Thumbs – up. Το γνωστό emoji με τον αντίχειρα υψωμένο ψηλά. Ένας ευγενικός τρόπος να πεις πως είσαι ΟΚ με κάτι και να πάει ο καθένας παρακάτω στη ζωή του, στο chat του; Όχι σύμφωνα με την Gen – Z. Με ένα μεγάλο μέρος αυτής, έστω. Κάποιοι νιώθουν προσβεβλημένοι από το εν λόγω emoji.
Τι κακό έχει; Είναι «παθητικό – επιθετικό», έρχεται η απάντηση. «Αγενές και απαξιωτικό». Σε βλέπουμε νοερά να αναρωτιέσαι τι το τόσο διαβολικό έχει ένα θετικό στη θεωρία σύμβολο, όμως πρέπει να αποδεχτούμε πως στη διαδικτυακή επικοινωνία δεν είναι όλα πάντα όπως φαίνονται. Πρέπει και να «μαντέψεις» τη διάθεση του συνομιλητή σου, δεν έχεις το όπλο της οπτικής επαφής για να γίνουν πιο σαφή τα κίνητρα, οι σκέψεις και τα «θέλω».
Σε αυτό το πλαίσιο, το thumbs – up μπορεί να ιδωθεί από κάποιον ως ειρωνικό ή απότομο, κάτι που κρύβει μια διάθεση να «ξεμπερδεύει μαζί μου, να με ξεπετάξει επειδή βαριέται να ασχοληθεί». Είναι θέμα ερμηνείας. Και (υπερβολικής ή όχι) ευαισθησίας, ενδεχομένως. ΟΚ, μπορεί να μας φαίνεται κάπως να το αντιμετωπίζει κάποιος ως προσβλητικό, αλλά οφείλουμε, τουλάχιστον, να κάνουμε μια προσπάθεια να το(ν) καταλάβουμε. Ειδικά καθώς είναι ένα θέμα που πρωτακούσαμε το 2022 και ακόμα έρχεται στην επιφάνεια. Επιμένει, κοντολογίς.
Τα emojis είναι σαν μια ολόκληρη νέα γλώσσα που πρέπει να μάθουμε. Πόσα υποδηλώνονται, πόσα (δεν) εννοούνται. Επίσης είναι μια δυναμική και διόλου στάσιμη επικοινωνία, με την οποία πρέπει να είσαι σε επαφή για να μη μένεις πίσω, για να μην χάνεις τις εξελίξεις.
Το σημαντικότερο πάντως είναι να… μιλάμε. Αν νιώθουμε δηλαδή πως κάτι δεν μας αρέσει να το λέμε. Γραπτά ή προφορικά. Η ειλικρίνεια γλιτώνει από πολλές παρεξηγήσεις, το ίδιο και τα καθαρά λόγια. Κι αυτό ισχύει για όλες τις γενιές, για όλες τις εποχές. Αν μας έκανες “Thumbs – up” φίλε αναγνώστη για το άνωθεν συμπέρασμα, να ξέρεις πως εμείς σε ευχαριστούμε πολύ και καθόλου δεν σε παρεξηγήσαμε ή νιώσαμε να μας προσβάλεις.
