Έφτασε η μέρα προβοκάτορα και προβοκατορίτσα μου. Έφτασε η ώρα. Έφτασε η στιγμή. Έφτασε το… τέλος!
Η επική (;) ταινία που θα κλείσει το μεγάλο κύκλο του Marvel Universe ήρθε. Το παιχνίδι τελείωσε. Endgame και προς τιμήν του σήμερα, σου παρουσιάζω τις 5 χειρότερες και τις 5 καλύτερες ταινίες αυτού του κύκλου που ολοκληρώνεται (για ν’ ανοίξει φυσικά ο επόμενος). Ιδού: Οι κατά Γεροντόπουλον, 5 χειρότερες και 5 καλύτερες ταινίες του επίσημου… Marvel Cinematic Universe!
Υ.Γ. Άμα λέμε το επίσημο, καταλαβαίνεις: όχι Fantastic Four, Ghost Rider κτλ στις κακές, όχι X-Men και Deadpool στις καλές. Εδώ μόνο Avengers.
Οι Μούφες…
Thor: The Dark World
Έχοντας δει το πρώτο Thor, λες “δεν γίνεται χειρότερα”. Έγινε! Dark World όπως λέμε… μαύρο χάλι! Πολύ νταρκ…
Thor
Κάτι μπλε χιονάνθρωποι, ένας σιδερένιος γίγαντας, ένα νερόβραστο σενάριο, νερόβραστα σερβιρισμένο. Κρίμα για το πιο εντυπωσιακό καστ υπερηρωικής ταινίας (Άντονι Χόπκινς, Ρενέ Ρούσο, Τομ Χίντλστον, Νάταλι Πόρτμαν, Στέλαν Σκάργκαρντ). Κρίμα και για τη σεξπηρική υπογραφή του Κένεθ Μπράνα στη σκηνοθεσία). Πολύ κακό για το τίποτα…
Iron Man 2
Ξέρουμε ότι το σίκουελ είναι (σχεδόν) πάντα χειρότερο απ’ το πρωτότυπο, αλλά εδώ το βγάλανε απ’ τα μάτια. Παιδικές υπερβολές σε μια ταινία χοντροκομμένη όσο κι ο Ρώσος του τίμιου Μίκι Ρουρκ. Αν ήταν Ντίσνεϋ, θα ‘βγαινε κατευθείαν σε βιντεοκασέτα…
Αvengers: Age of Ultron
Πώς το ‘παμε πριν για τον Iron Man; Μια απ’ τα ίδια κι εδώ. Μετά την τεράστια καλλιτεχνική επιτυχία των Avengers, η εποχή του Ultron αφού σκότωσε χωρίς ντροπή τον Quick Silver προτού καλά-καλά να τον γνωρίσουμε, μας χάρισε το Vision μπας και μας χρυσώσει το χάπι (άσε, το ‘κανε κι η μάνα μου με ζάχαρη μετά το σιρόπι για το βήχα – δεν έπιανε!).
Iron Man 3
Μετά απ’ την ιεροσυλία του Iron Man 2, πάρε και λίγο “κρίμα τον Τόνι Σταρκ” ακόμα. Υπερβολές που σου τρυπάνε το κρανίο, ο επιβλητικός Μανδαρίνος πήγε στράφι, αλλά τουλάχιστον είδαμε τον Τόνι Σταρκ να ζει και να επιβιώνει σε “ειδικές καταστάσεις” χωρίς στολή. Τουλάχιστον…
…κι οι Φιλμάρες!
5. Spiderman: Homecoming
Σου ζητάει να κάνεις μαζί του μια συνειδητή συμφωνία: θα ξεχάσεις όσα ξέρεις για τον Σπάιντερμαν πριν το δεις! Μπορείς; Αν μπορείς, αν δεν σε πειράξει η νεαρή και γυναικάρα θεία Μέι, αν δεν σε πειράξει που ο Πάρκερ είναι “αραχνάκιας” απ’ το γυμνάσιο, αν δεν σε πειράξει που δεν υπάρχει Μέρι Τζέιν ή Γκουέν Στέισι στον ορίζοντα, τότε έχεις μπροστά σου μια διασκεδαστική, καλοδουλεμένη ταινία. Κατανοητά τα μπινελίκια που μου ρίχνουν αυτή τη στιγμή λοιπόν οι “κομιξάκηδες”, αλλά κινηματογραφικά… σόρρυ μάγκες, μ’ αυτόν τον Πάρκερ και τέτοιο κακό, είναι άψογο!
4. Captain America: The Winter Soldier
Προσωπικά, προτιμώ το πιο “κλασικά μαρβελικό” και πιο κομίστικο “First Avenger”. Παρόλα αυτά είπαμε, εδώ θα μιλήσουμε για σινεμά. Και παρά τις υπερβολές και την πιεσμένη συγκίνηση που κουβαλάει στο φινάλε του ο “Στρατιώτης του Χειμώνα”, δεν μπορεί κανείς να του στερήσει τη σινεφίλ ποιότητά του. Οι αδερφοί Ρούσο έστησαν ένα κλασικό ’70s κατασκοπικό θρίλερ σε υπερηρωικό περιβάλλον και είχαν την ευθιξία (ή μήπως την ευφυΐα;) να βάλουν μέσα και το Ρόμπερτ Ρέντφορντ. Με τέτοια σινεφίλ ατμόσφαιρα, πώς να τ’ αφήσεις απ’ έξω;
3. Iron Man
Η ταινία που ξεκίνησε τα πάντα, η ταινία που γέννησε το universe, η ταινία που ξανάκανε μάγκα τον Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ. Μια εποχή που δεν ξέραμε ακόμα τα επίπεδα της τεχνικής τελειότητας που μπορεί ν’ αγγίξει ένα φιλμ με υπερήρωες, ήρθε ο Iron Man. Κι αφού πρώτα έκανε το πολιτικό του σχόλιο (ποιοι πουλάνε τα όπλα στους τρομοκράτες, άραγε;), έφτιαξε την κοκκινόχρυση στολή κι άφησε Ντάουνι Τζούνιορ και Τζεφ Μπρίτζες να στήνουν μάχη με τίτλο: “ποιος είναι διάολε η μεγαλύτερη τυπάρα”; Κι origin story να το ξεπεράσει, δεν πρόκειται να βγει ποτέ…
2. Avengers: Infinity War
Για τον πρόσφατο “Μεγάλο Πόλεμο” των Avengers, τα ‘χουμε ξαναπεί. Οι Ρούσο κατάφεραν ένα μικρό μεγάλο θαύμα, γυρίζοντας 4 ιστορίες με κοινό άξονα και βάζοντας ισότιμα σε μια ταινία δυο ντουζίνες υπερήρωες. Μεγαλόπρεπο, μεγαλειώδες, μεγαλεπήβολο και πολλές ακόμα λέξεις από “μεγάλο”. Τεράστιο! Και με… συνέχεια.
1. The Avengers
Ήταν ένα σχέδιο που χτίστηκε μεθοδικά, απ’ την πρώτη κιόλας επιτυχία του Iron Man. Κάθε ταινία από κει κι έπειτα οδηγούσε, χωρίς να το κρύβει, στη μεγάλη συνάντηση. Και Iron Man, και Hulk, και Thor, και Captain America, και πρώτη φορά ο Τζος Γουίντον δοκίμασε να διαχειριστεί τόσο πολλούς super (star) heroes σε μια ταινία που δεν είχε άλλη επιλογή: ή θα ‘ταν μεγάλο έπος, ή θα ‘ταν μεγάλο φιάσκο. Όμως το χιούμορ δούλεψε, η δράση δούλεψε, το σενάριο (το δούλεψαν πολύ και) δούλεψε, το CGI φυσικά δούλεψε, κι έτσι η Μάρβελ παρουσίασε την καλύτερη υπερηρωική δουλειά της. Μέχρι τότε. Μέχρι τώρα. Κι ίσως για πολύ καιρό ακόμα…
? Avengers: Endgame
Εκτός κι αν το Endgame είναι στ’ αλήθεια όπως το περιμένουμε. Δηλαδή, καλύτερο απ’ το Infinity (;), καλύτερο απ’ τους Avengers (;;), το καλύτερο απ’ όλα (;;;). Για να δούμε…
