Eίναι γνωστό σε όλους όσους με ξέρουν, – και αν δεν είναι θα γίνει τώρα- ότι οι ταινίες που βλέπω είναι pure Hollywood. Είμαι της φιλοσοφίας pop corn, αναψυκτικό, δράση και φουλ σπέσιαλ εφέ. Μου αρέσει στο σινεμά να βλέπω ταινίες που δεν θέλουν πολύ σκέψη.
Όταν μπω στην αίθουσα, δεν θέλω ούτε να σκεφτώ ούτε προβληματιστώ, πάω καθαρά για ψυχαγωγία. Οπότε, η ταινία θέλω να έχει δράση που φτάνει στα όρια όλο τον εξοπλισμό της αίθουσας. Όπως κάνει πολύ καλά το “Fast and the Furious”, τα “Star Wars”, όλες οι ταινίες που παίζει ο “The Rock”, o Jason Statham και οι φίλοι του. Ταινίες must για να δεις σε κινηματογραφική αίθουσα.
Την Πέμπτη το πρωί ωστόσο, χτύπησε το τηλέφωνο και στην άλλη άκρη της γραμμής ήταν ο Ηλίας Γεροντόπουλος για να μου κάνει μία δελεαστική πρόταση. “Παίζεται” μου λέει, “στα Novacinema Odeon στο Μαρούσι, η νέα ταινία του Woody Allen. Ψήνεσαι;”. Ψήθηκα. Δώσαμε ραντεβού το απόγευμα, έξω από την αίθουσα.
Φτάνοντας, το πρώτο πράγμα που τον ρώτησα ήταν το όνομα της ταινίας, τι πραγματεύεται, αλλά ΚΥΡΙΩΣ αν θα πάρουμε pop corn. Οι απαντήσεις ήταν κατά σειράν: “Wonder Wheel”, μικρή περίληψη του “Wonder Wheel” και ότι συνήθως δεν παίρνει pop corn στις ταινίες του Woody Allen. Του έκανα όμως puppy eyes και τον κατάφερα! Κάπως έτσι, ξεκίνησαν όλα…
Μπορεί στο cinema να βλέπω τις ταινίες που σου είπα παραπάνω, όμως νομίζω έχω δει σχεδόν όλες τις ταινίες του Woody Allen (σπίτι σε DVD). Αυτή ήταν από τις λίγες φορές που πήγαινα να δω μία τέτοιου είδους ταινία σε μεγάλη αίθουσα.
Το στόρι της ταινίας ήταν πολύ Woody Allen-ιστικο. Λίγο μαφία, λίγο love story, λίγο Αμερική του ’50 και πολλά ευτράπελα μέσα από μοναδικούς διαλόγους με αναμενόμενες ανατροπές. Πρωταγωνιστής, ο Justin Timberlake που σε ρόλο ναυαγοσώστη τόσο στη θάλασσα όσο και στη ζωή της Kate Winslet (#διπλής) 
, ανέλαβε να μας βάλει στο κλίμα της ταινίας και να μας συστήσει τους χαρακτήρες.
Όλη η φάση γίνεται σε ένα λούνα παρκ στο Coney Island, με τον Jim Bellushi να μένει με τη δεύτερη γυναίκα του (Kate Winslet) και τον πυρομανή γιό της, ενώ παράλληλα στην ιστορία μπαίνει και η κόρη του, την οποία κυνηγά ο μαφιόζος πρώην της. Ένας μικρός χαμούλης δηλαδή.
Με τα πολλα, η Kate πέφτει θύμα της γοητείας του Timberlake (aka Mickey, για της ανάγκες της ταινίας) και τα μπερδέματα και οι ζήλιες ξεκινάνε. Κλασική ταινία Woody Allen σα να λέμε.
Δεν θα κάτσω να σου πω όλο το στόρι, να πας να τη δεις για να έχεις τη δική σου άποψη. Βέβαια, εγώ είχα δίπλα μου τον Ηλία όπου κάθε λίγο και λιγάκι τον ρώταγα, “τι θέλει να πει εδώ με αυτή την κίνηση της κάμερας, ο Woody;” και κάτι τέτοια, οπότε ο Ηλίας μπορεί να μην πέρασε και τόσο καλά 
.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση και πολύ πιθανό να κάνει και σε εσένα, είναι το παιχνίδι με τα χρώματα και τα φώτα που έχει γίνει στην ταινία. Φυσικά ήταν και μία ερώτηση για τον Ηλία, καπάκια μετά το τέλος ταινίας πριν προλάβουμε καν να βγούμε από την έξοδο. Όπως φαίνεται σε κάθε σκηνή ο φωτισμός έπαιζε σημαντικό ρόλο και οι αλλαγές του ήταν ανάλογες με το mood που ήθελε να δώσει ο σκηνοθέτης.
Ο φωτιστής και ο διευθυντής φωτογραφίας, ήταν πολύ μάστορες.
Γενικά, η ταινία αν και δεν έχει καθόλου δράση, μου άρεσε αρκετά και πραγματικά, δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα. Φαντάσου ότι δεν κοίταξα ούτε κινητό, ούτε το ρολόι, για να δω τι ώρα είναι και να υπολογίσω πόση ώρα έχει ακόμα. Κάτι που μου έχει συμβεί με προηγούμενες ταινίες.
Άντε και του χρόνου Woody, με ακόμα καλύτερη ταινιά για πάλι.
