Δεν ξέρουμε πώς θα είχε εξελιχθεί η ζωή του αν ήταν κάπως καλύτερος με την πορτοκαλί μπάλα στα χέρια. Κατέγραψε μόνο μερικές μετρημένες στα δάχτυλα συμμετοχές (3 συγκεκριμένα) με την α’ ομάδα του Παγκρατίου στην Α1, υπό ειδικές συνθήκες, εκεί στις αρχές των 90s. Μετά ο Γιώργος Λάνθιμος συνειδητοποίησε οριστικά και αμετάκλητα πως ήταν φτιαγμένος για το σινεμά – ευτυχώς.
Γράφει ο Γιώργος Καραχάλιος
Το μπάσκετ πάντως ακόμα κυλάει στο αίμα του. Ξεχνιούνται ποτέ οι πρώτες οι αγάπες, οι παντοτινές; Και τι κάνουμε, όπως καλά ξέρουμε, όταν μας αρέσει κάτι πολύ; Μα θέλουμε να το μοιραστούμε με όσο το δυνατόν περισσότερους, ειδικά με αυτούς που νιώθουμε δικούς μας ανθρώπους. Αυτά είναι happy και διόλου Poor Things…
Αυτό ακριβώς κάνει και ο Έλληνας σκηνοθέτης με την Έμμα Στόουν. Το παίρνει μαζί του το κορίτσι από αγώνα μπάσκετ σε αγώνα μπάσκετ. Την προσέχει την κινηματογραφική του μούσα, στα καλύτερα την πάει και στα όπα όπα την έχει!
Θα θυμάστε, πιθανότατα, την κοινή εμφάνισή τους στο ΣΕΦ τον Μάιο του 2022, όταν πήγαν τότε να δουν από κοντά ένα παιχνίδι του Ολυμπιακού. «Έμα αλάνι, για πάντα στο λιμάνι» ένα από τα πολύ ωραία που διαβάσαμε τότε στο ελληνικό Internet το οποίο δεν χάνει ποτέ ευκαιρία σε κάτι τέτοια – και καλά κάνει εν προκειμένω, το ωραίο «τρολάρισμα» πρέπει να είναι μέρος της ζωής μας.
Αυτή τη φορά, ο Λάνθιμος και το… αλάνι (του) πήγαν ΝΒΑ. Με αφορμή την τελετή για τις Χρυσές Σφαίρες και με το κέφι στα ύψη μετά τον εκεί θρίαμβο του Poor Things συνέχισαν σε ρυθμούς Λος Άντζελες. Άδραξαν συγκεκριμένα την ευκαιρία για να παρακολουθήσουν, πρώτο τραπέζι πίστα μάλιστα, το ματς των Λέικερς με τους Φοίνιξ.
Η Έμμα Στόουν φορούσε καπελάκι με το σήμα των Σανς. Άρα, φανταζόμαστε, το χάρηκε περισσότερο συνολικά ως εμπειρία μιας και η ομάδα του Κέβιν Ντουράντ νίκησε με 127-109 εκείνη του Λεμπρόν Τζέιμς.
Και ο Γιώργος Λάνθιμος; Δεν θα μας έκανε εντύπωση αν μαθαίναμε πως πέρασαν σαν… ταινία από τα μάτια του οι στιγμές εκείνες που προσπαθούσε να κάνει καριέρα στο μπάσκετ, με χαίτη για μαλλί και όνειρα για αποσκευές.
Οι τάπες που έφαγε από τον Ζάρκο Πάσπαλι όταν αγωνίστηκε κόντρα στον Ολυμπιακό ίσως αποτέλεσαν κομβικό στοιχείο στο να καταλάβει πως θα έπρεπε να ασχοληθεί με κάτι άλλο που να είναι καλύτερος. Κοίτα να δεις που η ιστορία μιας Χρυσής Σφαίρας, και ευχόμαστε λίαν συντόμως και ενός Όσκαρ, ξεκινάει από τα παρκέ της Α1 – σενάριο για ταινία θα μπορούσε να ‘ναι…
