Κιμ Γιονγκ Ουν. Κομμουνιστής ηγέτης της Βόρειας Κορέας από το 2011. Ηγέτης περιπτωσάρα, όχι ότι κι ότι…
Έχουμε, που λέτε, την ίδια ακριβώς ηλικία με τον τύπο. Αλλά όσο εγώ γράφω για να βγάλω τα προς το ζην και κάνω τα απολύτως μεσοορικά της ηλικίας μου, αυτός έχει στον απόλυτο έλεγχό του ένα ολόκληρο έθνος, έναν ολόκληρο λαό.
Τέσπα. Θα αφήσουμε κατά μέρος τις πολιτικές και κοινωνιολογικές προεκτάσεις από την διακυβέρνησή του και θα ασχοληθούμε λίγο με το φαινόμενο “Κιμ Γιονγκ Ουν και φωτογραφία”… Η δεύτερη έχει υποταχθεί απόλυτα στις ορέξεις του πρώτου και το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι κωμικοτραγικό.
Ένας ολόκληρος προπαγανδιστικός (και κακοστημένος) μηχανισμός ο οποίος προσπαθεί να τον θεοποιήσει και να τον εμφανίσει ως λαοπρόβλητο, την ίδια στιγμή που η πραγματικότητα γελάει με τα χάλια και τη μεγαλομανία του.
Ιδιαίτερη δε βαρύτητα θα δώσουμε στο υπο-φαινόμενο “κρατάω-μπλοκάκι-όσο-μιλάει-ο-Κιμ”. Τι φάση, δηλαδή; Μιλάει ο Άδωνις και φοβάμαι μη χάσω καμιά καλή ατάκα;
Μη σας ζαλίζω άλλο. Πάμε στην ουσία και στην αποκρυπτογράφηση των εξής:
1. Τι πραγματικά σκέφτεται ο Κιμ όταν ποζάρει;
2. Τι ακριβώς σκέφτονται όσοι στέκονται δίπλα του και κρατούν σημειώσεις σε μπλοκάκια;
3. Τι στο διάολο σκέφτονται όσοι “συλλαμβάνονται” από το φακό κατά καιρούς δίπλα του;
“Τραβάτε με κι ας κλαίτε”
Οι στρατηγοί είναι άνετοι και κουλ όταν στέκονται δίπλα του. Το καταμαρτυρά και το μουσκεμένο από ιδρώτα καπέλο του χενεράλε δεξιά.
Λίγο πριν κερδίσει το βραβείο “Χειρότερο Γέλιο Δεκαετίας 2010-2020”.
Κομμουνιστής και τζέντλεμαν! (Η κυρία που κάθεται ΟΡΘΙΑ και μπάστακας δίπλα του, δεν είναι η υπηρέτρια, αλλά η σύζυγός του…)
Σε επιθεώρηση εργοστασίου παραγωγής καλτσών. Σε επιθεώρηση εργοστασίου παραγωγής καλτσών. Σε επιθεώρηση εργοστασίου παραγωγής καλτσών. Σε επιθεώρηση εργοστασίου παραγωγής καλτσών. (Το γράψαμε τόσο όσο χρειαζόταν για να εμπεδώσουμε το γελοίο της σκοπιμότητας μιας τέτοιας επιθεώρησης).
“…και λέει ο Τοτός: Κυρία, θα φύγω και θα πάω στη Βόρεια Κορέα που είναι ωραία!”
Και κάπως έτσι, πήρε το ρόλο του Μπαμπούλα μέσα από τα χέρια του τελευταίου.
Ο εργαζόμενος περιμένει να φύγει από πάνω του για να ανοίξει ξανά την πασιέντζα.
Σε επιθεώρηση εργοστασίου κατασκευής smartphone
-“Αφού το κάνω έτσι με το χέρι ρε, γιατί δεν μπαίνει στα μηνύματα;”
-“Σύντροφε, πρέπει να το βγάλεις πρώτα από το κουτί…” (famous last words του στρατηγού)
Για την ιστορία: Αυτός με το ανοιχτόχρωμο μπουφάν, δυστυχώς έσκυψε παραπάνω από όσο έπρεπε…
Δεν βλέπω μηχανή, δεν βλέπω κουπιά… Μαντέψτε ποιοι ήταν οι 8 βορειοκορεάτες που έβγαλαν λέπια εκείνη την ημέρα για να κάνει ο Κιμ τη βαρκάδα του…
Η κυριούλης παραδίπλα του (αν δεν έχει λιποθυμήσει) δεν το απολαμβάνει καθόλου.
Στρατιωτικοί τρέχουν αλαφιασμένοι να συναντήσουν τον ηγέτη τους. Στη φωτογραφία, βέβαια, δεν φαίνονται τα λιοντάρια που έχουν αφήσει ελεύθερα από πίσω τους.
“Τρώγεσαι και ζωντανό, γλυκούλι;”
Με το τσιγάρο στο χέρι επιθεωρεί εργοστάσιο καπνοβιομηχανίας νοσοκομείο και δίνει οδηγίες σε γιατρούς στρατιωτικούς. It makes sense…
Αν ήταν πίνακας, θα είχε τίτλο: “Γιατί Μαμά;”
“…Και να του γράψετε τα εξής: Αγαπητέ Βασίλη, σου στέλνω αυτό το δώρο με αγάπη για να τραγουδήσεις ΚΑΙ στο φετινό φεστιβάλ της ΚΝΕ. Για το άλλο που με ρωτούσες σχετικά με την πλαστική στη μύτη, το έχω κανονίσει ήδη”.
“Κουραδομηχανή ρε σεις; Ποιος θεούλης το σκέφτηκε;”
