Σάββατο μεσημέρι. Αυτό σημαίνει “ΟΧΙ ΓΡΑΦΕΙΟ” και κατ’ επέκταση αρκετή ώρα για βολτάρισμα. Υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να κατεβείς στο κέντρο τώρα που η Αθήνα είναι (σχεδόν) άδεια; Δεν υπάρχει. Σαλπάροντας λοιπόν προς Πλάκα μεριά και αφού έχουμε πιει τον γκαϊφέ (που έλεγαν κάποιοι καλοί άνθρωποι) έπρεπε να τσιμπήσουμε κάτι. Κάπως έτσι θυμήθηκα τον Ντίνο, όχι τον δικό μας, τον άλλον που παράτησε τη δημοσιογραφία για αφοσιωθεί στο εστιατόριο…
Οπότε ανηφορίζω προς την Πλάκα. Ο πιο γνωστός και πολυσύχναστος εμπορικός δρόμος της περιοχής είναι η Αδριανού. Στο 134 της οδού συναντά κανείς το εστιατόριο Ερατώ. Κάπου εδώ κολλάει και ο Ντίνος, ο οποίος απογοητευμένος από τον χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας αποφάσισε να τα βροντήξει και να ασχοληθεί με την οικογενειακή επιχείρηση.
Αφού μας υποδέχεται και μας βάζει να καθίσουμε μέσα, στη δροσιά του αιρκοντίσιου (ΝΕ ΤΙ?), μας εξηγεί γιατί είναι εκνευρισμένος με τον Παπακαλιάτη ο οποίος έφτιαξε τις τσέπες το μέλλον των μαγαζιών λίγο πιο κάτω, όταν τα συμπεριέλαβε στην πετυχημένη ταινία του προ τριετίας. Μετά από κάτι μπινελίκια που δε χωράνε σε ένα εκλεπτυσμένο κείμενο όπως αυτό, μπήκαμε προς τα μέσα.
Το βασικό μας πρόβλημα είναι ότι τρώμε πολύ και δεν ξέρουμε τι να πρωτοπάρουμε. Για καλή μας τύχη, ο Ντίνος παίρνει πρωτοβουλία και μας φέρνει μια πολύ πλούσια ποικιλία κρεατικών, σαλάτα, μπυρίτσα και την καλύτερη τυροκαυτερή που έχω φάει στη ζωή μου. Δεν ήθελε με τίποτα να μου καρφώσει το μυστικό της συνταγής, αλλά κάποια στιγμή θα τον καταφέρω…
Προφανώς και δεν γινόταν να τα πάρουμε όλα. Ορεκτικά, Σχάρας, Σαλάτες, Παραδοσιακά ελληνικά πιάτα, ζυμαρικά, σούπες, θαλασσινά και πολλά άλλα ακόμη γέμιζαν στο 100% δυο μεγάλα φύλλα Α4. Ε πόσο να φάω ο δόλιος;
“Ρε φίλε, παλιά περνούσα συνέχεια από εδώ, γιατί δεν το είχα προσέξει το εστιατόριο;”
Κάπου εκεί περίμενα να ακούσω κι άλλα μπινελίκια αλλά μας εξήγησε πως η οικογένειά του άρχισε στην πράξη να ασχολείται με το εστιατόριο την τελευταία τριετία, έχοντας αλλάξει άρδην… τα πάντα.
«Παρόλο που το εστιατόριο λειτουργεί από το 1979 στο ίδιο μοτίβο, αποφασίσαμε να αλλάξουμε την νοοτροπία μας προκειμένου να ξεχωρίσουμε. Έχουμε ξεφύγει πλέον από το παραδοσιακό κλασικό στιλ της ταβέρνας, θέλοντας να προσφέρουμε κάτι πιο μοντέρνο, νέο και εξελιγμένο. Την προηγούμενη σεζόν είχαμε βραδιές τζαζ με ζωντανή μουσική, κάτι που έκανε αίσθηση στην περιοχή. Φέτος σκεφτόμαστε να κάνουμε κάτι πιο παραδοσιακό τα μεσημέρια της Κυριακής. Θα δούμε», εξήγησε.
Πράγματι, τρώγοντας κανείς απολαμβάνει ήχους ρέγκε ή τζαζ μουσικής από τα ηχεία, κάτι που συνδυάζεται εξαιρετικά με την γενικότερη ατμόσφαιρα που αποπνέει η περιοχή και ταυτόχρονα κάνει και τη διαφορά από το πολύ παραδοσιακό της Πλάκας.
Οι τιμές εξαιρετικές για κάθε πορτοφόλι και οι γεύσεις ξεφεύγουν από το κλασικό τουριστικό της περιοχής ενώ ο χώρος είναι πολύ φιλικός με τους πίνακες να δίνουν έναν διαφορετικό τόνο από τα συνηθισμένα.
Οκ στην Πλάκα δεν πάει κανείς για το φαγητό της, ωστόσο αν επισκεφτεί κανείς το Ερατώ, θα αλλάξει άποψη. Να το τιμήσεις.
