Πριν από ενάμιση περίπου χρόνο και στο πλαίσιο μιας δράσης που διοργάνωνε ένα κυριακάτικο πρωινό μια αθηναϊκή συλλογικότητα, βρέθηκα να περπατώ στο εσωτερικό του Α’ Νεκροταφείου. Δεν το είχα επισκεφτεί ποτέ ξανά στο παρελθόν και η αλήθεια είναι πως έναν καημό τον είχα. Ήθελα, βλέπετε, να δω από κοντά τις τελευταίες κατοικίες πλείστων όσων μεγάλων Ελλήνων. Και κυρίως, ήθελα να αφήσω ένα λουλούδι σε αυτήν του πρωτεπαναστάτη.
Μόνο ένας Έλληνας να μείνει, πάντα θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πως την γην μας θα την κάνεις δική σου, βγάλ’ ντο από τον νου σου.
Το κενοτάφιό του -μια και τα οστά έχουν μεταφερθεί πλέον στην Τρίπολη- ήταν λιτό κι απέριττο, στο μοτίβο δηλαδή που κι ο ίδιος θα επιθυμούσε. Ένα άγαλμα, μια γαλανόλευκη και μια επιγραφή για τους διαβάτες, τα σημάδια που μαρτυρούσαν πως στο σημείο είχε κάποτε ταφεί ο Γέρος του Μοριά. Τίποτα το μνημειώδες στο μνημείο, τίποτα το μεγαλειώδες για τον μέγιστο.
Εκείνος, λοιπόν, που έφτυσε κατάμουτρα τον ορθολογισμό και τον ραγιαδισμό και κατόρθωσε το ακατόρθωτο, εκείνος που χάραξε με το τσεκούρι και με τη φωτιά το όνομά του στο εξώφυλλο του νοητού βιβλίου της πολυχιλιετούς μας ιστορίας, έμελλε να “αναπαυθεί” ανάμεσα σε ανώνυμους ομοεθνείς του. Ένας ανάμεσα σε Έλληνες, ο πρώτος -όμως- ανάμεσα στους πολλούς…
Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα».
ΥΓ: Κείμενα με βιογραφικές αναφορές για τον μπροστάρη της Τριπολιτσάς, των Δερβενακίων, του Βαλτετσίου μπορείτε να βρείτε πολλά. Δεν είναι σκοπός αυτού εδώ του άρθρου να τις επαναλάβει. Να αποτελέσει, θέλει, την αφορμή για να δουν, μέρα που είναι, ορισμένα μάτια παραπάνω, μια φωτογραφία κι έναν τίτλο για τον μεγάλο Αρχιστράτηγο. Μπας και μέσα στα μύρια όσα μας βασανίζουν ως λαό, μπορέσουμε και σύρουμε τη θύμηση -έστω και για μια στιγμή μονάχα- σε όλα όσα κι όλους όσους έχουν προηγηθεί για να απολαύσουμε τα σημερινά, τα απλά και τα αυτονόητα.
