Ο καθρέπτης, τα φρένα και οι ταχύτητες είναι τα βασικά πράγματα που μαθαίνουμε να τσεκάρουμε όταν δίνουμε εξετάσεις για δίπλωμα οδήγησης. Αν το σκεφτείς, η οδήγηση είναι και μια αλληγορία για τη ζωή μας. Επί παραδείγματι, ξέρετε πόσο σημαντικό είναι να τσεκάρετε τον καθρέφτη σας ενώ βρίσκεστε στο δρόμο – βοηθά στην αποφυγή ατυχημάτων και σας δίνει τη δυνατότητα να οδηγείτε με μεγαλύτερη ασφάλεια. Τι γίνεται όμως εκτός δρόμου;
Το σύνδρομο καθρέφτη οπισθοπορείας (rearview mirror syndrome) αναφέρεται σε ένα υποσυνείδητο φαινόμενο όπου συνεχώς ξαναζούμε και αναδημιουργούμε το παρελθόν μας. Εμείς πιστεύουμε λανθασμένα ότι αυτό που κάποτε υπήρξαμε είναι αυτό που είμαστε πάντα , περιορίζοντας έτσι τις πραγματικές δυνατότητές μας στο παρόν. Το σύνδρομο οπισθοκαθρέπτη δεν είναι μια πραγματική ιατρική διάγνωση, αλλά ένας όρος – που χρησιμοποιείται από κάθε είδους επαγγελματίες ευεξίας – που δίνεται σε κάποιον που κοιτάζει με συνέπεια το παρελθόν του ως οδηγό για το μέλλον του.
Οι στατιστικές δείχνουν ότι κάθε μέρα, ο μέσος άνθρωπος κάνει κάπου μεταξύ 50.000 και 60.000 σκέψεις. Το πρόβλημα είναι ότι το ενενήντα πέντε τοις εκατό των σκέψεών μας είναι ίδιες με αυτές που σκεφτήκαμε την προηγούμενη μέρα, και την προ- προηγούμενη μέρα, και ούτω καθεξής. Δεν είναι περίεργο που οι περισσότεροι άνθρωποι περνούν τη ζωή, μέρα με τη μέρα, μήνα με τον μήνα και χρόνο με τον χρόνο, και η ποιότητα της ζωής τους παραμένει σχεδόν ίδια.
Εν ολίγοις, αντί να δημιουργήσουμε ένα νέο μέλλον για τον εαυτό μας, απλώς τείνουμε να σκοντάφτουμε στα ίδια μονοπάτια ξανά και ξανά. Και το πρόβλημα με αυτό είναι ότι περιορίζουμε το μέλλον μας και καταδικάζουμε τους εαυτούς μας σε μια ζωή μετριότητας χωρίς καν να το συνειδητοποιούμε. Είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία.
Ένα απλό παράδειγμα: απορρίπτεται μια εξαιρετική ευκαιρία εργασίας που προέκυψε από το πουθενά, επειδή δεν έχετε εργαστεί ποτέ σε τόσο υψηλό επίπεδο πριν και δεν μπορείτε να ξεπεράσετε την πεποίθηση ότι δεν υπάρχει περίπτωση να το χειριστείτε λόγω έλλειψης προηγούμενης εμπειρίας.
Το υποσυνείδητο μας προσπαθεί να μας κρατήσει ασφαλείς και στη ζώνη άνεσής μας – αλλά συχνά μπορεί πραγματικά να μας κρατήσει πίσω. Ο λόγος για αυτό είναι επειδή μερικές φορές, το να με κρατάω ασφαλή, μοιάζει με το να με κρατάω κοντά σε αυτό που ξέρω- και αυτό που ξέρω δεν είναι πάντα θετικό. Εάν είχαμε μια κακή εμπειρία – το υποσυνείδητο το καταγράφει αυτό. Σε κάθε στιγμή της κάθε μέρας, το υποσυνείδητο μυαλό αξιολογεί τι συμβαίνει γύρω μας και επικοινωνεί με το συνειδητό μυαλό εάν χρειάζεται να ειδοποιηθεί για κάτι.
Zούμε σε μια εποχή σύγχυσης, μετάβασης και αβεβαιότητας. Κάθε φορά που εμφανίζεται κάποιο συναίσθημα – αναρωτηθείτε πρώτα, τι νιώθω; Γιατί νομίζω ότι νιώθω έτσι; Τι μπορεί να οδηγεί αυτό; Προσπαθήστε να απομακρυνθείτε από τη συναισθηματική αντίδραση – και να καταλάβετε ότι το συναίσθημα είναι απλώς «ενέργεια σε κίνηση» – που προέρχεται από κάπου πιο βαθιά. Γνωρίζοντας ότι το σώμα σας είναι απλώς συνδεδεμένο για να σας προστατεύει – ακόμα και όταν νιώθετε ότι σας προκαλεί πραγματικά πολλά προβλήματα – στην πραγματικότητα σας βοηθά να είστε πιο συμπονετικοί στις απογοητευτικές σκέψεις, συναισθήματα και εμπειρίες που βιώνετε. Αντί να εστιάσετε σε αυτό που θέλετε να λάβετε το 2022, απλώς αποφασίστε να κλίνετε προς την πίστη και όχι τον φόβο.
