O Δρ. Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ, αμερικανός πολιτικός αγωνιστής και πρωτοπόρος των αφροαμερικανών στη μάχη κατά του φυλετικού ρατσισμού, γεννήθηκε στιις 15 Ιανουαρίου 1929 και δολοφονήθηκε στις 4 Απριλίου 1968.

Η αλληλουχία των γεγονότων που οδήγησαν στη μοιραία αυτή εξέλιξη, είχε αφετηρία την 1η Δεκεμβρίου του 1955. Τότε, δηλαδή, που η Ρόζα Παρκς αρνήθηκε να παραχωρήσει τη θέση της σε έναν λευκό στο λεωφορείο -όπως όριζε ο νόμος- κι ως εκ τούτου συνελήφθη. Η εξέλιξη αυτή, είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία της “Ένωσης για την Πρόοδο”, της οποίας επικεφαλής ανέλαβε ο Κινγκ.Η δράση του αυτή, του κόστισε την καταδίκη και εν συνεχεία την αθώωσή του από το Ανώτατο Δικαστήριο, το οποίο έκρινε αντισυνταγματικές τις φυλετικές διακρίσεις στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Αυτή ήταν και η πρώτη νίκη για το κίνημα του Κινγκ.

Ο πολιτικός του ακτιβισμός μετά την εξέλιξη αυτή, εντάθηκε ακόμη περισσότερο. Τον Αύγουστο του 1957, ο Κινγκ ίδρυσε τη “Συνδιάσκεψη της Χριστιανικής Ηγεσίας των Πολιτειών του Νότου” και ξεκίνησε τις ανθρωπιστικές περιοδείες του σε όλες τις ΗΠΑ για να προωθήσει τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων και να αναδείξει την “πολιτική της μη βίας”, διοργανώνοντας καθιστικές διαμαρτυρίες και ειρηνικές πορείες. Αποτέλεσμα της εντατικής του δραστηριότητας, ήταν η αναγνώριση από το Κογκρέσο στις 9 Σεπτεμβρίου του 1957, των πολιτικών δικαιωμάτων και στους μαύρους και η επίσημη (και συνάμα ιστορική) συνάντησή του με τον Πρόεδρο Αϊζενχάουερ, στις 23 Ιουνίου του 1958.

Η συνέχεια υπήρξε για τον ίδιο… ανηφορική. Απόπειρα ανθρωποκτονίας εις βάρος του, συλλήψεις, καταδίκες, φυλακίσεις. Η υπόθεση του, ωστόσο, διεθνοποιήθηκε φέρνοντας έτσι την επίσημη ηγεσία των ΗΠΑ σε δύσκολη θέση. Στις 28 Αυγούστου του 1963 βγάζει τον ιστορικό λόγο “Έχω ένα όνειρο”, σε μια ειρηνική συγκέντρωση, στην Ουάσινγκτον, παρουσία 250.000 ανθρώπων κάθε χρώματος. Ένα χρόνο μετά, του απονέμεται το Νόμπελ Ειρήνης, ενώ η απόλυτη δικαίωση έρχεται όταν ψηφίστηκε ο Νόμος περί Πολιτικών Δικαιωμάτων, ο οποίος εξουσιοδοτούσε την επιβολή της απάλειψης των φυλετικών διακρίσεων σε δημόσιους χώρους, από την κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Η ανυπακοή του νόμου αυτού θα επέφερε ποινική δίωξη στους παραβάτες.

Ακόμη και τότε, όμως, η εμποτισμένη με το δίκαιο του φυλετικού διαχωρισμού αμερικανικη πολιτεία (και κοινωνία), όρθωσε το ανάστημά της. Οι διώξεις για τον ίδιο και το κίνημά του συνεχίστηκαν, γεγονός που τον ανάγκασε να στραφεί από την λογική της μη βίας, σε αυτήν της μαζικής ανυπακοής. Φυλακίζεται εκ νέου, με τον ίδιο να δηλώνει: “Πρέπει να σας ομολογήσω σήμερα, ότι, λίγο καιρό μετά την ομιλία μου εκείνη στην Ουάσιγκτον (“Εχω ένα όνειρο”), άρχισα να βλέπω ότι το όνειρο είχε μεταβληθεί σε εφιάλτη”.

Ένας εφιάλτης που ολοκληρώθηκε το απόγευμα της 4ης Απριλίου του 1968 στο Μέμφις του Τεννεσσί. Ημέρα κατά την οποία ενώ βρισκόταν στο μπαλκόνι του πανδοχείου Λωρέιν, δέχεται πυροβολισμό στο κεφάλι και πέφτει αιμόφυρτος στο δάπεδο του μπαλκονιού με τους συνεργάτες του να δείχνουν προς το σημείο από όπου φάνηκε να προέρχονταν ο κρότος.

Μία ώρα μετά, άφησε την τελευταία του πνοή. Κηδεύτηκε 5 μέρες αργότερα στην Ατλάντα, με μισό εκατομμύριο κόσμο να τον συνοδεύει στο τελευταίο του ταξίδι. Για τη δολοφονία του συνελήφθη ένα χρόνο αργότερα ο Τζέιμς Ερλ Ρέυ, ο οποίος και καταδικάστηκε σε 99 χρόνια κάθειρξη (απεβίωσε το 1998). Ωστόσο, μέχρι σήμερα δεν είναι λίγες οι θεωρίες συνομωσίας που συνδέονται με τη δολοφονία του, μερικές εκ των οποίων εμπλέκουν τον τότε αρχηγό του FBI Χούβερ αλλά και τον πρόεδρο Τζόνσον (εξαιτίας της ανοιχτής αντίθεσης του Κινγκ προς τον πόλεμο στο Βιετνάμ). Από το 1983 κι έπειτα, με απόφαση του Ρόναλντ Ρήγκαν, η 3η Δευτέρα του Ιανουαρίου γιορτάζεται ως η ημέρα του Μάρτιν Λόυθερ Κινγκ Τζούνιορ και αποτελεί εθνική εορτή των Η.Π.Α.