Το κανάλι του Μασάπιου στο YouTube (sorry guyz, έτσι μας συστήθηκε) είναι ό, τι πιο ενδιαφέρον υπάρχει αυτή τη στιγμή εκεί έξω (εκεί μέσα βασικά). Ο τύπος δεν είναι απλά άλλος ένας που σχολιάζει τι συμβαίνει γύρω του μπροστά σε μια κάμερα και ανεβάζει βιντεάκια online. Ο Μασάπιος δημιουργεί πρωτότυπο περιεχόμενο, ολομόναχος, μοντάροντας βίντεο και μουσικές μεταξύ τους, δίνοντας κάτι καινούργιο και υπέροχο στον λαό.
Τα συνεχόμενα viral που κάνει τους τελευταίους μήνες το “μάσαψ”, μας έκαναν να χτυπιόμαστε κίνησαν το ενδιαφέρον, ώστε να μιλήσουμε μαζί του για να δούμε τι έχει στον εγκέφαλό της αυτή η μικρή μουσική ιδιοφυΐα.
Πόσο θεότητα μπορεί να είναι ένας τύπος που συνδυάζει Βασίλη Καρρά με Deep Purple και το αποτέλεσμα που βγάζει να ακούγεται τόσο μα τόσο φυσικό;
Η απάντηση; Πολύ.
Πώς σου ήρθε αυτή η ιδέα να γίνεις μία απ’ τις περιπτωσάρες του YouTube;
Ο Άντι Κόφμαν, ο μεγαλύτερος σταντ απ κωμικός κατά τη γνώμη μου, δήλωνε τραγουδιστής/χορευτής και όχι κωμικός.
Οπότε και εγώ δεν θα δηλώσω ούτε περιπτωσάρα, ούτε γιουτιούμπερ, ούτε χαβαλές, και σίγουρα ούτε μουσικός, γιατί τίποτα από αυτά δεν είμαι. Είχα κάποιες ιδέες, είδα κάποιες άλλες ιδέες, δούλεψα στο πισί, βγήκαν πράματα με ρυθμό και τα ανέβασα. Από εκεί και πέρα δεν το κυνήγησα καθόλου, ούτε μπήκα σε κλίκες, ούτε ασχολήθηκα με το γιούτιουμπ. Πολύ απλά γιατί δεν είμαι γιουτιούμπερ.
Για πες κανά δυο μασάψ που πήγες να κάνεις, μόχθησες, αλλά δεν σου έβγαιναν με τίποτα;
Αρκετά. Για κάθε επιτυχημένο μάσαπ υπάρχουν άλλες 3 προσπάθειες. Το πρόβλημα είναι ότι εξαντλήθηκαν τα κομμάτια που μπορούν να συνδυαστούν, να ακουστούν ευχάριστα και παράλληλα να έχουν κάτι το αστείο – και ίσως και κάτι το καλλιτεχνικό. Δύο μεγαλεπήβολα σχέδια ήταν Πετρέλης με Σύστεμ οφ ε Ντάουν και Πάολα με Σλίπνοτ – δεν είχαν ιδιαίτερη επιτυχία.
Φαίνεσαι σπουδαγμένος με τη μουσική. Έκανες χρόνια φυσαρμόνικα;
Η αλήθεια είναι ότι τα μόνα λεφτά που έχω βγάλει από τη μουσική είναι παίζοντας όντως φυσαρμόνικα. Ήταν χειμώνας του 2008, ήμουν Εξάρχεια, αγόρασα μία φυσαρμόνικα, έκατσα στην Ακαδημίας κάτω από ένα υπόστεγο γιατί έβρεχε και άρχισα να φυσάω και να ξεφυσάω. Τελικά, έβγαλα το κόστος της φυσαρμόνικας: 4,5 ευρώ.
Έλα, χωρίς πλάκα τώρα, πώς σου ήρθε αυτή η ιδέα να ανακατεύεις έτσι φαινομενικά αταίριαστα κομμάτια μεταξύ τους;
Το κάνω από μικρός. Τέλη δεκαετίας του ’90 άρχισα να κάνω κόπι πέηστ τραγούδια το ένα πάνω στο άλλο με ένα αρχαίο πρόγραμμα των Ουίντοουζ. Εντελώς μπέιζικ. Μετά συνέχισα να σαμπλάρω και να μιξάρω για πολλά χρόνια – πρέπει να έχω κάνει πάνω από 100 μίξεις και άλλες τόσες συνθέσεις που δεν είδαν ποτέ το φως της ημέρας γιατί γίνονταν πάντα νύχτα. Δεν είχα ασχοληθεί ποτέ σοβαρά με τη μουσική, κάνα τζαμάρισμα, κάνα χαζοτράγουδο κάναμε με παρέες, αυτά που κάνουν όλοι από τα δεκαεννέα ως τα εικοσιδυόμισι.
Μια μέρα απλά έκατσα και έκανα άλλη μια μίξη που έβγαζε γέλιο. Ήταν το Θάντερ Σα Να Μπαίνει Η Άνοιξη. Όπως έχω ξαναπεί η ιδέα για τη συγκεκριμένη μίξη υπήρχε στο συλλογικό ασυνείδητο. Σίγουρα έχετε ακούσει κάποιον μεθυσμένο να βροντοφωνάζει “Θάντερ, σα να μπαίνει…”. Μόλις πέταξα όμως πάνω το βίντεο κατάλαβα ότι το πράμα λειτουργεί σε άλλο επίπεδο. Και ότι η ζωή μου δεν θα ήταν ποτέ η ίδια.
Έχει χαβαλέ αυτό, αλλά μήπως θες να δείξεις κάτι περισσότερο; Πχ ότι η μουσική είναι μία και όλα αυτά τα κλισέ που λένε κάποιοι;
Σίγουρα δεν είχα την πρόθεση να δείξω κάτι τέτοιο. Στην πορεία κατάλαβα (και θυμήθηκα) πόση αντιγραφή, δάνειο, κλεψιά, παίζει, και έκανα τα Τοπ Τεν.
Ο βασικός σκοπός πάντως του εκάστοτε μάσαπ είναι να βγάζει γέλιο. Γιατί τí άλλο μας έχει μείνει σε αυτή τη ζωή, για να πω και εγώ κάτι κλισέ.
Ποιο μάσαψ σου λατρεύτηκε περισσότερο;
Νομίζω το Θάντερ, αν λάβουμε υπόψιν μας τα βιουζ.
Και στον ενικό είναι “μάσαπ”, όχι “μάσαψ” (σ.σ. μου την λέει). Για να μιλήσω λίγο OT, η μεγάλη προσφορά του καναλιού Μάσαψ, νομίζω, ήταν η διάδοση των Ήνγκρηκ, του να γράφεις αγγλικά δηλαδή με ελληνικούς χαρακτήρες. Είναι κάτι που απελευθερώνει τον χρήστη από την αλλαγή γλώσσας στο πληκτρολόγιό του κάθε τόσο και λιγάκι. Χρησιμοποιείται και σαν αστείο φυσικά, και τα Μάσαψ, σαν προϊόν της εποχής τους, βοήθησαν με αυτό τον τρόπο στην απενοχοποίησή τους. Και είμαι περήφανος για αυτό.
Ο Ανδρέας Μικρούτσικος ενθουσιάστηκε με το “Θάντερ σαν να μπαίνει η άνοιξη” και αν ναι, πόσο;
Ιδέα δεν έχω τι κάνει ο τύπος.
Ποιου Έλληνα καλλιτέχνη τα τραγούδια όσο και να τα “πειράξεις”, είναι αδύνατον να τα κάνεις καλύτερα;
Στην Ελλάδα ευτυχώς έχουμε μουσική παράδοση, και συνθέτες και μουσικούς που αξίζουν πραγματικά. Δυστυχώς αυτοί που επιμένουν περισσότερο και προωθούνται, δεν είναι πάντα οι πιο ικανοί, είναι όμως αυτοί που ακούγονται περισσότερο. Έτσι βγαίνει ίσως η αίσθηση ότι έχουμε πολλή σαβούρα. Έχουμε σαβούρα, έχουμε όμως και διαμάντια. Πολλά διαμάντια.
Αυτά. Ποια ήταν η ερώτηση; Α, δεν ξέρω, δεν ακούω και πολύ μουσική οπότε δεν τους γνωρίζω. Διαχρονικά, νομίζω ο Φοίβος γράφει άθλια κομμάτια, αλλά μπορούν να βελτιωθούν αν τα πειράξεις. Η ερώτηση ουσιαστικά είναι: “Ποιόν σιχαίνεσαι;”. Είναι ερώτηση παγίδα και θα αποφύγω να την απαντήσω.
Ποιο μασάψ θα χορέψεις στο γάμο σου με τη νύφη και ποιο με τα συμπεθέρια;
Δεν σκοπεύω να παντρευτώ. Μπορώ να σου μιλήσω όμως για το πάντρεμα μουσικών και αν με ρωτάς ποιο μασάπ μου, μου αρέσει περισσότερο, θα πω αυτό με την Κανά και τους ΡΑΤΜ.
Τα σχέδια σου για το μέλλον; Έτσι, γενικά και αόριστα σε ρωτάω, πρέπει κάπως να κλείσουμε.
Οργανώνω την παραγωγή της επόμενης ταινίας μας, ένα δράμα εποχής με μια ιστορία coming of age, το οποίο πιστεύω θα βγει πολύ δυνατό έργο καθώς έχω άξιους συνεργάτες. Παράλληλα γράφω δυο σενάρια μυθοπλασίας και τελειοποιώ και ένα σενάριο ντοκιμαντέρ. Και έχω άλλα τόσα πρότζεκτ που πρέπει να τρέξω.
Μουσικά ετοιμάζουμε κάτι που έχει κάποια σχέση με τα μάσαπ, αλλά είναι ιδεολογικά και συναισθηματικά φορτισμένο, χωρίς να λείπει ο ρυθμός και το χιούμορ.
Όπως καταλάβατε μου αρέσει το μοντάζ – κινηματογραφικό, μουσικό, χωρικό, χρονικό – και αυτό σκοπεύω να συνεχίσω να κάνω, σκηνοθετώντας και γράφοντας παράλληλα. Αν μπορώ να τα κάνω και όλα αυτά μαζί ισορροπώντας σε ένα σκοινί 50 μέτρα πάνω από το έδαφος, ακόμα καλύτερα.
