Εδώ και μερικά χρόνια παρακολουθώ διαδικτυακά ένα τεράστιο ταλέντο να ανθίζει και να γεμίζει το timeline μου με ποίηση και τέχνη. Δεν ξέρω ποι@ είναι, δεν έχω ιδέα πώς μοιάζει, μεταξύ μας δεν αναρωτήθηκα και ποτέ. Είναι εκφραστής ενός κινήματος για σεξουαλική αναγνώριση κι ελευθερία, του κουίρ κινήματος. Ξέρει ότι η χαρά και η απογοήτευση πάει χέρι-χέρι με το να είσαι μέλος αυτού του κινήματος. Σίγουρα επιτίθεται στην υποχρεωτική ετεροφυλοφιλία, κυρίως γιατί του έχει επιτεθεί εκείνη πρώτη. Θα κυκλοφορήσει σύντομα το πρώτο του μυθιστόρημα, “το ελαττωματικό αγόρι” αλλά η ταυτότητα του Sam Albratros είναι τόσο τέλεια μέσα από τις ατέλειες της, όπως όλοι εμείς που στη γη είμαστε πρόσκαιρα υπέροχοι.
Ποι@ είναι @ Sam Albatros;
πιστεύω στο “show don’t tell”, οπότε ας μου επιτραπεί να μην πω πολλά. πάντως κατά καιρούς ο sam έχει υπογράψει ως: αδερφή, προϊσταμένη του queerpoets.com, διδάκτωρ γνωσιακής νευροεπουστήμης, πρών επουστημόνισσα και νυν αρτίστα. πρόσφατα του ζήτησαν να γράψει ένα artist’s statement, και έκανε αυτό, δεν ξέρω αν βοηθάει στο να απαντηθεί η ερώτηση:
τελευταία αυτοπροσδιορίζεται ως “ελαττωματικό αγόρι” που είναι και ο τίτλος του μυθιστορήματός του που θα κυκλοφορήσει το 2021 από τις εκδόσεις εστία.
Γιατί λες τον εαυτό σου «αδερφή»;
ας πούμε ότι είναι το … παρατσούκλι μου από όταν ήμουν μικρός. επίσης, ήταν ο τίτλος του ηλεκτρονικού project που έτρεξε στο facebook (2017-2018), του ομώνυμου σύντομου ταινιακίου που έκανα, αλλά και των performances που με κάλεσαν να κάνω σε Ελλάδα, Κύπρο, Βερολίνο και Αγγλία.
περί παρατσουκλίου τώρα. σε μια εκδρομή στο δημοτικό κάποια παιδιά από μια άλλη τάξη με είχαν πλησιάσει. χάρηκα πολύ που μου μιλούσανε μαθητές που δεν τους ξέρω· δε μου συνέβαινε συχνά. τα παιδιά που ήξερα στο σχολείο συνήθως με κοροϊδεύανε ή με χτυπούσανε. είχα χαρεί πολύ γιατί σκεφτόμουν «ορίστε, τίποτα δεν πάει λάθος μαζί μου: παιδιά που δεν ξέρω μια χαρά μου μιλάνε. απλά μου έχει βγει το όνομα ως αδερφή, αυτό είναι το πρόβλημα». προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου πως τίποτα δεν πάει στραβά με εμένα, καταλαβαίνεις.
πριν με πλησιάσουν τα παιδιά, μιλούσα για την οικογένειά μου και πόσο μεγαλύτερα από εμένα ήταν τα αδέρφια μου (περίπου 20 χρόνια μεγαλύτερα). έλεγα κάτι για μία από τις αδερφές μου τη στιγμή που ήρθαν.
«πόσες αδερφές έχεις;» με ρωτάνε τα παιδιά αφού άκουσαν λίγο από αυτά που έλεγα
«τρεις» τους απαντώ
«και μία εσύ τέσσερις!» μου είπαν κι έφυγαν γελώντας
**
γελάω κι εγώ με το περιστατικό (τώρα, όχι τότε). μου αρέσει πλέον το «αδερφή» και το κράτησα.
Πόσες φορές σε φώναξαν «λουλού»;
δεν είναι ο αριθμός των επαναλήψεων που μετράει, αλλά η ευρηματικότητα. αγαπημένοι endearing τρόποι που με έχουν αποκαλέσει είναι:
-ντιγκιντάγκας (all time favourite)
-η πιο κουνιστή του σχολείου (μόνο του σχολείου ρε παιδιά; αν είναι να μου δώσετε τίτλο, θέλω έστω ένα Miss Κουνιστούλα Πελοπόννησος)
-κουσουρλής (έτσι λίγο χριστιανοπουλικό και ρεμπέτικο, για μερακλήδες)
-κωλομπαράς (κωλομπαράς θα γίνεις; με είχε ρωτήσει ο μπαμπάς μου)
-ΓΚΕΙ (έτσι στα ελληνικά, το είχαν γράψει στη σβήστρα μου και την έβαλαν όρθια, σαν επαγγελματικό τίτλο όπως έχουν οι άλλοι π.χ. γιατρός, δικηγόρος: ήμουν επαγγελματίας ομοφυλόφιλος η καριόλα πριν μας κατοχυρώσει τα επαγγελματικά δικαιώματα ο κούγιας)
-καλέ σύύύύκα (αυτονόητο)
-λουγκρετίνα της φάγε (αν καταλάβει κανείς τι θέλει να πει ο ποιητής με αυτό, ας μου εξηγήσει. πάντως κερδίσει douze point από ευρηματικότητα)
-α, και εννοείται όλες οι φράσεις που έχουν τη δομή: «το [ρήμα σε β’ ενικό] το [ουσιαστικό]». παράδειγμα: το μαστιγώνει το αδελφίνι, την ολοκληρώνει τη συνάρτηση (για θετική κατεύθυνση αυτό), το βρίσκει το ακρότατο (πετυχημένο καθώς το ακρότατο μπορεί είτε να προεξέχει π.χ. βουνό, είτε να είναι βαθούλωμα π.χ. κοιλάδα)
να κάτι τέτοια θυμάμαι και λέω πωωωωωω, η γλώσσα μας είναι η πλουσιότερη όλων (μπαμπινιώτη ακούς; θέλω να κάνεις μια συγκεντρωτική cross cultural γλωσσολογική μελέτη με όλες τις λέξεις/φράσεις που σημαίνουν γκέι, να δούμε ποια χώρα κερδίζει).
Μίλησε μας για το queerpoets.com;
είναι ένα εγχείρημα που ξεκίνησα έχοντας απηυδήσει από την άρνηση ελλήνων εκδοτών και λογοτεχνικών περιοδικών να δώσουν χώρο στην αμερικάνικη ποίηση queer & έγχρωμων ανθρώπων, η οποία έκανε την επανάστασή της τα τελευταία χρόνια. εκεί μεταφράζω ποιήματα από queer άτομα στα ελληνικά· όπου queer=οτιδήποτε μη πατριαρχικό & μη-mainstream.
παράπονο δεν έχω ωστόσο: πολλές μεταφράσεις μου έχουν γίνει viral (όσο viral μπορεί να γίνει η ποίηση τέλος πάντων σε μιαι χώρα σαν την ελλάδα) και πολλά άτομα έχουν στηρίξει την funding καμπάνια που είχα κάνει (σε σημείο να μην πιστεύω στα μάτια μου: https://gogetfunding.com/help-a-queer-poettranslator-queerpoets-com).
Πόσα γκέι παιδιά έχουν αναγκαστέι να κάνουν πρώτη φορά σεξ με άτομα που δε θέλουν ώστε να αποδείξουν στους άλλους ότι είναι “άντρες”;
παρα λίγο κι εγώ. είχα σχέδιο. εκεί που έκλαιγα ότι είμαι ανώμαλος και έψαχνα στις εγκυκλοπαίδειες του μπαμπά μου (δεν είχαμε internet στα 2000s) τη λέξη ομοφυλοφιλία για να βρω πως θεραπεύεται, μου έρχεται η λύση: δεν πειράζει που δεν μπορώ να ερωτευτώ κοπέλες. θα παντρευτώ και θα κάνω παιδιά όπως έλεγε η μαμά. κι όταν χρειάζεται να κάνω σεξ με τη γυναίκα μου, θα κλείνω τα μάτια και θα φαντάζομαι άντρες.
Όντως έχεις στείλει μηνύματα «δε με αποδέχεστε επειδή είμαι αδερφή;» στο Facebook;
χαχαχα, ναι το είχα κάνει στις απαρχές του προφίλ του sam albatros σε όσους δε δέχονταν τα friend requests μου στο facebook. το conceptual/ performative κομμάτι του πράγματος προκύπτει από την παιδική/εφηβική μου ηλικία: όταν ήμουν μικρός φοβόμουν ότι μου είχε «βγει το όνομα» ως αδερφή και για αυτό δε θα θελήσει κανείς να με κάνει παρέα (κι όντως για πολλά χρόνια ήμουν εντελώς απομονωμένος: οι φίλοι μου ήταν και οι bullies μου, οπότε από ένα και σημείο και μετά αποφάσισα ότι είμαι καλύτερα μόνος μου στα διαλείμματα. μου πήρε καιρό να ξεπεράσω τέτοια κατάλοιπα εσωτερικευμένης ομοφοβίας (μιλάμε κράτησε για πολύ καιρό μετά το σχολείο, όχι αστεία).
στέλνοντας λοιπόν «δε με αποδέχεστε επειδή είμαι αδερφή;», αυτοσαρκαζόμουν. ήταν κάτι σαν inside joke ανάμεσα σε εμένα και το παρελθοντικό εαυτό μου.
Γράφεις για την αντίδραση των γονιών σου απέναντι στο σεξουαλικό προσανατολισμό σου συχνά. Αυτό το τραύμα δεν ξεπερνιέται;
είναι πολύ παραπλανητική η χρήση της λέξης «τραύμα» έτσι όπως τη χρησιμοποιούμε στα ελληνικά για να υποδηλώσουμε δύσκολες παρελθοντικές καταστάσεις. κι αυτό γιατί μας κάνει να σκεφτόμαστε συνειρμικά μία πληγή που (τις περισσότερες φορές) δεν κλείνει. όμως δεν είναι έτσι. οι αναμνήσεις μας (γιατί για αναμνήσεις μιλάμε όταν αναφερόμαστε σε ψυχικό τραύμα) δεν είναι σάρκα που έχει τρυπηθεί ανεπανόρθωτα. όπως είναι γνωστό εδώ και πολλά χρόνια στη νευροεπιστήμη, τις αναμνήσεις μας τις ξαναφτιάχνουμε κάθε φορά που τις ανακαλούμε. για αυτό και πολλοί ψυχολόγοι όταν έχουν να κάνουν με ασθενείς που έχουν ζήσει τραυματικά γεγονότα, τους αναγκάζουν να τα ανακαλέσουν και να τους δώσουν ένα εναλλακτικό τέλος. να «ξαναγράψουν» έτσι το παρελθόν τους ώστε να μην πονάει άλλο.
για να παραφράσω λοιπόν την αρχική ερώτηση: ακριβώς επειδή γράφω συχνά για την αντίδραση των γονιών μου, σημαίνει ότι έχω καταφέρει να δω πέρα από αυτή.
κάτι είναι τραύμα όταν δεν μπορείς να μιλήσεις για αυτό.
* επίσης να πω ότι δε μου αρέσει το «σεξουαλικός προσανατολισμός» σαν φράση. δεν είναι το σεξ: πολεμάμε κυρίως για να μπορούμε να ερωτευόμαστε ελεύθερα.
Αν σε βρει ένας πιτσιρικάς που δεν τολμά να κάνει το coming out στα σόσιαλ και σου ζητήσει κάποια λόγια, τι θα του πεις;
ελπίζω πως ότι οι πιτσιρικάδες σήμερα, παρ’ ότι εξακολουθούν κι αυτοί να υποφέρουν από -φοβικούς γονείς, ξέρουν πότε να κάνουν coming out. χαίρομαι να βλέπω έφηβους στο tiktok να κοροϊδεύουν ομοφοβικούς & τρανσφοβικούς ανθρώπους.
άσχετο αλλά σχετικό: πριν από μερικούς μήνες, φίλη μου έλεγε για έναν διάλογο που είχε με μαθητή της σε καλλιτεχνικό γυμνάσιο της αθήνας όπου διδάσκει. την πλησιάζει λοιπόν το αγόρι δειλά δειλά σε ένα διάλειμμα και της λέει ντροπαλά:
—κυρία θέλω να σας πω κάτι αλλά δεν ξέρω πώς να σας το πω
—πες μου, μη ντρέπεσαι
—να, μου αρέσει ένα αγόρι που μένει στην πολυκατοικία μου, έναν όροφο πιο πάνω από εμένα
—πολύ ωραία! του το έχεις πει;
—όχι όχι, ντρέπομαι. έχω ένα μεγάλο πρόβλημα πριν του το πω. δεν ξέρω πώς να το φέρω [το αγόρι κομπάζει, ντρέπεται περισσότερο]
—στους γονείς σου; [η φίλη περιμένει δακρύβρεχτο coming out story σε γονείς]
—όχι καλέ, ποιος νοιάζεται για τους γονείς μου; το πρόβλημα είναι η κοπέλα μου, δεν ξέρω πώς να της το πω! έξαλλη θα γίνει!
(!αχ αυτή η νέα queer γενιά! σκέφτομαι τις δικές μας δυσκολίες που ήτανε κομματάκι διαφορετικές από αυτές τους αγοριού. μακάρι όλες τους οι δυσκολίες να είναι τέτοιες)
Πες μας για το Patreon σου: ενώ στο εξωτερικό το χρησιμοποιούν πολλοί, στην Ελλάδα δεν είναι και πολύ διαδεδομένο
το ξεκίνησα πρόσφατα ομολογώ, ακριβώς με τον ίδιο προβληματισμό. το patreon είναι μια πλατφόρμα όπου μπορεί κάθε καλλιτεχνικό πλάσμα να κάνει λογαριασμό. και όσ@ θέλουν, το στηρίζουν οικονομικά με ένα μικρό πόσο κάθε μήνα.
ιδού το link για το δικό μου patreon: https://www.patreon.com/samalbatros
Τι νομίζεις ότι θα σώσει τον κόσμο;
ο sam albatros από μέσα μου θέλει να βγει και να ουρλιάξει «η ντιγκινταγκοσύνη θα σώσει τον κόσμο», με παρόμοιο τρόπο που η ελένη λουκά έλεγε ο «χριστός θα μας σώσει».
παλιότερα μας είχαν πρήξει ότι η παιδεία θα μας σώσει. όμως δεν μπορώ παρά να παρατηρήσω ότι ζούμε σε μια κοινωνία όπου οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι πλέον έχουν πανεπιστημιακή μόρφωση, αλλά παρ΄ όλα αυτά δεν έχουμε σωθεί.
και με αφορμή αυτό να πω για τις προάλλες που έκανα μάθημα σε κάτι διδακτορικούς φοιτητές ενός πολύ prestigious προγράμματος στη γερμανία. εκεί πάνω στη ζουμ συζήτηση, πετάγεται ένας φοιτητής και λέει «ε δεν πειράζει να κανείς και τίποτα παρασπονδίες αν είναι να επιτύχεις οικονομικά: όλες οι εταιρίες το κάνουν». σοκ εγώ και οι υπόλοιποι που διδάσκαμε. λίγοι φοιτητές ωστόσο σοκαρίστηκαν. πού πήγαν οι νέοι φοιτητές που ήθελαν απλά να αλλάξουν τον κόσμο;
Κάνουμε αυτή τη συνέντευξη γιατί είσαι το πρόσωπο που διάλεξαμε για το pride week Athens. Το φετινό τους σύνθημα είναι “αυτό που μας ενώνει”. Τι μας ενώνει;
δεν ξέρω τι μας ενώνει αλλά θα ήθελα να σκεφτώ τους λόγους για τους οποίους πρέπει να είμαστε ενωμένες. πρέπει να είμαστε ενωμένες όταν μας αρνούνται βασικά δικαιώματα, όταν μας απειλούν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, όταν σαδιστικά μας κρίνουν ώστε να αισθάνονται οι ίδιοι καλύτερα για τους εαυτούς τους, όταν μας βλέπουν ως αφορμή για να βγάλουν κανένα λεφτουδάκι παραπάνω.
νομίζω ζούμε στην καλύτερη και στη χειρότερη εποχή να είναι κανέν@ queer. όμως θα περάσει.
