Πριν λίγες ένας δρόμος των Εξαρχείων πήρε λίγο από handwritting, λίγο από κιμωλία, άλλο τόσο από Γκοντάρ και ακόμα λίγο ακόμα από τροφή για σκέψη. Στο μεταξύ, αυτός είναι και ένας συνδυασμός που θα μπορούσε να ορίζει όσα προσφέρει ο Δημήτρης Κολέτσης στους δρόμους της Αθήνας, με τη βοήθεια του ταλέντου και της κιμωλίας του. Ο street artist που έχει κάνει δώρο στους αθηναϊκούς δρόμους πολλές καλημέρες, φτιάχνοντας -θέλοντας και μη- τη διάθεση των κατοίκων που έχουν μάθει να ζουν σε μια πόλη που δε σταματάει να κινείται, μίλησε στο Provocateur για την τέχνη του δρόμου, τη δύναμη της κιμωλίας και την αιφνιδιαστική απλότητα μιας καλημέρας. 

Πώς φτάνει ένας καλλιτέχνης να χρησιμοποιεί τον δρόμο ως καμβά; Έχει  περάσει από άλλα στάδια πριν, μέχρι να καταλήξει εκεί;

Στη δική μου περίπτωση στο δρόμο με οδήγησαν τα ίδια τα «εργαλεία», τα «μέσα» που χρησιμοποιούσα και εξακολουθώ να χρησιμοποιώ. Σαν γραφίστας, με μελάνια μπορούσα να δουλέψω πάνω σε ένα χαρτί κλεισμένος μέσα στους τέσσερις τοίχους του εργαστηρίου μου. Το ίδιο και με τα ψηφιακά μέσα. Η κιμωλία με οδήγησε έξω, στον ανοιχτό χώρο, ο οποίος μου έδινε τη δυνατότητα του μεγαλύτερου καμβά που χρειαζόμουν. Για μένα τα πάντα μπορούν να γίνουν καμβάς, η σκόνη στα τζάμια, τα φύλλα των δέντρων, τα χαρτόνια στους κάδους ανακύκλωσης, οι πέτρες, κάθε επιφάνεια μπορεί να μετατραπεί σε καμβά.

Τι είναι για εσάς η τέχνη του δρόμου;

Είναι επικοινωνία, τρόπος ζωής, είναι το καθρέφτισμα της εκάστοτε κοινωνικοπολιτικής κατάστασης, είναι παιχνίδι. Ο δρόμος μεταμορφώνεται σε μια ανοιχτή γκαλερί, σε μια αυτοσχέδια υπαίθρια παιδική χαρά, που επιδιώκει το μοίρασμα μέσω της διάδρασης.

Τα περισσότερα street έργα σας έχουν μια positive διάσταση. Καλημέρα, Shut Up And Kiss Me, Αγάπη Μόνο. Αυτό συμβαίνει επειδή η πόλη είναι
γεμάτη θετικότητα ή επειδή έχετε εντοπίσει πως μάλλον αυτό που χρειάζεται είναι ένα καλό reminder για θετικότητα;

Ούτε το ένα ούτε το άλλο. Απλά αυτός είναι ο δικός μου τρόπος. Η επιλογή που έχω κάνει εγώ σαν άνθρωπος να είμαι θετικός. Στόχος μου είναι η ευχάριστη έκπληξη, ο αιφνιδιασμός, να συμπαρασύρω στο παιχνίδι του δρόμου τους περαστικούς. Μια ξέγνοιαστη στιγμή μέσα σε μια δύσκολη καθημερινότητα.

Τι θα θέλατε να νιώθει ο κάθε Αθηναίος που έρχεται face-to-face με μια καλημέρα σας;

Η «Καλημέρα» είναι μια ευχή. Αυτό θέλω. Να έχει μια καλή μέρα.

Μόνο ο Γκοντάρ μπορεί να με κρίνει. Μιλήστε μας για την έμπνευση πριν γραφτεί αυτή η φράση στο δρόμο.

Στα χρόνια που γράφω με κιμωλίες στο δρόμο διάφορα μηνύματα, έχω δεχθεί ποικίλες και ενδιαφέρουσες αντιδράσεις. Πραγματικά θα μπορούσα να γράψω ένα ολόκληρο βιβλίο. Πρόσφατα υπήρξαν κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις θυμωμένων ανθρώπων, που με αποκάλεσαν με μεγάλη ευκολία «φασίστα». Επειδή σύμφωνα με τη γνώμη τους, επιβάλλω μια «Καλημέρα» στο δρόμο. Έγραψα, λοιπόν, αυτή τη φράση που προφανώς προέρχεται από αγγλικό λογοπαίγνιο (only GODard can judge me), σαν μια χιουμοριστική απάντηση απέναντι τους, αλλά με πολύ νόημα. Εννοείται πως αγαπώ πολύ τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη.

Γιατί έχετε επιλέξει την κιμωλία ως όπλο και όχι κάτι περισσότερο μόνιμο;

Ο δρόμος δεν είναι δικός μου, ανήκει σε όλους. Ας ξεκινήσουμε με αυτό. Για μένα έχει μεγάλη σημασία να σεβόμαστε το χώρο που ζούμε. Ακόμα και αν σε κάποιους δεν αρέσουν αυτά που γράφω με κιμωλία, δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον και με λίγο νερό όλα γίνονται όπως πριν.

Πρόσφατα είχατε μια μικρή περιπέτεια μετά από μια “καλημέρα” την οποία θελήσατε να κάνετε δώρο στον Μεγάλο Περίπατο. Ποια είναι τελικά η στάση της Πολιτείας και των Αρχών απέναντι στην τέχνη του δρόμου;

Συνέβη ένα περιστατικό που όπως αποδείχτηκε οφειλόταν σε παρεξήγηση. Στην αρχή θεωρήθηκε πως έγραψα ένα υβριστικό μήνυμα που έσπευσαν να σβήσουν. Στη συνέχεια ξεκαθαρίστηκε πως επρόκειτο για μια καλλιγραφική «Καλημέρα» και η πλευρά του Δήμου μου ζήτησε συγγνώμη. Για μένα το σημαντικό είναι ο διάλογος που πυροδότησε αυτό το περιστατικό. Ανάμεσα σε πολίτες που είναι η Πολιτεία. Πως δηλαδή οι ίδιοι οι πολίτες αντιλαμβάνονται την Τέχνη του δρόμου. Οι περισσότερες αντιδράσεις ήταν θετικές και ενθαρρυντικές. Υπήρξαν όμως και έντονες αρνητικές αντιδράσεις. Η Πολιτεία, επιμένω να εννοώ τους πολίτες και όχι τις εξουσίες, πρέπει να προστατέψει την Τέχνη του δρόμου και να τη διαδώσει. Γιατί όπως κάθε Τέχνη και αυτή του δρόμου, έχει να κάνει με την παιδεία μας. Είναι θέμα που σηκώνει μεγάλη συζήτηση.

Στο μεταξύ, δεν προσφέρετε μόνο στους δρόμους την τέχνη σας. Μέσα στην καραντίνα βάλατε και κούπες στο παιχνίδι. Καταφέρατε να μείνετε
δημιουργικός αυτή την περίοδο;

Προσπάθησα αν και δεν ήταν εύκολο. Μου έλειπε ο δρόμος. Ελπίζοντας ότι όλο αυτό θα τελείωνε σύντομα προετοιμαζόμουν για τη μεγάλη έξοδο! Μελετούσα νέα σχέδια, βρήκα χρόνο να τελειοποιήσω γραμματοσειρές που φτιάχνω, να τελειώσω εξώφυλλα βιβλίων που είχα αναλάβει, ασχολήθηκα και με άλλες τεχνικές που καταπιάνομαι, όπως η δημιουργία χειροποίητων εκτυπώσεων με σφραγίδες φτιαγμένες από σαμπρέλες αυτοκινήτων και γενικά πειραματίστηκα με νέα υλικά.

Σε περίπτωση δεύτερου lockdown έχετε σκεφτεί πώς θα αξιοποιήσετε τον χρόνο και τις δημιουργικές σας τάσεις;

Εύχομαι να μην το ξαναζήσουμε. Σε κάθε περίπτωση η δημιουργική διαδικασία είναι ζωτικής σημασίας για μένα.

Θα μοιραζόσασταν μαζί μας τρεις ατάκες σας που θα δούμε στους αθηναϊκούς δρόμους προσεχώς;

Ειλικρινά δεν ξέρω, οι ατάκες που γράφω εξαρτώνται από τα ερεθίσματα και τον αυτοσχεδιασμό της ημέρας.