Μύστακας ο μεγαλοπρεπής. Έτσι είναι, παιδιά. Το μουστάκι είναι για αρχόντους, που θα έλεγε και μια ψυχή των 90s που σύχναζε το φαληρικό Δέλτα. Η διαχρονικότητα του μουστακιού άλλωστε είναι αυτή που αποδεικνύει και το κλασικό του χαρακτήρα του: στη χώρα μας, ξεκίνησε ως το κατ’ εξοχήν οικουμενικό σύμβολο αρρενωπότητας, ταυτίστηκε με το παλιό, ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ, είχε μερικές σποραδικές εμφανίσεις σε μυθικές μορφές των ελληνικών γηπέδων που συνήθως είχαν καταγωγή από την ανατολική Ευρώπη, πέρασε ένα διάστημα σε ένα άτυπο στυλιστικό limbo, έλαβε στις αρχές των 10s τη χίψτερ εκδίκησή του και εδώ και μία διετία έχει επανέλθει στο mainstream μέσα από τις «Άγριες Μέλισσες».
Η τελευταία αναφορά είναι χρήσιμη, διότι τόσο η τηλεόραση όσο (κυρίως) το σινεμά ήταν τα δύο βασικά κανάλια μέσα από τα οποία μάθαμε και αγαπήσαμε το μουστάκι. Μετά την αγάπη, έρχεται η περιποίηση. Για αυτή φροντίζει η σειρά προϊόντων Wise Men της Vican, Θες μαλλακτικό λάδι, θα βρεις. Θες ειδικό σαμπούαν περιποίησης, θα βρεις. Θες ειδικά μαντηλάκια καθαρισμού; Μην γίνομαι κουραστικό, θα βρεις.
Όσο λοιπόν εσύ θα χαζεύεις όλα τα παραπάνω, πάμε να θυμηθούμε τα κινηματογραφικά μουστάκια (αρρενωπά, λαϊκά, χιψτερικά τα πάντα όλα) που αγαπήσαμε στο ελληνικό σινεμά.
Γιάννης Στάνκογλου | «Το τανγκό των Χριστουγέννων»
Εδώ έχουμε το απόλυτο 10 του μουστακιού. Μετρημένο, λιτό και δοκιμασμένο, όπως αρμόζει δηλαδή για τον φαινομενικά σκληρό, τραχύ υπολοχαγό Καραμανίδη τον οποίο υποδύεται ο Στάνκογλου στην ταινία. Προβλεπόμενο τόσο για να ρίξει καμπάνες σε κάθε νεοσύλλεκτο όσο και για να προσθέσει μια επιπλέον νότα ευαισθησίας σε ένα τανγκό.
Γιάννης Ζουγανέλης | «Ας περιμένουν οι γυναίκες»
Ναι, δεν έχει φαντασία, αλλά έχει ζωή και κυρίως έχει αισθήματα. Τι μετράει περισσότερο; Όσα έχει νιώσει το μουστάκι του Πάνου στο «Ας περιμένουν οι γυναίκες» δεν τα βιώνουμε όλοι εμείς σε 10 ζωές. Λαϊκό, ποτισμένο από τον τίμιο ιδρώτα του ήρωα που το φέρει. Ο πιστός του σύντροφος, μαζί με τον Μιχάλη, σε αυτό το δονκιχωτικό ταξίδι κόντρα στον μικροαστισμό.
Φαίδων Γεωργίτσης | Οι θαλασσιές οι χάντρες
Με διαφορά το πρώτο κινηματογραφικό μουστάκι που σου έρχεται στο μυαλό. Παλιάς κοπής, σαν τα ημερολόγια τοίχου με τα τετράστιχα. Το μουστάκι που παρά το κύρος δεν κατόρθωσε να διατηρηθεί ακμαίο και έδωσε με σθένος την άνιση μάχη με τη φαλτσέτα του κουρέα. Αν ο Γεωργίτσης είχε υπ’ όψιν τα προϊόντα της σειράς Wise Men, ίσως να είχε αποφασίσει διαφορετικά.
Αθηνόδωρος Προύσαλης | «Μια Ιταλίδα από την Κυψέλη»
Αμέτρητοι οι ρόλοι που ο Προύσαλης έχει εμφανιστεί με μουστάκι, αυτή όμως η σκηνή δεν είναι απλώς η πιο χαρακτηριστική, αλλά και ενδεικτική του ταλέντου του, καθώς με μια εμφάνιση 3 λεπτών όχι μόνο κλέβει μια ολόκληρη σκηνή, αλλά ίσως και όλο το φιλμ. Όλη η καριέρα του άλλωστε ήταν μια τέτοια συλλογή από μικρές σκηνές στην οποίες έλαμπε, είτε είχε το λεπτό και μόρτικο μουστάκι του είτε όχι. Και όποιος έχει αντίρρηση, ας πάψει, θα πέσει φλιτ.
Ερρίκος Λίτσης | Ψυχή στο Στόμα
Βλέπεις την ταινία και όταν ολοκληρώνεται έχεις μαζί σου τη μορφή του Λίτση -άρα και το μουστάκι του. Τι να πεις για την «Ψυχή στο Στόμα» που να μην έχει ήδη γραφτεί; Οριακή ταινία με οριακούς χαρακτήρες για απόλυτα οριακές καταστάσεις άρα εξ ορισμού ανθρώπινες. Και το μουστάκι του Λίτση εκεί, να φτάνει χαμηλά, εκεί που το σκοτάδι βρίσκει το φως.
