Λέγεται, συχνά, πως θα επιβίωναν ακόμα και σε περίπτωση πυρηνικής καταστροφής. Αυτό πιθανότατα είναι μύθος, παρότι όντως οι κατσαρίδες είναι πιο ανθεκτικές στην ραδιενέργεια από τον άνθρωπο. Σε κάθε περίπτωση, ας συμφωνήσουμε πως δεν θέλουμε να μάθουμε στην πράξη αν αυτό ισχύει ή όχι. Κι πως στόχος είναι να απαλλαγούμε κατά το δυνατόν από δαύτες χωρίς να προκαλέσουμε ένα νέο Τσερνόμπιλ…
Γιατί, παιδιά, αν δεν το έχετε πάρει χαμπάρι υπάρχει κάτι σαν επιδημία εκεί έξω. Έχουν πολλαπλασιαστεί σε βαθμό επικίνδυνο, άκρως ανησυχητικό. Στη Λάρισα, για παράδειγμα, τούτο τον καιρό γίνεται χαμός από κατσαρίδες. Και τις χειρότερες μάλιστα του είδους, αυτές με τα φτερά. Δηλαδή ήταν πού ήταν σιχαμένες, το ότι εξελικτικά ορισμένες απ’ αυτές απέκτησαν και την ικανότητα να πετάνε, είναι από τα πράγματα που μπορούν να κάνουν έξαλλο ακόμα και τον πιο ζεν άνθρωπο του κόσμου.
Οι ντόπιοι, καταπώς μαθαίνουμε, τις αποκαλούν «”ΝΑΤΟϊκές” ή κατσαρίδες “Σβαρτσενέγκερ”». Είναι λίγο αστείο να το ακούς, όχι προφανώς αν το ζεις εκ του σύνεγγυς. Και σε κάθε περίπτωση, δεν είναι κάτι που αφορά κάποιους άλλους.
Οι κατσαρίδες είναι δίπλα μας, είναι παντού. Οι ειδικοί μιλούν για 15-20% αύξηση των εμφανίσεων του εντόμου φέτος σε σχέση με προηγούμενες χρονιές. Στις εταιρείες απολύμανσης, τον παλιό καλό, έστω όχι κακό, καιρό, ο χειμώνας ήταν νεκρή περίοδος, κυριολεκτικά και μεταφορικά, για τις κατσαρίδες. Όχι πλέον, όχι πια.
Μα τι έγινε και γεμίσαμε έτσι κατσαρίδες;
Τώρα (οι εταιρείες) δεν σταματούν να δουλεύουν. Λαμβάνουν συνεχώς τηλεφωνήματα από (πανικόβλητους κατά κανόνα) ιδιοκτήτες ή νοικάρηδες να σπεύσουν σπίτι τους να τους βοηθήσουν να «καθαρίσουν», ακόμα και σε υψηλούς ορόφους, όχι μόνο σε ισόγεια, υπόγεια κτλ. Γιατί οι κατσαρίδες είναι παντού, σε διάφορα μεγέθη και χρώματα. Σατανικά ευκίνητες, μια στιγμή να τις χάσεις από τα μάτια σου, πάει, πέταξε (και θα πρέπει εσύ να ζεις μετά με τη γνώση πως είναι κάπου εκεί, τριγύρω, η μικρή «Τερέζα» τριγυρίζει και κάνει τα αυγουλάκια της, τα παιδάκια της, ιου…)
Τι άλλαξε; Η απάντηση, όπως σε πολλά πλέον πράγματα γύρω μας, έχει να κάνει με τον καιρό, την κλιματική κρίση πιο ορθά. Χειμώνα δεν είχαμε (ούτε) φέτος. Οι υψηλές θερμοκρασίες, πολύ πάνω του κανονικού για την εποχή, κυριάρχησαν. ομοίως η υγρασία και εδώ έρχεται το μικρό απαραίτητο break γνώσης: Αυτό που αγαπάνε περισσότερα από όλα ως είδος οι κατσαρίδες είναι η ζέστη. Γι’ αυτό και φωλιάζουν συχνά κοντά σε φούρνους στις κουζίνες ή όπου τέλος πάντων εκπέμπεται μεγαλύτερη θερμότητα.
Όσο δεν έχουμε χειμώνες που να δικαιολογούν το όνομά τους, τόσο οι κατσαρίδες θα πολλαπλασιάζονται. Ειδικά καθώς είναι ένα έντομο με φοβερή ικανότητα αναπαραγωγής (ε, ναι, δεν θα το ‘χαν και αυτό;) και με εξόχως εντυπωσιακή ικανότητα προσαρμογής στις εκάστοτε συνθήκες.
Σε κάθε περίπτωση αν είσαι και εσύ ένας από τους πολλούς που αντιμετωπίζουν πρόβλημα στο σπίτι ή στο μαγαζί σου, καλό είναι να μην το παίζεις μόνος στου (ex)Terminator γεμίζοντας το χώρο που υπάρχεις καθημερινά με κατσαριδοκτόνα, μερικά εκ των οποίων έχουν εξόχως αμφίβολη σύνθεση. Ούτε με «μαντζούνια» φαίνεται να πτοούνται, κάτι σόδες, κάτι δάφνες, δουλεύουν μόνο στο ίντερνετ, όχι στο real life.
Άσε τους ειδικούς να αναλάβουν. Oι «κατσαριδάκηδες» ξέρουν πού να ψεκάσουν, πώς και τι ρίχνουν από χημικές ουσίες. Μπορεί να μη φτάσει μια φορά, να χρειαστείς μια επανάληψη στην απολύμανση. Είναι ένα κάποιο κόστος, ΟΚ, το ακούμε. Αλλά είναι κόστος που αξίζει προκειμένου να απαλλαγείς από το πρόβλημα, οριστικά και σωστά, οικολογικά. Δεν είναι άλλωστε μόνο σιχαμένες. Είναι και δυνητικά επικίνδυνες για την υγεία, αφού μεταφέρουν αρρώστιες, ενώ ευθύνονται και για αλλεργίες, άσθματα…
Κι αφού τα ‘παμε όλα αυτά, κι αφού πιθανότατα και σε ταράξαμε και σιχάθηκες, πάρε ένα (υπέροχο) βίντεο του Ζήση Ρούμπου για το θέμα. Απαραίτητο το comedy relief….
