Ένας απ’ τους πιο μεγάλους στρατηγούς, ένας απ’ τους πιο μεγάλους πολιτικούς, ένας απ’ τους πιο μεγάλους τύπους (με τα καλά και τα στραβά του!) της ιστορίας. Ο μέγας γάτος, ο Ιούλιος ο Καίσαρας!

Αυτός ο κύριος που λες, που κι αν δεν τον ξέρεις απ’ την ιστορία, σίγουρα τον ξέρεις απ’ τον Αστερίξ κι από την Κλεοπάτρα, έχει κάνει και πει μια σειρά από πράγματα, που άφησαν εποχή. Και για να καταλάβεις τι θα πει “άφησαν εποχή”, του Καίσαρα τα λόγια σήμερα τα λέω κι εγώ, τα λες κι εσύ, τα λέμε όλοι, ακόμα κι αν δεν ξέρουμε ότι τα ‘κανε “κλισέ” εκείνος.

Βλέπεις, ο Καίσαρας ήταν ο τύπος που…

…διέσχισε το Ρουβίκωνα!

Η Ρώμη είχε ένα νόμο, κι αυτός έλεγε για ένα ποτάμι. Ήταν ο Ρουβίκωνας στα σύνορα με τη Γαλατία. Όποιος Ρωμαίος στρατηγός τονε περνούσε, έπρεπε αμέσως να διαλύει το στράτευμά του, ειδάλλως μπορεί να ‘κανε ντου για πραξικόπημα στην πατρίδα Ρώμη. Άμα περνούσες το ποτάμι με στρατό λοιπόν, αμέσως γινόσουνα προδότης κι εχθρός. Ε, μάντεψε τώρα ποιος πέρασε το ποτάμι με στρατό… Ήταν ένας φιλόδοξος ανθύπατος που είχε υποτάξει ολόκληρη τη Γαλατία (ναι, ξέρω, όχι ολόκληρη – ένα μικρό Γαλατικό Χωριό δεν έπεσε ποτέ…). Μόνο που, πίσω στη Ρώμη η σύγκλητος κι ο “μόνος ύπατος” Πομπήιος άρχισαν να του τα λένε φάλτσα. Με τα πολλά λοιπόν, ο Καίσαρας δεν είχε άλλη επιλογή: πήρε τις λεγεώνες του, πήρε βαθιά ανάσα και, στις 10 Γενάρη του 49 π.Χ… διέβη το Ρουβίκωνα! Ε, από τότε η φράση πάει να πει “πήρε δρόμο χωρίς πισωγύρισμα”.

…έριξε τον κύβο!

Η ιστορία είναι η ίδια που μόλις διάβασες παραπάνω. Πάνω που το πήρε απόφαση που λες ο Τζούλιους να περάσει το ποτάμι, σκέφτηκε: “Εγώ ολόκληρος στρατηλάτης, πώς θα γραφτώ στην ιστορία άμα δεν πω μια φράση έτσι, βαρύγδουπη να ‘ναι!”. Και λέει, που λες, “Ανερρίφθω κύβος“. Που πάει να πει: “ας πέσει το ζάρι – ο,τι φέρει η τύχη!”. Και μάλιστα (όπως μας διαβεβαιώνει ο Πλούταρχος) το είπε στα ελληνικά, αφού η φράση αυτή δεν ήτανε δικιά του, αλλά την είχε ξεσηκώσει ο Καίσαρ απ’ το Μένανδρο – γνωστό stand up κωμικό (και δραματουργό) που πολύ του άρεσε του στρατηγού. Την είπε λοιπόν σε ξένη γλώσσα, πώς λέμε σήμερα “no news, good news” ή ξέρω γω “Cherchez la femme” (τα σέβη μου κύριε Τσιτσάνη!). Ε, πολύ αργότερα καταπιάστηκε με το θέμα ο Ρωμαίος Σουητώνιος, δεν τ’ άρεσε η ελληνικούρα, το κουτσομετάφρασε κι εγένετο “Alea iacta est” (που αλλού το βρίσκω “jacta”, και τα λατινικά μου δε με βοηθάνε να ξέρω το σωστό, άμα και ξέρεις γράψε σχόλιο από κάτω).

…ήρθε, είδε, νίκησε!

Δυο χρονάκια μετά την ιστορία με το ποτάμι και τον κύβο, ο ρωμαϊκός εμφύλιος είναι στην κόψη του ξουραφιού, και (μάθανε που… δερνόμαστε!) σκάει μύτη ο βασιλιάς του Πόντου ο Φαρνάκης (μην κοιτάς που θυμίζει Κρήτη τ’ όνομα, βέρος Πόντιος) κι αρχίζει τις κατακτήσεις. Ε, κάτι εδάφη κατέκτησε, κάτι Ρωμαίους βασάνισε, τελειώνει ο Ιούλιος απ’ την Αίγυπτο που πολεμούσε και λέει: “Μ’ εσένα θ’ ασχολούμαστε, ρε Φαρνάκη;”. Κάνει λοιπόν μια βόλτα κατά κει, και του αλλάζει πυρσούς του Πόντιου μέσα σε 5 μέρες! Ε, κι ύστερα για να κάνει το κομμάτι του, στέλνει μήνυμα στο φιλαράκι του τον Αμάντιο: “Τι θες να ‘γινε; Ήρθα, είδα, νίκησα”. Μπιτς πλιζ, που θα λέγαμε σήμερις στα σόσιαλ…

…προτιμάει να ‘ναι πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στη Ρώμη!

Κάπου στο 68 π.Χ. τον εκλέξανε ταμία στην Ισπανία. Έκανε τη βόλτα του λοιπόν σε κάτι χωριά των Άλπεων (μια χούφτα κόσμο, όλα κι όλα) και βάλανε τα γέλια οι επιτελείς του: “Τι φιλοδοξίες να ‘χει κανείς σε τέτοια μέρη;”. Και τους απαντάει ο τύπος: “Ακούτε δω ρε, εμένα που με βλέπετε προτιμώ να ‘μαι ο πρώτος στο χωριό, παρά να ‘μαι δεύτερος στη Ρώμη!”. Κι όχι πως ήθελε να πεις ότι καλύτερα να ‘μενε πάντα στο χωριό για να ‘ναι πρώτος, όπως λέμε σήμερα τη φράση. Ο Καίσαρας εννοούσε πως, μέχρι να μπορεί να γίνει πρώτος στη Ρώμη, καλύτερα να ‘μενε μακριά και να εξουσιάζει, γιατί αν είσαι κάπου δεύτερος, μαθαίνεις να ‘σαι δεύτερος. Δεν υιοθετώ – τα παράπονά σας στα λατινικά, παρακαλώ.

…θέλει τη γυναίκα του να ‘ναι τίμια, και να φαίνεται!

Υπήρχε που λες στη Ρώμη ένα έθιμο, η γιορτή της θεάς Αγαθής. Εκεί, μια γυναίκα επιφανούς πολίτη έπρεπε να οργανώσει κάτι σαν πιτζάμα πάρτι μόνο για γυναίκες. Τη χρονιά που ο Σίζαρ εκλέχτηκε ποντίφικας, ανέλαβε το παρτάκι η γυναίκα του η Πομπηία. Πάνω που άναψε λοιπόν το κέφι και θ’ άρχιζε ο μαξιλαροπόλεμος, σηκώνει η μάνα του ποντίφικα τη φούστα μιας νεαρής οργανοπαίχτριας και τσουπ! Να ‘σου από κάτω ένας τσόγλανος πλεϊμπόι, ο Πόπλιος Κλαύδιος Πούλχερ. Τρέχει η μάνα στο γιο: “το και το, σε πιάσαν κότσο!”, διώχνει τη σύζυγο ο Ιούλιος απ’ το σπίτι. Ύστερα όμως που τον ρώτησαν στο δικαστήριο, λέει: “Δεν έχω κατηγορίες εναντίον του Πούλχερ”. Κι ο δικαστής ρωτάει: “Και τη γυναίκα σου τότε, τι την έδιωξες;”. Κι απαντάει ο γάτος: “Διότι αξιώνω η γυναίκα μου να είναι υπεράνω υποψίας“. Δεν φτάνει να ‘ναι τίμια δηλαδής, πρέπει και να φαίνεται τέτοια…

Υ.Γ. Τώρα, κάτι φήμες ότι μονάχος του το ‘στησε το σκάνδαλο ο Σίζαρ για να βρει τρόπο να χωρίσει την καημένη τη γυναίκα, μην τις ακούς. Κακές γλώσσες…