Επτά χρόνια πόνου και οργής, επτά χρόνια ασταμάτητων προκλήσεων σε δρόμους και σε δικαστήρια. Επτά χρόνια αγωνίας και προσμονής, δεκάδες μήνες μοναξιάς και απώλειας. Επτά χρόνια χωρίς τον Παύλο, δίπλα στη Μάγδα, παρέα με φίλους, γνωστούς και αλληλέγγυους, επιλέγουμε με πείσμα την αγάπη. Επιλέγουμε δηλαδή τον μόνο λόγο που αξίζει ο άνθρωπος να ζει, ελεύθερος και απαλλαγμένος από το μελάνωμα του φασισμού.
Πέρασαν κιόλας επτά Σεπτέμβρηδες από τότε που ο Παύλος δολοφονήθηκε από τον Ρουπακιά, τη Χρυσή Αυγή και όλους εκείνους που στη συνέχεια στάθηκαν δίπλα τους, απέναντι μας. Το κάτοπτρο του μίσους έσπασε και ανάμεσα σε γεμάτα αίμα γυαλιά, αναμετρηθήκαμε και χωριστήκαμε. Είμαστε το φως και είναι το σκοτάδι, είμαστε η ζωή και είναι σήψη, είμαστε η ελπίδα και είναι ο φόβος, είμαστε το θάρρος και είναι η δειλία.
Ο Παύλος μας άφησε να θρηνούμε εκείνον και τον Λουκμάν, τον Ζακ και όλα τα αδέρφια μας που δολοφονήθηκαν σε δημόσια θέα από μαχαίρια, κλωτσιές και τη σιωπή. Και ενώ θρηνούμε τραγουδάμε, και ενώ κλαίμε ερωτευόμαστε, και ενώ πεθαίνουμε ανασταινόμαστε. Αυτή είναι η διαφορά μας! Ο πόνος μας δεν είναι ιαχή πολέμου, αλλά ένα πανήγυρι μέσα στον οποίο τον μοιράζουμε και τον αγκαλιάζουμε, είναι η πίστη μας στη μέρα που δεν ξημέρωσε, σε εκείνο το πρώτο φως του ήλιου, που καμία μάνα δεν θα χρειαστεί ξανά θα θάψει την καρδιά της.
Αυτήν την καρδιά ποτίζουμε και αυτόν τον Σεπτέμβρη. Μέχρι να ανθίσει η λύτρωση, μέχρι να κοπάσουν οι εφιάλτες. Κανένα χώμα δεν θα ξεραθεί μέχρι το αίμα να στερέψει, κανείς δεν θα κάνει πίσω. Κανένας άνθρωπος μόνος απέναντι στο τέρας του φασισμού που περπατά ακόμη στις γειτονιές μας, κανένα πλάσμα φοβισμένο που παλεύει για την αξιοπρέπεια και την αυτοδιάθεση.
Ποτέ δεν θεωρήσαμε τον αγώνα αυτόν εύκολο! Μέσα στα δικαστήρια ακόμη, να παίζεται σε λούπα ο ίδιος εφιάλτης, μέχρι τη δικαίωση. Και φοβηθήκαμε, μα δεν δειλιάσαμε στιγμή. Για τη Μάγδα και τον Τάκη, για τον φίλο, τον αδερφό, τον σύντροφο, για τον άνθρωπο που αύριο μπορεί να είσαι εσύ.
Εδώ, μέχρι το τέλος. Είμαστε τα χαμόγελα και οι υψωμένες γροθιές μας. Είμαστε εδώ, να τιμήσουμε τον Παύλο στην πιο σημαντική πορεία αυτών των ατελείωτων χρόνων.
Να έρθεις, σε χρειαζόμαστε.
Να έρθεις, θέλουμε να μοιραστούμε.
Να έρθεις, να πιστέψουμε ξανά στον άνθρωπο.
Να έρθεις, για να μην ξαναφοβηθείς.
