Τα στελέχη των στούντιο πηγαίνουν από ραντεβού σε ραντεβού με συναδέλφους τους από streaming υπηρεσίες και κανάλια. Οι ηθοποιοί περπατούν σε κόκκινα χαλιά με τα στομάχια σφιγμένα από την αγωνία για την υποδοχή της ταινίας από κοινό και κριτικούς. Ακόμη και η Βενετία μπορεί να μοιάζει ένα ακόμη σκηνικό για εκείνους. Αλλά όσα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της προβολής και το τέλος τους δεν είναι γραμμένα σε σενάρια. Κάποιες ταινίες ξεχωρίζουν, κάποιοι ηθοποιοί και σκηνοθέτες απογοητεύουν και απογοητεύονται. Αυτά που έχουν συμβεί την πρώτη εβδομάδα είναι αξιομνημόνευτα και σίγουρα θα επηρεάσουν το κοντινό -και γιατί όχι, το μακρινό μέλλον. Η Βενετία κάθε χρόνο παράγει ειδήσεις, άλλωστε.

Φεστιβάλ Βενετίας, η Έκδοση του 2024

Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, το οποίο ξεκίνησε στις 28 Αυγούστου έχει φέτος μια απροσδόκητα μεγάλη λίστα από πρωταγωνιστές πρώτης γραμμής: Από την Αντζελίνα Τζολί και τη Νικόλ Κίντμαν, μέχρι τον Ντάνιελ Κρεγκ, τον Τζορτζ Κλούνεϊ και τον Μπραντ Πιτ. Η φετινή έκδοση έχει ήδη μεγαλύτερες επαγγελματικές συμφωνίες, σεξ επί της οθόνης, πολιτική (εντός και εκτός κόκκινου χαλί).

Η νίκη του streaming έναντι του κινηματογράφου

Η Βενετία θεωρείται μια ουσιαστική αφετηρία για ταινίες που θέλουν να δημιουργήσουν ένα Οσκαρικό buzz, αλλά φέτος το φεστιβάλ μάλλον καταναλώνεται στο να φτιάξει το προφίλ ορισμένων υποψηφίων για τα Έμμυ του 2025. Η σύνθεση της Βενετίας ήταν γεμάτη από δημιουργούς σκηνοθέτες και αστέρες του κινηματογράφου που δοκιμάζουν τα αχαρτογράφητα -για εκείνους- νερά της μικρής οθόνης. Όπως το “Disclaimer”, το ερωτικά φορτισμένο ψυχολογικό θρίλερ του Αλφόνσο Κουαρόν για το Apple TV+, στο οποίο πρωταγωνιστεί η Κέιτ Μπλάνσετ ως δημιουργός ντοκιμαντέρ της οποίας το παρελθόν επιστρέφει για να τη στοιχειώσει. Τα θορυβώδη πρώτα τέσσερα επεισόδια έτυχαν ενθουσιώδους υποδοχής τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ, κερδίζοντας ένα standing ovation πέντε λεπτών.

Ο Κουαρόν δεν είναι ο μόνος δημιουργός που θέλησε να μεταπηδήσει για λίγο στην τηλεοπτική βάρκα. Παρέα του βρέθηκε ένας άλλος συνάδελφός του, βραβευμένος με Όσκαρ, ο Τόμας Βίντερμπεργκ, ο οποίος μοιράστηκε με τους θεατές το δράμα του για την κλιματική αλλαγή. «Οικογένειες σαν τη δική μας», το πρώτο του έργο μετά το «Ένας άλλος γύρος».

Εν τω μεταξύ, ο Τζο Ράιτ έφερε τα πράγματα πιο κοντά στη Βενετία με το «M. Son of the Century», το βιογραφικό του σίριαλ για τον Μπενίτο Μουσολίνι, τον διαβόητο φασίστα δικτάτορα της Ιταλίας εν καιρώ πολέμου. Η μετάβαση στην τηλεόραση έδωσε στον Κουαρόν, τον Βίντερμπεργκ και τον Ράιτ περισσότερο χώρο για να πραγματοποιήσουν τα επικά τους οράματα, αλλά είναι επίσης ένα σημάδι της μεγαλύτερης ελευθερίας και χρηματοδότησης που διατίθεται εκεί σε μια εποχή που οι κινηματογραφικές μπίζνες υποχωρούν.

Η πολιτική σε ένα απολιτίκ φεστιβάλ

Σε αντίθεση με τις Κάννες ή το Βερολίνο, που πάντοτε «τραβούν» τους πολιτικοποιημένους δημιουργούς, η Βενετία σπάνια υπήρξε πλατφόρμα διαμαρτυριών ή ακτιβισμού. Κι όμως, η συνεχιζόμενη καταστροφή στη Γάζα έχει οδηγήσει σε μια φορτισμένη ατμόσφαιρα.

Την πρώτη μέρα του φεστιβάλ, κυκλοφόρησε μια επιστολή υπογεγραμμένη από περισσότερους από 300 σκηνοθέτες, ηθοποιούς, συγγραφείς και μουσικούς, η οποία καταδίκαζε τη συμπερίληψη δύο ισραηλινών ταινιών στη σύνθεση της Βενετίας – «Of Dogs and Men» και «Why War». Ισχυρίστηκαν ότι οι εταιρείες παραγωγής εμπλέκονται στο «ξέπλυμα της καταπίεσης του Ισραήλ εναντίον των Παλαιστινίων».

Οι συντάκτες της επιστολής προέτρεψαν το φεστιβάλ να μην «προγραμματίσει παραγωγές» που έλεγαν ότι ήταν συνένοχοι σε παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Νωρίτερα την ίδια μέρα, κυκλοφόρησε μια άλλη επιστολή – υπογεγραμμένη από σχεδόν 70 Παλαιστίνιους σκηνοθέτες, συμπεριλαμβανομένων των Χανί Αμπού-Ασάντ, Έλια Σουλεϊμάν και Φάρα Ναμπούτσι – η οποία κέντρισε παραπάνω το ενδιαφέρον, κατηγορώντας το Χόλιγουντ ότι «αποκτηνώνουν» τον Παλαιστινιακό λαό για δεκαετίες, θεωρώντας πως με αυτόν τον τρόπο βοήθησε να καταστεί δυνατή η τρέχουσα αιματοχυσία στη Γάζα.

Η επιστροφή της σεξουαλικότητας

Οι θεατές του φεστιβάλ αντιμετώπισαν ένα άγριο κύμα καύσωνα, αλλά δεν θα έβρισκαν δροσιά ούτε στις κλιματιζόμενες αίθουσες προβολής. Αυτό γιατί η φετινή «βιβλιοθήκη» του Φεστιβάλ είναι γεμάτη με σεξουαλικά φορτισμένες ταινίες.
Από το «Babygirl», με πρωταγωνίστρια την Κίντμαν ως μια ισχυρή CEO που έχει μια φρικτή σχέση με έναν εκπαιδευόμενο (Ντίκινσον) και το «Queer» του Λούκα Γκουαντανίνο, στο οποίο ο Ντάνιελ Κρεγκ είναι ένας μοναχικός εκπατρισμένος Αμερικανός στα βαθιά 40 του, ο οποίος παθαίνει εμμονή με έναν πολύ νεότερο άντρα.

Ασύστολα ερωτικό είναι επίσης το «Disclaimer» του Κουαρόν, κάτι που δεν πρέπει να εκπλήσσει, δεδομένης της μάχης που έδωσε ο σκηνοθέτης για το «Y Tu Mamá También» με τους λογοκριτές, όταν κυκλοφόρησε πριν από 20 χρόνια. Τις επόμενες δεκαετίες, το Χόλιγουντ, θα πλημμύριζε με θρίλερ όπως το Βασικό Ένστικτο και το Ολέθρια Σχέση, σταμάτησε να κάνει τέτοιου είδους ταινίες. Ωστόσο, δεδομένου του τι εκτίθεται στη Βενετία, μπορεί να σπεκουλάρουμε πως το γυμνό στην οθόνη θα αυξηθεί.

Η Τζολί μαγεύει ως Κάλλας

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που η Τζολί είχε έναν ρόλο αντάξιο του ταλέντου της. Αλλά αυτό πρόκειται να αλλάξει με την τελευταία της ταινία, Maria, στην οποία υποδύεται τη θρυλική ντίβα Μαρία Κάλλας. Η ταινία γοήτευσε τους κριτικούς, κέρδισε ένα βροντερό χειροκρότημα και προκάλεσε «οσκαρικό θόρυβο» γύρω από εκείνη.

Ο Όουεν Γκλάιμπερμαν του Variety εξέφρασε τη γοητεία ότι η Τζολί «υπενθυμίζει ότι μπορεί να είναι μια θανατηφόρα σοβαρή ηθοποιός επιβλητικής λεπτότητας και δύναμης». Και δεν είναι ο μόνος. Άλλοι κριτικοί την επαινούν γιατί εξανθρωπίζει τη ντίβα και δείχνει πώς η φήμη της Κάλλας έγινε ένα είδος φυλακής. Αυτή είναι μια μοίρα που η Τζολί, την οποία κυνηγούν οι παπαράτσι και τα ταμπλόιντ για δεκαετίες, καταλαβαίνει πολύ καλά. Μόνο που με το Μαρία, η προσοχή απομακρύνεται από τη διασημότητα της Τζολί και εκείνη επιστρέφει στην τέχνη της.

Μια ανιστόρητη φράση, μια εξοργιστική σύγκριση

Σε κάθε φεστιβάλ ακούγονται διάφορες πομπώδης ατάκες, είτε από παραγωγούς, είτε από σκηνοθέτες ή ηθοποιούς που θέλουν να τραβήξουν τα φώτα πάνω τους, διαφημίζοντας την πραμάτεια τους. Αυτό όμως που δήλωσε σκηνοθέτης Χάρμονι Κοράιν έφτασε στα όρια της γελοιότητας χαρακτηρίζοντας τον IShowSpeed τον νέο… Ταρκόφσκι.
«Το Χόλιγουντ καταρρέει, νομίζω, δημιουργικά. Αυτό συμβαίνει επειδή χάνουν πολλά ταλαντούχα και δημιουργικά μυαλά στο gaming και στους streamers. Όπως, ο IShowSpeed είναι ταινία, ο Kai Cenat είναι ταινία. Αλλά ο IshowSpeed, είναι ξέρετε, ο νέος Ταρκόφσκι».

Κάθε σχόλιο περιττεύει…

Με πληροφορέις από το Variety