Εγώ που λες, μικρός πολλά κόμικ με υπερήρωες δεν διάβαζα. Είχα κάνα δυο Spider-Man, ήξερα τι μου γίνεται, αλλά τα παιδικά μου χρόνια τα πέρασα στη Λιμνούπολη (που δηλαδή, ακόμα όποτε προλαβαίνω περνάω για διακοπές!). Όμως έβλεπα καρτούν στην τηλεόραση κι έβλεπα και ταινίες. Πρώτα ήρθε λοιπόν ο Spiderman και μας έμπασε στο κόλπο, ύστερα ήρθε ο Iron Man κι ενηλικίωσε το είδος, στο τέλος σκάσανε μύτη οι Avengers κι αναστάτωσαν το γαλαξία! Και κάπως έτσι, γνώρισα τη Μάρβελ. Και μέσα της, έναν απ’ τους πιο σπουδαίους παραμυθάδες του σύγχρονου κόσμου. Τον Σταν Λι.
Και τώρα πια, που ο πιο απίθανος παππούς των πολύχρωμων σελίδων με υπερήρωες δεν είναι πια εδώ, το πιο μικρό που θα μπορούσα να κάνω για να τον ευχαριστήσω, είναι να τεστάρω τις γνώσεις σου πάνω στην τεράστια φαντασία του. Όσο λοιπόν ο Σταν παίρνει τη θέση του πλάι στον Αίσωπο, τους αδερφούς Γκριμ και τον Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, εγώ μαζεύω ένα τσουβάλι ήρωες και σε ρωτάω χωρίς περιστροφές: Ποιούς εξ αυτών τους γέννησε το απίθανο μυαλό αυτού του απίθανου τύπου;
Υ.Γ. Τον Spider-Man σας τον δίνω, δικός του είναι!
