Ξέρεις πώς πάνε αυτά τα πράγματα: διασημότητα, φανατικό κοινό, περίεργες ιστορίες. Ο κόσμος έχει ανάγκη να θαυμάζει ανθρώπους που είναι… παράξενοι άνθρωποι! Κι αν είναι ήδη παράξενοι, να τους κάνει πιο παράξενους.
Έτσι λοιπόν γεννιούνται διάφοροι μύθοι, και χτίζονται γύρω από πρόσωπα και μεγαλώνουν τη φήμη τους. Όμως, και συγγνώμη δηλαδή αλλά αυτοί οι μύθοι είναι σκέτα παραμύθια. Τίποτα απ’ τα παρακάτω δεν συνέβη, κι ας μεγαλώσαμε ξέροντας σίγουρα πως συνέβη. (Εκτός απ’ τα δύο τελευταία που όντως έγιναν). Ας τα πιάσουμε όμως απ’ την αρχή, κι ας δηλώσουμε πως:
O Mάνσον (ΔΕΝ) αφαίρεσε τα πλευρά του για… να διπλώνει!
Ο νούμερο ένα μύθος κάθε λυκείου που σέβεται τον εαυτό του. Έτσι κι αλλιώς σ’ εκείνη την ηλικία κάθε τρεις κουβέντες που λες σημαδεύουν “ανάμεσα στα πόδια”, ε ο Μέριλιν σημάδεψε λίγο παραπάνω! Γι’ άλλους είδωλο, γι’ άλλους αδιάφορος, γι’ άλλους καραγκιόζης, ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ο τύπος που αφαίρεσε τα πλευρά του για να μπορεί να κάνει αυτό που μπορεί να κάνει ένας σκύλος στον εαυτό του. Η επέμβαση βέβαια δεν έγινε ποτέ, αφού όπως είπε ο ίδιος ο Μέριλιν (για να σβήσει κι έναν ακόμα μύθο γύρω απ’ το όνομά του): “Θα είχα χρόνο να σκοτώνω κουτάβια, αν μπορούσα να ρουφάω το πουλί μου;”.
Ο Έλβις (ΔΕΝ) ζει!
Ούτε ο Κομπέιν, ούτε ο Μόρισον, ούτε ο Τούπακ και πίστεψέ με, δεν ξέρεις πόσο θα ‘θελα να ζουν. Αλλά δεν γίνεται κάθε φορά που έχουμε (μουσικό) πένθος να λέμε: “ααα όχι, μάλλον την έκανε και ζει στην Καραϊβική ινκόγκνιτο”. Και δεν γίνεται γιατί, όταν είσαι ο Έλβις, πουθενά δεν είσαι ινκόγκνιτο! Δεν μπορεί να μην υπήρξε ούτε ένας γείτονας να πει: “ρε παιδιά, ο νέος μου γείτονας μοιάζει στον Έλβις και μιλάει σαν τον Έλβις, χωρίς να κάνει τον Έλβις!”. Δεν μπορεί…
Ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ (ΔΕΝ) πέθανε!
Καταρχάς, εγώ νιώθω την πίκρα σου φίλε Πολ, που όλους τους ροκ σταρ τους ζωντανεύουνε, κι εσένα σε πεθαίνουν. Κι επειδή εμείς εδώ είμαστε μακκαρτνικοί μέχρι κόκαλο, χωρίς πολλά-πολλά: όχι μάγκες, ο σκάθαρος ζει και βασιλεύει! Κι αν θες μια μικρή, πρόχειρη αποδειξούλα, ο Πολ ζει γιατί ο υποτιθέμενος σωσίας – αντικαταστάτης του, ο Γουίλιαμ Κάμπελ… πέθανε! Το 2011. Αλλά έχουμε ακόμα ΜακΚάρτνεϊ, κουφάλες. Και θα έχουμε!
Οι Μπιτλς (ΔΕΝ) κάπνισαν χόρτο στο Παλάτι του Μπάκινγχαμ!
Το ‘πε ο Λένον μεν, πως τη μέρα που πήγανε να δουν τη βασίλισσα είχαν τόση αγωνία που “σκάσανε” ένα κάτι στην τουαλέτα, αλλά μετά βγήκε ο (ολοζώντανος!) ΜακΚάρτνεϊ και ξεκαθάρισε ότι ο Τζον έκανε πλάκα. Όχι ότι δεν θα μπορούσαν βέβαια, αλλά μάλλον δεν θα μπορούσαν…
Ο Άλις Κούπερ (ΔΕΝ) λέγεται “Αλίκη” επειδή η μάνα του ήθελε κορίτσι!
Βασικά, δεν λέγεται καθόλου “Αλίκη”, αφού πριν κάνει τη μεγάλη επιτυχία του, τον λέγανε απλώς Βινς Ντέιμον Φουρνιέ. Και τραγουδούσε στους Alice Cooper! Ε, όταν λοιπόν ξεκίνησε σόλο καριέρα, πήρε το όνομα της μπάντας. Κι αρχίσανε οι μούφες για τη μαμά του…
Ο Τζιν Σίμμονς (ΔΕΝ) έχει γλώσσα αγελάδας στο στόμα του!
Κοίτα, οκ, προκαλεί. Θέλω να πω, όπου να τους πετύχεις τους Kiss, όλο με τη γλώσσα έξω. Και μια γλώσσα να! Αλλά ωρέ παιδιά, την έχει μεγάλη ο άνθρωπος, από γεννησιμιού του – αυτό μόνο. (Έχετε δει ρε πόση είναι η γλώσσα της αγελάδας; ΔΕΝ ΧΩΡΑΕΙ).
Αλλά: Ο Κιθ Ρίτσαρντς (στ’ αλήθεια) σνίφαρε τις στάχτες του πατέρα του!
Ντάξει, δεν είναι τόσο φαντεζί όσο ακούγεται. Ούτε και τόσο ασεβές. “Σκόρπιζα τις στάχτες στο κήπο” είπε ο Κιθ, “κι ο,τι έμεινε στο χέρι μου (αντί να το σκουπίσω) το… σνίφαρα!“. Ενστικτωδώς; Μάλλον όχι…
Kαι: Ο Όζι (στ’ αλήθεια) δάγκωσε τη νυχτερίδα!
Ως προς αυτό υπάρχει και βίντεο – ντοκουμέντο – ΣΟΚΑΡΙΣΤΙΚΟ. Αλλά δεν θα το παραθέσω γιατί ανατρίχιασα λιγουλάκι (γι’ αυτό πάρτε gif). Πάντως τονε δαγκάνισε το μπάτμαν. Εεε, Όζι είν’ αυτός…
