Μπάγεβιτς και ΑΕΚ, είναι 2 έννοιες, που συμπληρώνουν η μία την άλλη. Σαν τα ερωτευμένα πιτσουνάκια που τελειώνουν ο ένας τη φράση του άλλου, ένα πράγμα. Τέτοιου είδους σχέση. Κι αν νομίζεις ότι υπερβάλλουμε, δηλώνουμε ευθαρσώς, ότι σαν Αεκτζήδες πιο πολύ μας έχει πληγώσει ο Μπάγεβιτς στη ζωή μας, παρά η Αγγελικούλα, που μας παράτησε για εκείνον τον ψηλό, τον άχαρο, τον διαφημιστή (σόρρυ, κάτι δικά μας). Ο Ντούσαν Μπάγεβιτς, γεννήθηκε μια μέρα του Δεκέμβρη στο Μόσταρ. Εκεί, που σήμερα βρίσκεται το κράτος της Βοσνίας Ερζεγοβίνης, στα στενά το ζούσε αληθινά ο Ντούσκο, πριν γίνει ένα από τα μεγαλύτερα σεντερφόρια της παλιάς Ενωμένης Γιουγκοσλάβιας και της Ευρώπης γενικότερα.

Ψηλός, ευθυτενής, με τρομερή έφεση στο παστέλωμα κι αξιομνημόνευτη αλτικότητα και τεχνική κατάρτιση, ήταν γνωστός στην πιάτσα, σαν το πολυβόλο της Βελέζ. Σε 277 συμμετοχές έσταξε 144 γκολάκια. Μετά, ήρθε κι έγινε μέλος μιας από τις μεγαλύτερες ελληνικές ομάδες, όλων των εποχών. Στην ΑΕΚ του Μπάρλου, σήκωσε 2 κούπες πρωταθλητή και μία κυπελλούχου. Στην πρώτη του σεζόν, στέλνει 23 φορές τη μπάλα στο μπακλαβωτό, ενώ σκοράρει και το νικητήριο γκολ στην νίκη της ΑΕΚ, επί του Ολυμπιακού. Ο Ντούσαν έμεινε 4 χρόνια στην ΑΕΚ, έγινε σύνθημα στα χείλη των οπαδών και φόβος και τρόμος για τους αντιπάλους. Μέτρησε συνολικά 106 συμμετοχές και 65 γκολ. Επέστρεψε στη Βελέζ, όπου κι έκλεισε την καριέρα του, για να αναλάβει την επόμενη χρονιά πρώτος προπονητής.

Κάποια χρόνια αργότερα το 1988, αφήνει και πάλι την Βελέζ για χάρη της ΑΕΚ. Τον υποδέχονται όλοι σαν Μεσσία και καλά του κάνουν, καθώς το 1989 σπάει η κατάρα των δέκα χρόνων χωρίς πρωτάθλημα κι η ΑΕΚ το σηκώνει, με τον Τάκη Καραγκιοζόπουλο να πανηγυρίζει με το κόκκινο φανελάκι του, στην έδρα του Ολυμπιακού, χαρίζοντας στην ομάδα του τη νίκη με 0-1. Ο Μπάγεβιτς πλέον λατρεύεται σαν θεός κι έχει όλο τον χρόνο, να φτιάξει ίσως την καλύτερη ΑΕΚ όλων των εποχών που μνημονεύεται ακόμη σαν μια από τις πλέον θεαματικές ομάδες, που είδαμε ποτέ στα ελληνικά γήπεδα. Απόδειξη, τα 3 σερί πρωταθλήματα, που πήρε τις σεζόν 1991/92, 1992/93 και 1993/94. Εκείνη την περίοδο, ο Σωκράτης Κόκκαλης, αρχίζει να ρίχνει μπόλικο χρήμα στον Ολυμπιακό και στην πιάτσα ακούγεται, πως διακαής του πόθος είναι να δει τον Μπάγεβιτς στα ερυθρόλευκα.

Κανείς κιτρινόμαυρος, δεν διανοείται ότι ο Μπάγεβιτς θα φύγει. Άλλωστε, είχε υποσχεθεί πως αν πάρει τη σεζόν 1996/97 η ΑΕΚ το κύπελλο, δεν θα το κουνήσει ρούπι. Η ΑΕΚ διαλύει 7-1 τον Απόλλωνα, με ολόκληρο το γήπεδο να αποθεώνει Μπάγεβιτς, αλλά εκείνος λίγο καιρό μετά φωτογραφίζεται με τη φόρμα του Ολυμπιακού. Τέτοια παγωμάρα στη Φιλαδέλφεια, δεν υπήρξε ούτε όταν γκρεμίστηκε το γήπεδο. Ο Ντούσαν έγινε προδότης, ή μάλλον καλύτερα ο προδότης έγινε Ντούσαν. Οι άνθρωποι που ξέρουν να αγαπούν άλλωστε, ξέρουν και να μισούν. Έτσι λοιπόν, είχαμε πολλά αξέχαστα περιστατικά με εκτυπωμένα πεντοχίλιαραμε τη φάτσα του Ντούσκο, τόνους γάβρων να προσγειώνονται στον πάγκο του Ολυμπιακού, σε κάθε του επίσκεψη στα παλιά του λημέρια, και σορό μπινελικίων, που δεν είχαν εφευρεθεί μέχρι τότε.

Ο Ολυμπιακός ξεκινά τη δυναστεία του κι η ΑΕΚ μένει να περιμένει όλη την χρονιά να προσκυνήσει ο Ντούσαν μπροστά στη σκεπαστή. Η Οriginal τον είχε εξορίσει και το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου της ΑΕΚ, δεν είχε ξεπεράσει τον ταραχώδη χωρισμό τους, σούρνοντας του όλα του τα στραβά. Το 2002 σε μια απονενοημένη κίνηση, ο Μάκης Ψωμιάδης τον φέρνει πίσω στην ΑΕΚ κι αρχίζουν ξανά τα γλέντια. Τι κι αν μαζί του η ΑΕΚ τερματίζει αήττητη και γλεντάει κοτζάμ Ρεάλ των Galacticos εντός κι εκτός έδρας. Εμετικά πανό και σφαίρες φτάνουν στο σπίτι του Ντούσκο, ενώ εκείνος απειλεί να σκοτώσει τον αρχηγό όσων τα κάνουν όλα αυτά. Σε ένα παιχνίδι με τον Ηρακλή κι ενώ οι Αεκτζήδες πλέον χωρίζονται σε μπαγεβιτσικούς κι αντιμπαγεβιτσικούς λόγω ενός ακόμη πανό, σηκώνεται και φεύγει από τον πάγκο, αποχαιρετώντας την ομάδα.

Ξαναπάει στον Ολυμπιακό την επόμενη χρονιά, χωρίζοντας πλέον και τους φιλάθλους της ομάδας του, σε υποστηρικτές και πολέμιους του. Το 200,8 επιστρέφει τρίτη φορά και φαρμακερή στην ΑΕΚ, με τον Ντούσαν να ζητάει μια συγγνώμη που δεν λέει σε κανέναν τίποτα, ούτε μάλλον στον εαυτό του. Στο πιο αποτυχημένο του πέρασμα, αποχώρησε μετά από βαριά ήττα από τον Ολυμπιακό Βόλου, εν μέσω καρεκλών και λοιπών μπινελικίων. Είχε προηγηθεί πρωτοφανές ξυλίκι ανάμεσα σε Μπάγεβιτς και οπαδούς στο μνημειώδες παιχνίδι με την Καλλιθέα. Αδιανόητα πράγματα, που προφανώς δεν έχουν συμβεί πουθενά στον πλανήτη, σε τέτοιο επίπεδο

Κάπου στο 2023 κι ενώ το μίσος είχε ξεθυμάνει κι από τις 2 πλευρές, ο Μελισσανίδης τον κάνει επικεφαλή του ποδοσφαιρικού τμήματος, θέση με την οποία πανηγύρισε το πρώτο πρωτάθλημα της ομάδας μετά από 24 χρόνια. Κι ενώ τα φώτα κλείνουν και τα χρόνια περνούν, σκέφτομαι πως πλάι στο “1968”, θα είχε ενδιαφέρον μια ταινία να γυριστεί για τον Πρίγκιπα του Νερέτβα που έγινε βάτραχος, όχι 1, ούτε 2, ούτε καν 3, αλλά 4 φορές. Βλέπεις, όταν πληγώνεσαι από αυτόν που έχεις κάνει σύνθημα κι έχεις κολλήσει με περηφάνεια στον τοίχο σου, δεν το ξεχνάς ποτέ. Όταν μάλιστα αισθάνεσαι ότι σε προδίδει, μπορεί να ξεπεράσεις κάθε όριο, που είχες βάλει προηγουμένως στον εαυτό σου κι ας το μετανιώσεις μετά. Κι αν σε κάτι μπορούμε να συμφωνήσουμε οι Αεκτζήδες, είναι ότι ο Μπάγεβιτς μας πρόδωσε υπέροχα κι αυτό δύσκολα θα του το συγχωρήσουμε!