Το σινεμά δεν είναι απλώς μια έξοδος, είναι διαδικασία, για κάποιους δε, φτάνει ενίοτε στα όρια της μυσταγωγίας. Στη σκοτεινή αίθουσα, ή στο θερινό τώρα που θα πάρει να καλοκαιριάζει (κι άλλο), για όσο κρατάει η ταινία, είσαι εσύ και η οθόνη. Μακριά από έγνοιες, ανησυχίες και τα συναφή. Είσαι εκείνος ο άνθρωπος που μαθαίνεις πως ανοίγει ξανά το Cine Paris και χαίρεσαι ολάκερος. Γιατί ξέρεις, γιατί νιώθεις.
Σκέψου το όμως, όσο ευχάριστο κι αν δεν είναι: Ενώ είσαι στα ωραία σου, στα καλά σου, η στιγμή περνάει και χάνεται. Καταστρέφεται. Για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Ξεχωρίσαμε 5 εκνευριστικούς τύπους ανθρώπων που μπορείς να πετύχεις στο σινεμά. Τύπους που σου ξυπνάνε… δολοφονικά ένστικτα, που σου χαλάνε την ηρεμία εντελώς και καταστρέφουν την εμπειρία.
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΚΑΘΕΣΤΕ ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ; Ήρεμα ρωτάω….
5 τύποι που προσεύχεσαι να μην πετυχαίνεις ποτέ στο σινεμά
Αυτός που μασουλάει δίπλα σου ποπ κορν με πάθος ερωτευμένου εφήβου
Τον κόβεις από μακριά ως φάτσα, τον καταλαβαίνεις. Κρατάει τον κουβά με τα ποπ κορν (γιατί σίγουρα έχει πάρει το μεγαλύτερο μέγεθος) όπως το Γκόλουμ το «My Precious» του.
Έχει σίγουρα και αναψυκτικό μαζί του (επίσης το XXL size), καθώς κάποια στιγμή θα «τιγκώσει» από το μασούλημα και θα θέλει κάτι για να ενυδατώσει τους σιελογόνους αδένες του.
Το πρόβλημα, προφανώς, δεν είναι ότι θα φάει ποπ κορν. Είναι το πώς θα τα φάει. Λες και εξαρτάται η ζωή του από αυτό, λες και αν δεν μασήσει δυνατά και με πάθος θα αλλάξει η γεύση ή ξέρω γω.
Εσύ, δίπλα, προσπαθείς να δεις την ταινία και να αγνοήσεις το «χράτσα χρούτσα». Θα καταλάβεις γρήγορα πως είναι μάταιος κόπος. Δεν γίνεται να προσποιηθείς πως δεν συμβαίνει τίποτα, βρίζεις την τύχη σου για τη θέση που σου ‘λαχε.
Και θα γίνει χειρότερο, το ξέρεις. Όταν τα ποπ κορν πάρουν να «σώζονται», θα αρχίσει τις ανασκαφές. Για να βρει τα τελευταία κομμάτια που τυχόν του ξέφυγαν, για να φάει ακόμα κι αυτά τα καλαμπόκια που δεν έσκασαν ποτέ, αυτά τα κίτρινα, τα σκληρά. Κολλάει εννοιολογικά, κι εσύ άλλωστε ένα πράγμα θες να του πεις μόνο με όση δύναμη σου έχει απομείνει: «Σκάσε!».
Αυτός που έρχεται 10 λεπτά μετά την έναρξη
Οι τίτλοι αρχής έχουν πέσει, η ταινία έχει ξεκινήσει. Έχεις βολευτεί για τα καλά, έχεις «χαθεί» μπροστά στην οθόνη. Είναι όλα ακριβώς όπως τα θες. Έχεις βάλει τα πράγματα σου στη δίπλα θέση, έμεινε άδεια, τι καλά λες, θα έχεις έξτρα χώρο και άρα, άνεση.
Και ξάφνου νάτος πετιέται. Στάνταρ επίσης με έναν κουβά ποπ κορν (ένας από τους λόγους που άργησε, περίμενε να τα αγοράσει γιατί αυτό ήταν στις τοπ προτεραιότητες του). Θα σε σηκώσει, θα σε πατήσει στο σκοτάδι, θα σε αναγκάσει να μαζέψεις τα πράγματα σου και πού να τα βάλεις τώρα που δεν βλέπεις την τύφλα σου, γενικώς θα σε ταράξει σε βαθμό μεγάλο ενδεχομένως και μη αναστρέψιμο – επαναλαμβάνουμε ενώ έχει αρχίσει η ταινία. «Φίλε έχασα πολύ;» μπορεί μάλιστα να έχει το θράσος να σε ρωτήσει και να σε αποτελειώσει.
Αυτός που μια θέση δεν του είναι αρκετή
Άνιωθος, αχάμπαρος, ασέβαστος, όπως και να το πεις, μέσα (θα) είσαι. Είναι αυτός ο «μάγκας» που νομίζει πως ο κόσμος φτιάχτηκε γι’ αυτόν. Πως ο χώρος και ο χρόνος του ανήκουν και πρέπει να εξαπλωθεί για να κατακτήσει αυτό που δικαιωματικά πιστεύει πως είναι δικό του.
Όπου «δικό του», στην πραγματικότητα είναι ο δικός σου χώρος. Που ξάφνου έχει δεχτεί εισβολή από χέρια, πόδια. Μαζέψου, ρε!
Αυτός που κάνει live αναμετάδοση το τι βλέπουμε
Συνήθως είναι άτομα μεγαλύτερης ηλικίας, χωρίς αυτό να αποκλείει πως δεν μπορείς να πετύχεις και νεότερο κινηματογραφικό… σπίκερ. Μιλάμε γι’ αυτούς που σχολιάζουν οτιδήποτε κι αν γίνεται επί της οθόνης με τον διπλανό τους.
«Μα είδες τι του έκανε του κοριτσιού;» ή «να δεις, αυτός είναι ο δολοφόνος» είναι ως και οι πιο light πιθανές ατάκες, αφού συνήθως αυτοί οι τύποι δεν βάζουν γλώσσα μεταξύ τους. Αναλύουν τους πάντες και τα πάντα.
Από φόβο μην τυχόν τους ξεφύγει κάτι ή δεν το καταλάβουν; Επειδή δεν μπορούν να κάνουν τη μετάβαση από το σπίτι στο σινεμά, με άλλα λόγια να προσαρμοστούν στο ότι δεν είναι πλέον σπίτι τους; Ό,τι και να ‘ναι, μακριά. Και καθόλου αγαπημένοι.
Αυτός που παίζει όλη την ώρα με το κινητό του
Συνήθως τον έσυραν με το ζόρι οι φίλοι του στο σινεμά ή απλά ήρθε επειδή δεν είχε τίποτα άλλο να κάνει. Δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για την ταινία, μπορεί καν να μην ξέρει ποια παίζει.
Ο ορισμός του «αλεξιπτωτιστή» που στο χειρότερο σενάριο αρχίζει να το χαβαλεδιάζει και να κάνει φασαρία. Το πιο πιθανό είναι πάντως, 2024 γαρ πια, πως όταν αυτός ο κάποιος δει κάτι που τον κάνει να βαριέται, θα στραφεί σε αυτό που γενικώς ορίζει την ύπαρξή του: Στο κινητό του.
Κι εσύ ελπίζεις τουλάχιστον να το έχει στο αθόρυβο κι ας σε ενοχλεί το φωτάκι από τη μικρή οθόνη – το μη χείρον βέλτιστον.
