“Η Ζωή Εν Κροτάφω“. Δύο άντρες, δύο καράφλες, μία στήλη…
Μια γωνιά γεμάτη με άρθρα που κατεβάζει η κούτρα μας κάθε λίγο και λιγάκι. Η καραφλή μας κούτρα. Γιατί, διάολε, ας μην κοροϊδευόμαστε: Μπορεί η τριχόπτωση να μην μας έχει νικήσει εξ ολοκλήρου, αλλά όταν στα 26 και στα 33 σου έχεις μισό τετραγωνικό κροτάφους στο κεφάλι σου, τότε ξέρεις προς τα πού πάει το πράγμα. Δύο εν δυνάμει καράφλες, λοιπόν, έχουμε βιώσει στο πετσί μας τι σημαίνει να ζεις βλέποντας τις τρίχες σου να σε εγκαταλείπουν. Και όχι μία-μία, αλλά τούφες-τούφες.
Δεν θέλουμε να το κάνουμε μελό. Δεν επιδιώκουμε να μας συμπονέσεις. Άνθρωποι σαν κι εσάς τους τριχωτούς είμαστε κι εμείς, έχουμε αποδεχτεί τη διαφορετικότητά μας. Κανένα άγχος, κανένα κόμπλεξ. Μόνο περηφάνεια για τις μισοάδειες κεφαλές. Τις δικές μας και κάθε άλλου τίμιου τριχοπτωτικού εκεί έξω.
Αυτό το κείμενο έπρεπε να γραφτεί εδώ και καιρό. Έστω και καθυστερημένα, λοιπόν, γράφτηκε και απευθύνεται ΣΕ ΕΣΕΝΑ Προβοκατόρισσα. Σε εσένα που έχεις φάει το παραμύθι ότι οι μπούκλες και οι φράντζες σε έναν άντρα, είναι απαραίτητο προσόν κι όχι μια απλή παπάτζα της Νέας Τάξης Πραγμάτων που σου πουλάει τρίχες.
Η προτροπή, απλή και δεδομένη: ΒΓΕΣ ΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΡΑΦΛΑ.
Στο “μωρέ τι μας λες; Δεν πάω να κόψω το κεφάλι μου καλύτερα;” που μόλις ξεστόμισες, απαντάμε:
Να βγεις με έναν καράφλα, γιατί η ζωή και οι ορμόνες του τα έφεραν έτσι ώστε να μην τον νοιάζει το “φαίνεσθαι” αλλά η καλλιέργεια του “είναι” του. Τους καρπούς αυτής της καλλιέργειας, θα έρθεις ΕΣΥ να δρέψεις και να απολαύσεις. Σκέψου το. Τι προτιμάς; 5 κιλά τρίχας πάνω σε ένα κεφάλι που θα σου μιλάει για το τι παίχτηκε στην τελευταία εκπομπή της Στεφανίδου ή ένα γυαλιστερό κούτελο που φτάνει μέχρι το σβέρκο που θα περιμένει απάντηση στο ερώτημα “Αλήθεια, σου αρέσει ο Τζον Όλιβερ;”. Σσσσσς! Μη βιαστείς να απαντήσεις. Το αφήνουμε εδώ να το ψάξεις μέσα σου…
Να βγεις με έναν καράφλα, γιατί έτσι θα σώσεις μια ψυχή. Μια ψυχή βασανισμένη, που από πολύ μικρή ηλικία είδε ότι τη ζωή δεν μπορείς να την πιάσεις από τα μαλλιά. Έχει δεχτεί λάσπη, ειρωνεία και χολή από φίλους, συμφοιτητές, σειρούλες και συναδέλφους. “Πού πας με το νούφαρο;” του φώναξε κάποτε κάποιος, ενώ ένας άλλος του γέλασε κατάμουτρα το βράδυ εκείνο που παρήγγειλε μπιφτέκι στην ταβέρνα. Αν έχεις μία αγκαλιά να δώσεις, άνοιξε τα χέρια σου και γέμισέ την με έναν άνδρα αυτόφωτο. Ένα σου φιλί εκεί ψηλά, στην πηγή της φωταψίας, θα εκτιμηθεί δεόντως. Μαζί με την ψυχή του θα σώσεις και τη δική σου. Έτσι πάνε αυτά. Και στο λένε δύο τύποι που ξέρουν πολύ καλά πού και πώς πάνε αυτά.
Να βγεις με έναν καράφλα, γιατί θα στέκει πάντα εκεί. Ιπποτικός και πάντα στην ώρα του. Σκέψου τις ώρες εκείνες τις ολόκληρες, που καρτερικά περίμενες τους μαλλιάδες της ζωής σου να σιάξουν τη φράντζα, να πετύχουν το λουκ το ατημέλητο και επιφανειακό συνάμα. Με τον καραφλίτσο σου, θα ‘ναι αλλιώς. Παρά 5 θα αποφασίζετε να βγείτε, παρά 4 θα στέκει έτοιμος και χαμογελαστός στη γωνιά του δωματίου. Μακριά από τον καθρέφτη που σιχαίνεται να χρησιμοποιεί, θα σου αφήσει το μονοπώλιο στη χρήση του να κάνεις τη δουλειά σου με την ησυχία σου. Κι εκείνος, με τα λεφτά που οι άλλοι σκορπούν σε ζελέδες και κεριά, θα σε κερνάει σφηνάκια τσουγκρισμένα και πιωμένα στην ομορφιά σου. Ο καραφλίτσος σου όλα αυτά.
Να βγεις με έναν καράφλα γιατί είναι δεδομένο πως η συμπάθεια που βγάζουν είναι αντιστρόφως ανάλογη των τριχών της κεφαλής τους. Και έχουμε αποδείξεις για αυτά που σου λέμε.
Όπως αυτή…
Αλλά και αυτή:
Με τελείως αντικειμενικά κριτήρια, σου αποδείξαμε στο μπαμ το αυτονόητο. Μην προσπαθήσεις καν να μας αναιρέσεις.
Να βγεις με έναν καράφλα λοιπόν, γιατί τα μαλλιά στους άντρες είναι υπερεκτιμημένα. Επέλεξες ποτέ άντρα προσέχοντας τα μαλλιά του; Ποτέ. Επέλεξες ποτέ άντρα που είχε ένα συγκεκριμένο στυλ και μετά το άλλαξε και δεν σου άρεσε; Ναι. Βλέπεις; Αν ήταν καράφλας από την πρώτη στιγμή που τον είδες, δεν θα ξενέρωνες ποτέ. Και να θυμάσαι ότι οι ωραιότεροι άντρες, όταν ξύρισαν το κεφάλι τους έγιναν ακόμα πιο επιθυμητοί. Θυμήσου τον Μπέκαμ. Ή σκέψου πόσο πολύ θα γούσταραν όλες οι γυναίκες τον Ράιαν Γκόσλινγκ με ξυρισμένο κεφάλι. Η καράφλα προϊδεάζει έναν τύπο κακού παιδιού. Και ξέρουμε πολύ καλά πόσο σου αρέσουν τα κακά παιδιά.
Να βγεις με έναν καράφλα γιατί είναι έτοιμος για όλα και δεν θεωρεί τίποτα δεδομένο. Ξέρεις πόσο δύσκολο είναι στα 24 σου να σε χτυπάει η μοίρα με τόσο χυδαίο τρόπο κι εσύ να καταφέρνεις να σταθείς όρθιος; Δεν ξέρεις. Ο καράφλας ξέρει όμως. Και έχει αναπτύξει την ψυχολογική του ετοιμότητα σε τέτοιο βαθμό που να μπορεί να αντιμετωπίσει κάθε άδικο χτύπημα της ζωής. Ένας καράφλας θα σου δώσει τη σιγουριά που αποζητάς γιατί είναι εκείνος που η σιγουριά δεν του χαρίστηκε.
Να βγεις με έναν καράφλα γιατί είναι σταθερός τύπος. Είναι αυτό που βλέπεις και δεν θα είναι ποτέ τίποτα διαφορετικό. Δεν είναι άλλος όταν ξυπνά, άλλος όταν ιδρώνει, άλλος όταν κάνει μπάνιο. Ο καράφλας δεν αλλάζει. Με κρύο, με χιόνια, με βροχές και καταιγίδες θα είναι πάντα καράφλας. Δεν έχει αυταπάτες ο καράφλας. Ξέρει την αλήθεια και την αντιμετωπίζει με ανδρεία. Αυτή που δεν χρησιμοποιεί ποτέ του ο μαλλιάς και την αντικαθιστά με ζελέδια και λακ και αφρούς.
ΥΓ: Δεν ξεχνάμε τους Συναγωνιστές Μονόφρυδους. Ως σάρκα από τη σάρκα τους, θα επανέλθουμε για να αποκαταστήσουμε την τάξη και σε αυτήν την περίπτωση.
ΥΓ2: Αδέλφια που τρέχετε στα ινστιτούτα και ξοδεύετε μίνι περιουσίες σε σαμπουάν, χάπια και βότανα, ΜΗΝ ΠΕΦΤΕΤΕ ΣΤΗΝ ΠΑΓΙΔΑ ΤΟΥΣ. Ένα μέλλον δίχως καράφλες είναι το μέλλον που ονειρεύονται κι εμείς θα τους το γκρεμίσουμε…
