Στην ζωή ενός άντρα λέγεται ότι ο απογαλακτισμός είναι δύσκολη υπόθεση, αν μη τι άλλο. Για αυτό ακριβώς τον λόγο όταν παίρνεις το ρίσκο του απογαλακτισμού, πρέπει να είσαι αποφασισμένος να μην κοιτάξεις πίσω, ακόμη και αν το παστίτσιο της μαμάς φωνάζει το όνομα σου στην εξώπορτα!
Οι δυσκολίες για να μπεις σε ένα σπίτι που θα στεγάσει την πάρτη σου είναι πολλές, μα αυτό που δεν θέλεις στιγμή να σκέφτεσαι είναι ένα: η Κ Ο Υ Ρ Α Σ Η! Θες λοιπόν να έρθει αυτό το αόρατο χέρι να σε σκουντήσει φιλικά στην πλάτη και να σου πει: “Δικέ μου άραξε, αναλαμβάνω εγώ” και ως δια μαγείας να έχεις επιτέλους ένα σπίτι σύγχρονο, λειτουργικό που να σε βγάζει από την δύσκολη θέση και να σου απλουστεύει την ζωή. Να την δεις ρε παιδί μου λίγο μεγαλοδύναμος, να πεις άναψε και ως δια μαγείας, εγένετο φως. Πώς, όταν ήμασταν μικροί και οι δύσμοιροι οι γονείς μας έφτιαχναν το παιδικό δωμάτιο των ονείρων μας, ενώ εμείς είχαμε επιφορτιστεί να βάζουμε τα παιχνίδια μας κάθε μέρα σε διαφορετική σειρά και απλά στο τέλος της ημέρας τους λέγαμε να σβήσουν και το φως! Αυτό ακριβώς τίποτα παραπάνω, που έλεγε ο σοφός αντιπρόεδρος του Εδεσσαϊκού.
Αυτά φίλε μου όμως συμβαίνουν στα παραμύθια, γιατί στην πραγματικότητα όταν πέσει η νύχτα, μένεις σε ένα μισοάδειο σπίτι γεμάτο κούτες με μόνο αποκούμπι το παλιό ψυγείο του σπιτονοικοκύρη. Η επόμενη μέρα φαντάζει πιο βασανιστική από όλες, γιατί στο ρεπό σου, στο ΡΕΠΟ σου επαναλαμβάνω, πρέπει να πας να δεις ηλεκτρικές συσκευές και λοιπά ψιψιψόνια για να μην ζεις ως άνθρωπος των σπηλαίων. Ντύθηκα, σενιαρίστηκα και περπάτησα κανένα πεντάλεπτο μέχρι να τρουπώσω σε ένα κατάστημα Κωτσόβολος, ελπίζοντας πως στα δεινά μου θα μπει γρήγορα ένα τέλος, για να απολαύσω επιτέλους την εργένικη ζωή που τόσο λαχταρούσα! Το σχέδιο για το τέλειο σπίτι είχε μόλις μπει σε εφαρμογή!
Εδώ φίλε μου θα σου εκμυστηρευτώ κάτι, εντελώς μεταξύ μας, να βγει προς τα έξω δεν θα ήθελα! Από όταν ενηλικιώθηκα, όποτε έμπαινα σε αντίστοιχο mega-super-duper-πολυκατάστημα, πήγαινα και χάζευα τον διάδρομο με τα ψυγεία, ειδικά αυτά τα θεόρατα, που για κάποιο λόγο έλεγα ντουλάπες και φτιάχνανε παγάκια, ονειρευόμενος την μελλοντική στιγμή επαγγελματικής καταξίωσης που θα μου επέτρεπε να αγοράσω ένα από δαύτα. Δεν θα σου πω ψέματα, παρότι δεν υπήρχε στο σπίτι πλην του ψυγείου ούτε γκαζάκι για τον καφέ, πάλι στα ψυγεία πήγα. Και έμαθα ότι στα ψυγεία τώρα μπορείς να παραγγείλεις νερό με φωνητική εντολή. Μάλιστα! Γρήγορα ο αδερφός μου που είχε έρθει ως βοηθός-σωτήρας με επανάφερε στην τάξη, καθώς είχαμε έρθει να κάνουμε μια δουλειά βρε αδερφέ! Και την κάναμε γιατί είμαι μάγκας και καραμπουζουκλής και εγώ, και ο αδερφός μου, και ο Κωτσόβολος! Ντάξει μας βοήθησαν πολύ και τα παιδιά -καλή τους ώρα-, την αλήθεια να την πούμε αλλά ήμουν σαφής και ξεκάθαρος μαζί τους: Παιδιά είμαι καλομαθημένος και θέλω το σπίτι να μου τα έχει όλα έτοιμα στο πιάτο, που λένε. Στην ερώτηση πότε τα χρειάζομαι φυσικά απάντησα το συντομότερο δυνατό.
Με κατάλαβαν λοιπόν και μου φέρθηκαν όπως μου έπρεπε! Με πήραν αγκαζέ και μου έδειξαν κάθε συσκευή, που είχα στο μυαλό μου, ως απαραίτητη για το σπίτι που ονειρευόμουν από παιδί. Έβγαλα το τεφτέρι μου που είχα σημειώσει όλα τα απαραίτητα. Μου τα έδειξαν καλά και μου τα εξήγησαν ωραία. Ήθελα και την κουζίνα την σωστή, την εμαγιέ, την πατροπαράδοτη, μα με συμβούλεψαν να πάρω μια άλλη πιο έξυπνη που έχει και βοηθό ρομπότ να σερβίρει φαγητά και ποτά (λέμε τώρα). Στη συνέχεια απορροφητήρα σένιο να ρουφάει όλες τις οσμές, δίχως να σηκώνει την γειτονιά στο πόδι, από τον θόρυβο, όπως εκείνος της μάνας μου που είχα επιχειρήσει πολλάκις να τεμαχίσω. Και κλιματιστικό χρειάστηκα αμέ, να πιάνει πολλά τετραγωνικά για να δροσίζεται και να ζεσταίνεται το κοκαλάκι μας, ανάλογα με τις διαθέσεις δηλαδή να με νιώθει και να μου φέρεται όπως μου αξίζει.
Τα πλυντήρια δεν τα συμπαθούσα πολύ και νόμιζα πως θα με δυσκολέψουν. Μα τα βρήκαμε γρήγορα. Τσίμπησα λοιπόν ένα πιάτων πάγκου και ένα ρούχων με την ενεργειακή κλάση την σωστή, διότι είμεθα και οικολόγοι. Διάλεξα αυτό που τα στεγνώνει κιόλας, γιατί άπλωσε, μάζεψε έχω φάει όλη μου την ζωή. Καφέ δεν πίνω, αλλά όλοι οι υπόλοιποι πίνουν, επομένως χρειαζόμουν και μια καφετέρια βεβαίως, βεβαίως. Όσο διάλεγα τοστιέρα και ηλεκτρικό σίδερο, δεν σου κρύβω ότι άκουγα τα ψυγεία να φωνάζουν το όνομα μου. Έκλεισα τα αυτιά μου και προχώρησα στις τηλεοράσεις, γιατί η ταινία η καλή σε 4Κ δείχνει καλύτερη, πώς να το κάνουμε; Με έκανα εικόνα λοιπόν εκεί να αλλάζω τα κανάλια με ένα νεύμα μου και μόνο. Βάλε λίγο Game of Thrones, γιατί το βαρέθηκα το Casa de Papel. Πήρα και τα ψιψιψόνια μου, παράπονο δεν έχω, μέχρι που φτάσαμε στον εγκέφαλο του σπιτιού. Μετά από μια πολυετή σχέση πάθους, έπρεπε να αφήσω πίσω το παλιό μου laptop-άκι και να πάρω ένα καινούριο. Τα καλά τα παιδιά εκεί με ενημέρωσαν πως μπορώ να ανακυκλώσω τις παλιές μου συσκευές και καθότι οικολόγος, μην τα ξαναλέμε συμφώνησα. Ο laptop εγκέφαλος βρέθηκε λοιπόν και ήταν συμβατός με το κινητό μου, όπως και με σχεδόν όλες τις συσκευές που αγόρασα, γεγονός που με έκανε να αισθάνομαι σαν να παίζω σε επεισόδιο σειράς επιστημονικής φαντασίας! Και όμως όσα μας είχαν γράψει είναι αλήθεια! Μπορείς να τα κάνεις όλα απλά ζητώντας τα! Με την φωνή σου και μόνο. Λίγες μέρες αργότερα κοιμόμουν στο παιδικό δωμάτιο που κάθε ενήλικας ονειρευόταν, χωρίς να ξεφύγω από το οικονομικό μου budget με τρόπο πληρωμής που με εξυπηρετεί και χωρίς να φάω όλο τον ελεύθερο μου χρόνο περιμένοντας παραδόσεις, ή να σπαζοκεφαλιάσω πως θα εγκαταστήσω τι!
Με λίγα λόγια για να μην καταχράζομαι τον χρόνο σου αναγνώστη, ήταν δίκαιο, έγινε πράξη, προχωράμε!
Σε αφήνω γιατί είμαι έτοιμος να παραγγείλω κάτι παγάκια στο νέο μου ψυγείο!
