Αν κοιτάξεις τα τελευταία χρόνια της ζωής του, τίποτα δεν θυμίζει τον άνθρωπο που κάποτε ήταν το απόλυτο είδωλο του Hollywood. Τον star που λάτρευαν οι γυναίκες και ζήλευαν οι άνδρες. Το μοναδικό αυτό ταλέντο που απογείωνε τους ρόλους του. Όταν την 1η Ιουλίου 2004 άφηνε τη τελευταία του πνοή στο Λος Άντζελες ήταν υπέρβαρος, χρεωμένος, με πολλά προβλήματα υγείας και απογοητευμένος από τη ζωή του, καθώς είχε δει τον γιο του να φυλακίζεται για δολοφονία και τη θετή του κόρη να αυτοκτονεί. Και όμως αυτός, πριν από μερικές δεκαετίες ήταν ένας άνθρωπος παθιασμένος με τη ζωή. Και την ελευθερία.
Γεννημένος στις 3 Απριλίου 1924 στην Ομάχα, ο Marlon Brando έδειξε από νωρίς το υποκριτικό του ταλέντο, αλλά και τον ατίθασο χαρακτήρα του. Σπούδασε αρχικά στο New School της Νέας Υόρκης, μετά στην περίφημη σχολή Actor’s Studio κάτω από τις οδηγίες των Lee Strasberg και Stella Adler, προτού κάνει τα πρώτα του βήματα στο σανίδι. Μέτρια στην αρχή, αλλά το 1947 ήρθε η στιγμή της δικαίωσης. Πρωταγωνιστεί στο θεατρικό «Λεωφορείο ο Πόθος» του Elia Kazan και ο Τύπος ανακαλύπτει το νέο του είδωλο. Ήταν ωραίος και ταλαντούχος, ένας συνδυασμός που δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητος από τα ΜΜΕ της εποχής.
Και αυτός ο συνδυασμός ήταν το μεγάλο του ατού, τα επόμενα χρόνια. Άλλωστε είναι γνωστό πως ο Brando πήγαινε σχεδόν πάντα «αδιάβαστος» στα γυρίσματα, ήταν περίεργος, ενώ του άρεσε να αυτοσχεδιάζει. Αυτό όμως δεν τον εμπόδισε να παίξει σε μεγάλες κινηματογραφικές παραγωγές (από το «Λιμάνι της Αγωνίας» και η «Ανταρσία του Μπάουντι» έως το «Νονός» και το «Αποκάλυψη τώρα»), να γίνει star της μεγάλης οθόνης -στα τέλη της δεκαετίας του ’70 πήρε 3 εκ. δολάρια για μια 20λεπτη εμφάνιση στο «Superman»- και να γράψει ιστορία στον κόσμο της μόδας. Ποιος δεν αντέγραψε το λευκό t-shirt του από το «Λεωφορείο ο Πόθος» και το δερμάτινο jacket του από τον «Ατίθασο»;
Αλλά αυτός ο ατίθασος χαρακτήρας τον ακολούθησε και στη προσωπική του ζωή. Πάλεψε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και για την αποκατάσταση των αυτοχθόνων Ινδιάνων των ΗΠΑ. Παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε έντεκα παιδιά, από τις συζύγους του, τις ερωμένες του καθώς και από υιοθεσία, ενώ αγάπησε με πάθος την Ταϊτή και έζησε εκεί για ένα μεγάλο μέρος της ζωής του. Μάλιστα κατά την διάρκεια των βραβείων Όσκαρ το 1972 δεν δίστασε να στείλει στη θέση του μια Ινδιάνα, διαμαρτυρόμενος για τη πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στους αυτόχθονες Αμερικάνους.
Και εκτός από… επανάσταση, ο Brando μας «χάρισε» και μερικά ωραία μαθήματα ζωής.
«Όταν κάποιος τραβάει το δικό του δρόμο, δεν κινδυνεύει να τον προσπεράσουν»
«Μπορεί να κάνεις μια δήλωση με λίγο πνεύμα, με κάποιο χαμόγελο, αλλά όταν τη δεις τυπωμένη στην εφημερίδα, δεν υπάρχει το χαμόγελο»
«Ποτέ μην μπερδεύεις το μέγεθος της αμοιβής σου με το μέγεθος του ταλέντου σου»
«Το μόνο πράγμα που χρωστάει ένας ηθοποιός στο κοινό του είναι να μην τους κάνει να βαριούνται»
«Ηθοποιός είναι αυτός που, όταν δεν μιλάς για τον ίδιο, δεν ακούει»
«Υπάρχει μια φράση σε μια ταινία μου που λέει “Κανείς δεν θα μου πει τι να κάνω”. Έτσι ένιωθα πάντα εγώ στη ζωή μου»
«Είμαι ακόμα στο Hollywood επειδή δεν έχω την ηθική να αρνηθώ τα λεφτά που μου δίνουν»
