Το Casa de Papel ξανάρθε να μας συγχύσει ενθουσιάσει! Η αγαπημένη (μεν) σαπουνόπερα (δε) της ισπανικής τηλεόρασης ήρθε με νέα σεζόν, νέα ληστεία, νέα μέλη στην ομάδα και φυσικά νέους λόγους να γκρινιάξει κανείς.
Ή μάλλον, όχι και τόσο νέους. Πέρα από διάφορες απιθανότητες που ξανά κλασικά συμβαίνουν για να βγει (;) το σχέδιο στον Προφεσόρ, οι λόγοι που σου δίνει το Casa 3 να κλάψεις με μαύρο δάκρυ κι έπειτα να πάρει νυστέρι και να το ξεκοιλιάσεις, δεν είναι καινούριοι. Είναι οι παλιοί που απλώς… επιβεβαιώνονται! Κι αν ήδη δεν ξέρεις για τι πράγμα μιλάω, έλα να σου πω. Άκου αδερφέ τον πόνο μου, άκου αδερφούλα την πίκρα μου…
Υ.Γ. Προφανώς SPOILER ALERT.
1. Η Τόκιο είναι παντελώς ανίκανη!
Ντάξει, ότι η Τόκιο έχει χίλιους συν έναν συν χίλιους τρόπους να σου σπάσει τα νεύρα, το ξέραμε (και πάλι σχετικά ήσυχη έκατσε σ’ αυτή τη σεζόν). Το ότι νομίζει πως είναι ροκ σταρ (ενώ στην πραγματικότητα είναι ρουκ ζουκ) κι εξ αρχής δεν πρόσφερε ΑΠΟΛΥΤΩΣ τίποτα στο σχέδιο του προφέσορα, το ‘χουμε ξαναπεί. Αλλά βρε κούκλα μου, βρε καρδιά μου, ένα πράγμα είχες να κάνεις. Ένα! Να βάλεις μέσα στο ασανσέρ τραπεζίτη δημόσιο υπάλληλο, με δύο όπλα στα χέρια σου και τη Ναϊρόμπι μπροστά σου να φροντίζει τους φρουρούς. Μέχρι και το κουμπί του ασανσέρ πάτησε. Πώς γίνεται να σου ξέφυγε; Πώς; ΠΩΣ;;; Δεν ήταν εκπαιδευμένος, δεν ήταν στρατιώτης, δεν ήταν ο Χάρισον Φορντ στο Air Force One. Ήταν ο Γιάννης ο Στουρνάρας της Ισπανίας! Πολύ άοπλος, καθόλου Ράμπο! Και σου ξέφυγε. ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ. (Δεν κάνω καν αναφορά στο ότι όλα τούτα ξεκίνησαν απ’ την ανάγκη σου να ξεσαλώσεις με κοκτεϊλάρες και ταγκό). Οπότε: Τόκιο – ανίκανη, τσεκ! Πάμε παρακάτω.
2. Ο Ρίο είναι η ντροπή των χάκερ!
Άλλος ηρωικός μυρωδιάς (τι ζευγάρι Μπόνι και Κλάιντ Μάιν είστε σεις;). Αυτός ο πιτσιρίκος λοιπόν, υποτίθεται ότι μπήκε στην ομάδα επειδή ήταν χάκερ, κομπιουτεράς, και πάνω απ’ όλα φρόντιζε να κάνει τα “κόλπα” του στα τηλεφωνικά δίκτυα. Το ‘χουμε; Ωραία. Πώς τον έπιασαν λοιπόν αυτό τον τύπο; Απ’ το ΤΗΛΕΦΩΝΟ. Μα τι κουδούνας είσαι ρε; Πας, παίρνεις στη μαύρη δυο κινητά, σου λέει ο λαθρέμπορας: “μη σκας, δεν θα σε ρουφιανέψω” και λες “ωραία, ντάξει, γίναμε”; Δηλαδή πραγματικά, ούτε μια κάλυψη, μια αλλαγή συχνότητας, ένα κάτι (δεν ξέρω τι, εγώ δεν είμαι χάκερ! – ενώ εσύ είσαι, ας πούμε…). Ο καθηγητής ο άσχετος βρε λίγε, αναλογικά, έχτισε τείχος προστασίας. Κι εσένα σε πιάσανε με κινητό στο χέρι; Ντροπή, τσεκ, επόμενος!
3. Η Ρακέλ εκπαιδεύτηκε στη μεγάλη των μπάτσων σχολή!
Καλά, κοριτσάρα μου, εσύ κι αν είσαι! Εκπαιδευμένη αστυνομικός, με δυο πιστόλια στα χέρια, κατάφερε να τη συλλάβουν δυο αγρότες. Και θα μου πεις, ντάξει, μπορεί να ήταν αγρότες – μόνοι – ψάχνουν, Κέβιν Κόστνερ και Μελ Γκίμπσον με μάτι να γυαλίζει. Ήταν; Για να δούμε… Ένας γεματούλης χαλβαδάκος με ΑΕΡΟΒΟΛΟ, κι η γριούλα η μάνα του! Κι όχι απλώς αφοπλίστηκε απ’ την οικογένεια “Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι”, αλλά ξεκίνησε και “διαπραγματεύσεις” (εκείνοι με όπλο, αυτή άοπλη!) και δεν κατάφερε να πείσει ΑΥΤΟΥΣ τους πουθενάδες να πάρουν χρήματα και να την αφήσουν ελεύθερη. Κι αυτή η τύπισσα τώρα υποτίθεται ότι ήταν η μάστερ μπος τσιφ ινσπέκτορ διαπραγματεύτρια της ισπανικής αστυνομίας; Το Μπισκίνογλου από LAPD να έβαζες, πιο λάδι θα την έβγαζε… Άλλος!
4. Ουδείς αναντικατάστατος, αλλά Μπερλίν δεν βρίσκεις!
Πώς σε είπαμε εσένα φιλαράκι; Παλέρμο; Κοίτα Παλέρμο, καλός είσαι αλλά… Δηλαδή τι καλός; Στο πρώτο τέταρτο της ληστείας τυφλώθηκες, κι ύστερα έχασες τη μπάλα, άφησες τους ομήρους να σ’ εκνευρίσουν, προσπάθησες λίγο να το παίξεις αρχηγός και τελικά έκατσες (ευτυχώς) στ’ αυγά σου. Ε, μοιραίο το συμπέρασμα κι αν κάνω λάθος με διορθώνεις: Μπερλίν δεν είσαι. Δεν ήσουν. Και δεν θα γίνεις! Ο τύπος έκανε καλά μια ομάδα με την Τόκιο κάθε τόσο να γκρινιάζει και να ζηλεύει το μυρωδιά της, και κρατούσε ήσυχο ένα σώμα ομήρων με τον Αρτουρίτο μέσα! Εσύ στην όλη ιστορία πρόσφερες… απολύτως τίποτα, τα ‘βαλες με τη Ναϊρομπάρα και πλήγωσες το αλάνι τον Ελσίνκι. Έλα Παλέρμο, τη βόλτα σου! Τσάμπα η ονοματάρα που σού ‘δωσαν…
