«Θεσσαλονίκη, η ερωτική πόλη που δεν κοιμάται ποτέ». Στα όσα χρόνια έχω (ξε)μείνει εδώ, είναι μία φράση που ακούω-διαβάζω από ανθρώπους που δεν είναι μόνιμοι κάτοικοι στην ίδια συχνότητα που τα πρωινά λέμε «καλημέρα». Αν ο ερωτισμός είναι θέμα υγρασίας, τότε ναι, πρόκειται αναμφισβήτητα για την πιο υγρή πόλη που θα επισκεφτείς στη ζωή σου, αλλά το κομμάτι της μόνιμης τάχα μου δήθεν αϋπνίας από την εξαντλητικά exciting nightlife, μόνο με απανωτά λεξοτανίλ μπορεί να επιτευχθεί. Κανείς δε μίλησε για έλλειψη ποικιλίας, παρόλα αυτά, όλο και κάποιος λόγος θα υπάρχει για να γκρινιάζουν οι περισσότεροι Θεσσαλονικείς σχεδόν μόνιμα ότι δεν έχουν πού να βγουν (και τί να βάλουν, αλλά αυτό είναι ξεχωριστό άρθρο dress code από μόνο του).

Δε σε έπεισα ακόμη, ε; Ο παρακάτω «χάρτης» ίσως σε βοηθήσει να αναθεωρήσεις, καθώς και να καταρρίψεις διάφορους μύθους που σου φύτεψε στο μυαλό ένα ξέφρενο σαββατοκύριακο στη συμπρωτεύουσα.

Βαλαωρίτου

Αν κάναμε την κουβέντα αυτή 4-5 χρόνια πριν, το να συζητάμε για την Βαλαωρίτου ως περιοχή νυχτερινής διασκέδασης θα ήταν τόσο κουλό όσο και το ότι εδώ όλα τα κίτρινα τυριά λέγονται κασέρια, ενώ τυρί είναι μόνο ένα, δηλαδή η φέτα. Σε μερικά τετράγωνα που παλαιότερα έβρισκες κυρίως βιοτεχνίες και κάμποσα χρόνια μετά μαγαζιά αγκαζέ με λουκέτα λόγω κρίσης, δημιουργήθηκε «φωλιά» με φτηνά ενοίκια για όμορφες καταστάσεις. Δεν είναι ακριβώς το Γκάζι της Αθήνας και σίγουρα δεν είναι πια όπως πρωτοξεκίνησε χειμαδιό με ψαγμένα μόνο μπαράκια μουσικοκρατούμενα από εναλλακτικές μουσικές και παπαδομούσια. Με το που έγινε φοιτητοστέκι και μη, trendy και friendly σε πάσης φύσεως διασκεδαστές, βλέπεις πια και πολλούς αποπροσανατολισμένους μπουζουκόβιους να εξερευνούν την περιοχή και -μη σου πω- να βρίσκουν πια και το δικό τους σημείο για τσιφτετελοκατανύξεις, ακόμη κι αν από τα ακριβώς απέναντι τετραγωνικά παίζει να αχνοακούγεται η καινούρια κυκλοφορία του Moby.

Ξώφαλτση Βαλαωρίτου

Γύρω γύρω όλοι στη μέση η Βαλαωρίτου και τριγύρω εξαπλώνεται το ζήτημα με τη μέθοδο του κολαούζου. Εξυπηρετεί την ίδια λογική του φτηνού ενοικίου, του όσο το δυνατόν μικρότερου προϋπολογισμού που μπορεί να υποστηρίξει ένα μπαράκι, pub, μπυραρία και παραδόξως, κάπως έτσι σκοντάφτεις σε μικρά αριστουργήματα-τρύπες των οποίων οι ιδιοκτήτες ξόδεψαν μεράκι και δημιουργικότητα. Not bad.

Λαδάδικα

Και να μην έχεις έρθει ποτέ Θεσσαλονίκη, ο Μητροπάνος φρόντισε και με το παραπάνω με το κλασσικό του άσμα για να τα ‘χει πάρει το αυτί σου. Αν κατηφορίσεις ίσια από Βαλαωρίτου με Συγγρού, έφτασες σε ό,τι πιο πολυπολιτισμικό μπορεί να βάλει ο νους σου. Πεινάς; Μεζεδοπωλεία- εστιατόρια με κρητική, ισπανική κουζίνα και λίγα λέω αναλαμβάνουν να δημιουργήσουν κρίση στη σχέση που έχεις με τη ζυγαριά σου και μάλιστα σε πολύ καλές τιμές. Θες να μάθεις τα μελλούμενα; Και καφέ και φλιτζάνι και ροκιά και ντίσκο 80ιλα με το απαραίτητο live μπουζούκι συνυπάρχουν αρμονικά παραδόξως σε ένα multi culti πλακόστρωτο που δεν θυμίζει σχεδόν σε τίποτα την όποια ακμή των late 90’s.

Λιμάνι

Στην ίδια κατηφορική τροχιά και σε μία ευθεία μετακόμισε το γαρύφαλλο και η χαρτοπετσέτα. Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, η αρχή της παραλίας εξελίσσεται σε ένα low budget after μπουζούκι -χωρίς live μπουζούκι όμως- μετεξέλιξη του ελληνάδικου όπως κάποτε το γνώρισες. Κάθε ετήσια ανθοκομική έκθεση που σέβεται τον εαυτό της θα ήθελε να μπει χορηγός σε αυτήν την ηχητική πανδαισία που δείχνει να διασκεδάζει σχεδόν ολόκληρη την πόλη μέχρι πρωίας. Μετά τις 3 το βράδυ, γνώσεις pole dancing θεωρούνται προσόν για να ελιχθείς μέσα στο συνωστισμό που χορεύει την τελευταία ελληνική επιτυχία της εποχής μιξαρισμένη ευφάνταστα με διαχρονικές βίσσες και βανδές. Απαραίτητα αξεσουάρ: δεκαξάποντη λαμέ γόβα, κρεπάρισμα μαλλιού στο (σ’ έχω κάνει) Θεό και για τους άντρες V μέχρι τον αποτριχωμένο αφαλό.

Καρόλου Ντηλ/ Προξένου Κορομηλά

Παραμένουμε στην περιοχή του κέντρου και παρατηρούμε το εξής φαινόμενο: Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, κρύο δεν έκανε ποτέ. Είτε έξω ο τζίτζικας σκάει και αναψοκοκκινίζει είτε οι πολικές αρκούδες κάνουν Τσιμισκάδα, στα καφέ-μπαράκια του συγκεκριμένου τετραγώνου όλοι κάθονται κατά κύριο λόγο έξω, όρθιοι. Πέρα από την πλάκα (ποιος είπε ότι αστειεύομαι;), καταστήματα ρούχων και υποδημάτων που έκλεισαν, τώρα σερβίρουν καφέ και ποτό μάλλον πιο επιτυχημένα, καθώς η εν λόγω πιάτσα με τα μπαράκια, τα μπιστρό και τα cupcakes είναι σταθερή αξία που πάντα σφύζει από ζωή.

To be continued.