Ένας άτυπος κανόνας λέει πως: “Αν ένα παιδί δεν αγαπήσει το διάβασμα όσο είναι παιδί, δεν θα το αγαπήσει ποτέ”. Συμφωνώ.
Απ’ την άλλη μεριά βέβαια, και πώς ν’ αγαπήσει το διάβασμα ένας μπόμπιρας ή μια πιτσιρίκα, όταν τα βιβλία που πιάνουν στα χέρια τους είναι γραμμένα “για παιδιά”; Όταν δηλαδή ο συγγραφέας γράφει χωρίς τη σοβαρότητα που αρμόζει σε κανονικό κοινό; Γι’ αυτό το λόγο λοιπόν (με κάθε σεβασμό στην Πηνελόπη Δέλτα), αποφάσισα σήμερα να σου μιλήσω για 7+1 βιβλία που έκαναν εμένα ν’ αγαπήσω -ή να συνεχίσω ν’ αγαπώ!- το διάβασμα. Κι άμα δεν τα διάβασες τότε, διάβασέ τα τώρα. Ποτέ δεν είσαι αρκετά μεγάλος για κάποια πράγματα…
Y.Γ. Αποφάσισα (για να μη γεμίσει Τριβιζά και Ρόαλντ Νταλ η λίστα) να έχω ένα βιβλίο από κάθε συγγραφέα, οπότε: τη βαθιά συγγνώμη μου στον Τζίμη (με το γιγαντοροδάκινο), στη Ματίλντα, στον Πίκο Απίκο και σ’ όλο το λαό της Φρουτοπίας και του Νησιού των Πυροτεχνημάτων!
Ευγένιος Τριβιζάς: Οι Πειρατές της Καμινάδας
Δυο πειρατές, ένας ιππόκαμπος, ένας κουρασμένος πελαργός, δυο παιδιά, ένας χιονάνθρωπος και κανένας Άη Βασίλης (!) συναντιούνται λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Πρωτοχρονιάς σε μια σκεπή. Τι ρόλο να ‘παιξε σ’ όλα αυτά μια μουρλοκοπάνα μάγισσα, δυο εντομολόγοι, ένα αλογάκι του σκακιού και μια ντουζίνα μπαλαντέρ; Στο βιβλίο του με τους περισσότερους και πιο “τριβιζικούς” χαρακτήρες μετά τη Φρουτοπία, ο Ευγένιος γράφει μια σειρά μπλεγμένες ιστορίες που συναντιούνται την “πιο όμορφη νύχτα του χρόνου” για το αγωνιώδες φινάλε τους. Στο προσωπικό μου τοπ 10 αγαπημένων βιβλίων όλων των εποχών, κι αν αυτό δεν λέει κάτι, πιθανότατα το καλύτερο βιβλίο του Τριβιζά! (Κι αυτό πρέπει να λέει πολλά).
Ρόαλντ Νταλ: Ο Φανταστικός Κύριος Φοξ
Κέρδισε στο νήμα το “Τζίμη και το Γιγαντοροδάκινο” στο κεφάλι μου, και είναι επισήμως ο,τι καλύτερο έχει γράψει ο Ρόαλντ Νταλ κατά την ταπεινή μου γνώμη. Ο αλέπος που έχασε την ουρά του, θα μπορούσε να τα βάψει μαύρα. Εκείνος όμως, έστησε σχέδιο κι έσωσε (με άψογο στυλ!) τον “υπόγειο” κόσμο από την πείνα. Ένας απίθανος λογοτεχνικός ήρωας κι ένα στυλιζαρισμένο παραμύθι γεμάτο ελπίδα για έναν κόσμο με ηλίθιους πλούσιους και πλούτο που μοιράζεται…
Λέμονι Σνίκετ: Μια Σειρά από Ατυχή Γεγονότα
Ήταν η μόνη σειρά βιβλίων που πήγαινε κόντρα σε φήμη τα Χάρι Πότερ όταν ήμουνα πιτσιρίκι. Και πώς να μην, δηλαδή. Τρία συμπαθέστατα πιτσιρίκια αναγκάζονται να ωριμάσουν απότομα, όταν οι γονείς τους χάνονται στην πυρκαγιά που κατέστρεψε το σπίτι τους. Κι ενώ η κατάσταση είναι ήδη δύσκολη, ο σατανικός θείος τους Κόμης Όλαφ θέλει καλά και ντε την περιουσία τους (αν με εννοείς…). Μια μαύρη σειρά από ατυχίες, μια βαριά μοίρα για τα τρία πιτσιρίκια, μια σειρά με 13 βιβλία, από 13 κεφάλαια το καθένα (αν με εννοείς!).
Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν: Χόμπιτ
Ήταν έτσι κι αλλιώς δύσκολο ν’ αποδεχτεί κάποιος που έμαθε (ομολογώ…) τον Άρχοντα απ’ τις ταινίες του Τζάκσον, ότι το “πρίκουελ” του επικά ενήλικους Lord of the Rings ήταν… παραμύθι! Όμως είναι, και μεταξύ μας, είναι ένα καταπληκτικό παραμύθι! Αν η υπογραφή του Τόλκιν δεν αρκεί για να σε πείσει, δώσε βάση σ’ αυτό: ο Τόλκιν συχνά “μάλωνε” τον καλό του φίλο Κ.Σ. Λιούις, γιατί η Νάρνια μπορεί να διαβαστεί μονάχα από παιδιά, ενώ το Χόμπιτ το απολαμβάνεις και μεγάλος. Ε, λοιπόν, αν με ρωτάς… δίκιο είχε!
Ζακλίν Χελντ: Ο Γάτος του Κοντοπαρεούλη
Άγνωστο μεν, αλλά δεν θυμάμαι να ‘χω απολαύσει τόσο άλλο βιβλίο μικρός (και μεγάλος!). Ένας μαγικός γάτος με “οδηγίες χρήσης”, ο Τελεσίγραφος, ζει σε μια οικογένεια από κάστορες. Μια μέρα τσακώνεται με την κατσίκα. Κι εξαφανίζεται! Πού στην ευχή πήγε ο Τελεσίγραφος; Λοιπόν, αν δεν κατάλαβες τίποτα, είσαι πολύ μεγάλος γι’ αυτό, κρίμα. Αν κατάλαβες κι ωστόσο δεν ψήθηκες να το διαβάσεις, δεν υπάρχει ελπίδα για σένα…
Μέγκαν Στάιν, Χ.Ο. Στάιν: Οι Τρεις Ντετέκτιβ
Όλο το μυστήριο που ‘χεις ανάγκη στις αρχές της εφηβείας, εσύ που το αναγνωστικό σου μέλλον γράφει “Αγκάθα Κρίστι” αλλά δεν το ξέρεις ακόμα. Όλο το στυλιζάρισμα που χρειάζεσαι εσύ που κυκλοφορείς με ποδήλατο και βγαίνεις ραντεβού για παγωτό, μα πάντα ονειρεύεσαι μια μηχανή κι ένα φιλί στη σκιά του τοίχου. Οι Τρεις Ντετέκτιβ είναι μια μορφή απολαυστικού μα σοβαρού “Σκούμπι Ντου”, με την καλλιτεχνική σφραγίδα του Άλφρεντ Χίτσκοκ. Κι ο μόνος λόγος να μην τους διαβάσεις, είναι να ‘χεις όντως μηχανή και να λύνεις εγκλήματα στον ελεύθερο χρόνο σου…
Τζόαν Ρόουλινγκ: Χάρι Πότερ
Δεν πιστεύω στη λογοτεχνική αξία τους, όμως είναι βιβλία που “έμαθαν” σε κάμποσα παιδιά το 2000 ν’ αγαπούν τα βιβλία. Και τα διάβαζα μικρός ΦΑΝΑΤΙΚΑ. Οπότε… έγινε η σκανταλιά!
Plus | Πάπιες, Γαλάτες, Καουμπόηδες
Λιμνούπολη, Γαλατικό Χωριό, Ντάλτον Σίτι. Σκρουτζ, Ντόναλντ, Αστερίξ, Οβελίξ. Λούκυ Λουκ. Ξέρουμε ΟΛΟΙ ότι κάποιες “ζωγραφιές με συννεφάκια” ΔΕΝ έχουν ηλικία… Κι ευτυχώς!
“Ξέχασα” πολλά. Το ξέρω. Τα ξέρεις. Γράψ’ τα από κάτω!
