«Καλησπέρα, καλησπέρα». Η ατάκα που ακούγαμε φευγαλέα στην εισαγωγή της εκπομπής του Σταύρου Θεοδωράκη, από τον ίδιο τον παρουσιαστή, έγινε trend. Πώς έγινε από τη στιγμή που πλέον δεν παίζει η εκπομπή του; Η απάντηση έχει ονοματεπώνυμο. Γιώργος Μητσικώστας. Ο απίθανος αυτός τύπος, που έβαλε τόσες και τόσες ατάκες στην ποπ κουλτούρα μας. Από το «τα πάντα όλα» του Νίκου Αλέφαντου, μέχρι το «άντε γεια», του Τάκη Τσουκαλά.
Το ραντεβού ήταν για μετά το γύρισμα και θα ήταν σύντομο. Τελικά, από τα 15 λεπτά φτάσαμε να μιλάμε για 1 ώρα. Είναι αναμφίβολα pop ήρωας και όχι μόνο. Είναι εκείνος που κάνει pop ήρωες. Δύο με τρεις γενιές πιτσιρικάδων έχει τύχει να περιμένουν στην τηλεόραση την εκπομπή του, μόνο και μόνο για να ανακαλύψουν το επόμενο σλόγκαν τους. Όπως το «τα πάντα όλα», του Αλέφαντου.
«Ο Αλέφαντος είναι all time classic. Τον Αλέφαντο τον έκανα για πρώτη φορά το 2004. Τον είχα κάνει σε 4-5 εκπομπές, αλλά δεν είχε τραβήξει», θυμάται. «Όταν το 2009 έκανα τον Αλέφαντο στον Alpha, κάποια στιγμή, μου λέει ένας αθλητικός ρεπόρτερ: “Ρε συ, ο Αλέφαντος στα αποδυτήρια λέει συνέχεια “μπράβο, πύρινος, μέγιστος, τα πάντα όλα”. Το “τα πάντα όλα” μου έμεινε, γράφουν ένα κείμενο τα παιδιά κι εγώ έβαζα συνέχεια σε αυτό την ατάκα “τα πάντα όλα”. Κι έτσι έγινε της πουτάνας»! Τα άλλα όλα περνάνε στη σφαίρα της pop κουλτούρας που έχει καθιερώσει, όπως εκείνο το περιστατικό, ένα καλοκαίρι, σε ένα πλοίο για την Πάρο… « Κάποια στιγμή με πλησιάζει μια παρέα πιτσιρικάδων, 18 χρονών πρέπει να ήταν. Φορούσαν όλοι μπλούζες που έγραφαν “Τα”, από κάτω είχαν ένα αρκουδάκι και κάτω από το αρκουδάκι η λέξη “Όλα”. Μου λένε, “δεν είναι αρκουδάκι, ένα πάντα είναι, το ζωάκι”. Η μπλούζα τους έγραφε δηλαδή «τα πάντα όλα» και στη θέση της λέξης «πάντα» είχαν βάλει το ζωάκι. Τώρα μου λένε όλοι “καλησπέρα, καλησπέρα”».
Τον φαντάζομαι να βλέπει την πλούσια πολιτική επικαιρότητα και να καταριέται την ώρα και τη στιγμή που είναι εκτός τηλεόρασης. Έτσι, άλλωστε κάνουν όλοι όσοι εμπλέκονται με τα Μέσα. Αυτό θα έκανα κι εγώ στη θέση του. Η εκτίμησή μου είναι εντελώς λάθος.
«Δεν μου έλειψε ποτέ η τηλεόραση, με την κλασική έννοια της συμβατικής επικοινωνίας. Αυτά τα τέσσερα χρόνια θεωρώ πως εκσυγχρονίστηκα. Έκανα το πρώτο τηλεπαιχνίδι live streaming το “Mathe click”, που ξεκίνησε τον Δεκέμβρη του 2010 και κράτησε μέχρι το καλοκαίρι του 2011. Μπορεί να ήταν και παγκόσμια πατέντα».
Ακολούθησε ένα άλλο παιχνίδι, ραδιοφωνική εκπομπή, αρθρογραφία… Μιλάει με ενθουσιασμό και ορμή για τις νέες τεχνολογίες, το You Tube και όλα εκείνα τα σύγχρονα μέσα που κάνουν την τηλεόραση να φαίνεται απαρχαιωμένη. «Με ενδιαφέρει το κοινό που ασχολείται με τη γενιά της τεχνολογίας, τους μοντέρνους ανθρώπους. Όχι αναγκαστικά τη νεολαία, αλλά εκείνους που ακόμη και σε μεγάλες ηλικίες, ψάχνονται».
Είναι σε μια διαρκή εγρήγορση, σε αυτήν την καλλιτεχνική υπερένταση που δεν τον αφήνει ήσυχο ή χαλαρό, ακόμη και μετά από εξαντλητικά γυρίσματα. Ψάχνει να βρει πιτσιρικάδες στο διαδίκτυο που γράφουν καλά, που κάνουν μόνοι τους τα βιντεάκια και τα ανεβάζουν. Αυτοί μοιάζουν να είναι οι «ήρωες» του.
Από τον μεγαλύτερο star που έχει βγάλει η ελληνική τηλεόραση, μέχρι έναν παρουσιαστή του 6μήνου, ενός επαρχιακού καναλιού, όλοι λένε πως η δουλειά της τηλεόρασης του λείπει. Γιατί δεν λείπει από τον άνθρωπο εκείνο που έκανε 40αρια για πλάκα;
«Και διώχθηκα και το πολιτικοαθλητικό σύστημα με πολέμησε. Και από το 1997 έως το 2001 που ήμουν εκτός, πάλι κάποιος… δάκτυλος υπήρχε. Στην ηλικιακή και επαγγελματική μου ακμή, κάποιοι με ήθελαν εκτός. Δεν ήμουν στη φάση “έφτασα στα 65, κάποιος με στοχοποιεί, στα αρχ…δια μου βγαίνω στη σύνταξη”. Απλά κάποιοι αποφάσισαν να μην βρίσκω δουλειά πουθενά επειδή σατιρίζει αυτό που πρεσβεύουμε και είναι το κατεστημένο. Και έρχονται αλεξιπτωτιστές που κάνουν δήθεν σάτιρα και επιβεβαιώνονται». Ο λόγος του είναι ορμητικός. Δεν βγάζει παράπονο. Τα εξιστορεί όλα χωρίς σκαμπανεβάσματα στη φωνή του, εντελώς flat. «Rock έχει τραγουδήσει ο Jagger και ο Mercury, αλλά και η Άντζελα Δημητρίου. Ε, κάπως έτσι, κάποιοι κάνουν σάτιρα», τονίζει χωρίς να βγάζει πίκρα.
Η δική του η σάτιρα είναι κοφτερή, κόβει σαν «βαμβάκι» και χύνει οξύ στην «πληγή». Εγκεφαλική και ανατρεπτική, μακριά από κλισέ. Με μελέτη των χαρακτηριστικών του προσώπου που σατιρίζει, αλλά και γνώση του περιβάλλοντος που αναπτύσσεται.
Θα μπορούσε να έρθει καλεσμένος ένας πρωθυπουργός σε εσένα και να του κάνεις συνέντευξη; Όπως συνέβη με τον Μπαράκ Ομπάμα και τον Ζακ Γαλυφιανάκη, είναι η ερώτηση. «Ποτέ! Την τελευταία χρόνια μου στο Alter το επεδίωξα, έψηνα τον Παπανδρέου μέχρι την τελευταία στιγμή να έρθει, αλλά δεν ήρθε. Με την Παπαρήγα συνέβη το ίδιο. Αρχικά είπαν το “ναι”, αλλά στη συνέχεια κάποιοι του περιβάλλοντός τους, τους είπαν τα κλασικά… Ξέρεις, “μόνο ο Μητσικώστας θα έχει να κερδίσει από αυτό” και τα γνωστά».
Πόσο διορατικοί είναι οι ιθύνοντες της ελληνικής τηλεόρασης, τα μεγαλοστελέχη των καναλιών, αυτοί που επιλέγουν τα πρόσωπα και τα concept των εκπομπών; Σύμφωνα με τον Γιώργο Μητσικώστα, καθόλου. «Αυτοί που διοικούν την τηλεόραση έχουν μυαλά 1980. Ή φοβούνται να εφαρμόσουν τις νέες τεχνολογίες στην τηλεόραση. Φοβούνται πως θα τους ξεπεράσουν οι εξελίξεις. Η τεχνολογία μπορεί να τους “καπελώσει”, κάτι που δεν θέλουν. Δεν έχουν την εγρήγορση που απαιτείται. Έτσι, μοιραία ανακυκλώνονται».
Χρησιμοποιεί και ένα μικρό σκετσάκι για να μας δείξει τι συμβαίνει: «Γιώργο, κάνε μας κάτι που να θυμίζει παλιά πράγματα, όπως έκανες κάποτε”, μου λένε. “Να κάνουμε ένα live streaming τηλεπαιχνίδι που να μπορεί να παίζει ο κόσμος και από τα tablet”, τους προτείνω. Αρνητικά μου απαντούν».
Είναι απογοητευμένος μόνο από τα πράγματα που δεν συμβαίνουν στη χώρα μας, που δεν εξελίσσονται. Μιλάει για τον Mikeius, για τη δύναμη των social media στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Πως στήνονται τα brands, μέσα από τις πλατφόρμες των κοινωνικών δικτύων. Και μοιραία φτάνει η ώρα που θα πρέπει να τον ρωτήσουμε για τη νέα… μόδα. Το Ποτάμι. Είναι η απάντηση; Η νέα εποχή;
«Όχι. Δεν νομίζω. Αυτό δεν αφορά τον ίδιο τον Θεοδωράκη, αλλά τα στελέχη του. Ίσως δεν κινδυνεύουμε από αρχηγούς πολιτικών κομμάτων, αλλά από εκείνους που τους πλαισιώνουν. Και αυτοί που πλαισιώνουν το Ποτάμι, δεν νομίζω ότι είναι κάτι καινούργιο. Ένας και δύο κούκοι δεν φέρνουν την άνοιξη», σημειώνει, ενώ παράλληλα στέκεται απέναντι στην αντίληψη των πραγμάτων όπως επικρατούν στη χώρα μας τα τελευταία 40 χρόνια.
«Στην Ελλάδα κινδυνεύουμε από την ψευδαίσθηση. Έχουμε την ψευδαίσθηση πως το νέο κόμμα, θα φέρει κάτι καινούργιο. Και όποιο νέο κόμμα γίνεται. Έτσι, την έχουμε πατήσει πολλές φορές. Κανένας εκσυγχρονισμός και καμία αλλαγή δεν έγιναν τα τελευταία 40 χρόνια στην Ελλάδα. Απλώς άλλαζαν τα κοστουμάκια. Κάποτε ήταν οι Χουντικοί, μετά οι πρασινοφρουροί, οι καρεκλοκένταυροι και τα κομματόσκυλα. Μυαλά σκουριασμένα. Φορούσαν τον μανδύα που ήταν της μόδας και έτσι προχωρούσαν. Τι είναι της μόδας, το ΠΑΣΟΚ; Πήγαιναν με το ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ; Πήγαιναν με τον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν φέρνουν τίποτε καινούργιο».
Εκείνος είναι φανατικά με τους νεωτεριστές. Νεωτεριστές κάθε ηλικίας. Παρακολουθεί τους νέους, αυτά που γράφουν, σε ποια πράγματα πιστεύουν.
«Αν θέλεις να μάθεις για αυτούς, δεν χρειάζεται να πας στα μπαράκια. Βλέπω τι γράφουν στα blogs οι 20αρηδες και οι 25αρηδες. Ας μπουν να δούν τι γράφουν στα blogs και στις σελίδες τους».
Είναι τέχνη να ανιχνεύεις αυτόν που θα προκαλέσει την προσοχή του κόσμου μέσα από τη σάτιρα; Προφανώς και ναι. Και αυτό γιατί θα πρέπει να διαθέτεις εκείνη τη ματιά, που θα απομονώνει κάποια στοιχεία της περσόνας, που εάν διογκωθούν θα χαρίσουν το γέλιο. Αυτό υποθέτουμε, τουλάχιστον. Τον Θεοδωράκη, για παράδειγμα, δεν τον είχε σατιρίσει κανείς μέχρι τώρα και εάν είχε γίνει είχε περάσει στα ψιλά. «Δουλεύαμε πολλές ημέρες το πρώτο βίντεο για τον Θεοδωράκη», απαντά για την προεργασία που χρειάστηκε. «Την ιδέα για να σατιρίσουμε αυτήν την εκπομπή την είχα πριν από 6 χρόνια. Ήταν και το timing τέτοιο, μιας και συνέπεσε η κίνησή του με το βίντεο», σημειώνει. 6 χρόνια και ευτυχώς για εκείνον -όπως δηλώνει- δεν τον είχε δει κανείς άλλος.
Ένας άλλος άνθρωπος που έκανε αναγνωρίσιμο στο πανελλήνιο, είναι ο Τάκης Τσουκαλάς. Η ιστορία έχει πάλι πιτσιρικάδες που τον έχουν ανακαλύψει και τον προτρέπουν να τον δει για να τον σατιρίσει στην εκπομπή του:
«Το 2001 ήμασταν η πρώτη εκπομπή που είχαμε βάλει mail. Και είναι πιτσιρικάδες πάλι, που μου λένε, “έχεις δει μια εκπομπή με έναν του Ολυμπιακού, που παίρνουν τηλέφωνα και αυτός τους το κλείνει, τους βρίζει”. Κάποια στιγμή που έκανα zapping τον πετυχαίνω και τον βλέπω να λέει σε έναν που έχει τηλεφωνήσει “φιλαράκο, άντε γεια”. Τότε, βέβαια, έκανα Τράγκα, Κακαουνάκη, Σημίτη… Αναρωτιόμουν αν πρέπει να ασχοληθώ με έναν τέτοιο τύπο. Αυτό μου είπαν και οι συνεργάτες μου. Εγώ επέμενα, ήθελα να το δοκιμάσω έστω και για μια εκπομπή. Τους είπα πως θα το γράψω εγώ και οι συνεργάτες μου, μου απάντησαν πως είναι σίγουροι πως θα πέσει η τηλεθέαση στο συγκεκριμένο κομμάτι. Τελικά δικαιώθηκα! Το ίδιο είχε συμβεί και με τον Λεβέντη».
Θυμάται την πρωτόλεια εποχή, τότε στις αρχές των 90’s, όταν στην τηλεόραση ο καθένας υπέγραφε αυτό που έκανε και είχε τη δική του οπτική, χωρίς να υπάρχουν αντιγραφές. Πλέον, στις συνεντεύξεις του, δεν απαντά ποιους θέλει να σατιρίσει γιατί κάποια στιγμή που ήταν εκτός τηλεοπτικών πραγμάτων είχε απαντήσει: «Είπα πως θα έκανα τον Χριστόδουλο, τον Νότη Σφακιανάκη. Ε, ό,τι είπα στη συνέντευξη, το είδα σε σατιρικές εκπομπές».
