένο για τη συλλογή στοιχείων που θα φέρουν πιο κοντά την πιθανότητα μιας μελλοντικής αποστολής στον κόκκινο πλανήτη. Κι ένα απ’ τα μέλη της τελικής προεπιλογής για την ομάδα, είναι ο Αδριανός Γολέμης. Ένας σπουδαίος τύπος κι ένας πραγματικός επιστήμονας που, χρόνια πριν, όταν ακόμα ήταν απλά καλός στη χημεία και τη φυσική, έπαιζε μαζί μου Nintendo 64. Αδριανέ, μέχρι τ’ αστέρια παιχταρά μου!
