Είναι, κάπως, σαν το κρασί. Κάποιες χρονιές είναι καλύτερες από τις άλλες στην παραγωγή. Έτσι και με τις ταινίες. Δεν είναι όλες οι κινηματογραφικές σεζόν, ίδιες. Να, εκλεκτό παράδειγμα, αυτή του 1999. Το ένα έπος μετά το άλλο, αυτή η «κάβα» είναι για να την κοιτάς και να τη θαυμάζεις…
Νέτα σκέτα, πρόκειται για μια από τις κορυφαίες χρονιές στην ιστορία του σινεμά. Οι ειδικοί έχουν χαρακτηρίσει το εν λόγω έτος ως αυτό κατά το οποίο οι «παλιοί, βαρετοί κανόνες άρχισαν να γίνονται κομμάτια». Πολλοί λένε πως χρωστάμε αυτήν την ευλογία στην ένωση των δυνάμεων δημιουργικών μυαλών του ανεξάρτητου κινηματογράφου με τις στιβαρές οικονομικές πλάτες των μεγάλων studio του Χόλιγουντ. Ποιότητα και χρήμα, να ένας συνδυασμός που δεν χάνει ποτέ.
Και επειδή μας αρέσει να μιλάμε με ντοκουμέντα ιδού 5 θρυλικές ταινίες που κυκλοφόρησαν το μαγικό 1999, θα μπορούσαμε άνετα να βάλουμε και 15.
Μάλλον το πιο σοκαριστικό είναι η συνειδητοποίηση πως πέρασαν κιόλας 25 χρόνια από τότε. Ένα τέταρτο του αιώνα…
1999: 5 ταινίες – σταθμός σε μια μαγική σινέ – χρονιά
The Matrix
Ζεις αυτό που ζεις ή νομίζεις πως το… ζεις; Πού αρχίζει η αλήθεια και πού το ψέμα; Τι είναι πραγματικά ελεύθερη επιλογή και πόσο από αυτά που κάνεις όντως τα θέλεις;
Γουατσόφσκι speaking σε ένα all time classic, σε μια ταινία που μέσω του sci-fi πατά γερά σε φιλοσοφικά μονοπάτια.
Εδώ υπάρχει ένα ξεκάθαρο «πριν» και «μετά» κινηματογραφικά. Η πρώτη ψηφιακή γενιά τότε απέκτησε τη «Βίβλο» της. Ο Κιάνου Ριβς γίνεται η εικόνα που χορεύει στο μυαλό σου. Once and for all.
Μάτια Ερμητικά Κλειστά
Τι συζήτηση είχε προκαλέσει τότε η ταινία του Στάνλεϊ Κιούμπρικ (έμελλε να είναι και η τελευταία της ζωής του). Διαφωνίες επί διαφωνιών, ακραία αντίθετες απόψεις, στην κλίμακα του «από αριστούργημα ως πατάτα»- μιλάμε για πόλωση, όχι αστεία.
Πολλοί στεκόντουσαν μόνο στην εικόνα, στο τολμηρό σεξουαλικά θέμα. Το τότε ζευγάρι και στην πραγματική ζωή Νικόλ Κίντμαν – Τομ Κρουζ έστρεφε την προσοχή και στο γκλάμουρ στοιχείο, έφερε κόσμο στις αίθουσες που είδε φως και μπήκε. Χανόταν όμως έτσι η ουσία.
Όνειρο και φαντασία, το Μάτια Ερμητικά Κλειστά είναι μια ιδιοφυής δημιουργία που παίζει με το μυαλό, τις ηθικές αναστολές και τα «πρέπει» του θεατή. Σου κλείνει το μάτι και στα λέει όλα με την τελευταία του ατάκα: “-You know what we should do more often? Fuck”.
Μια κατηγορία από μόνη της, έπρεπε να περάσουν χρόνια για να καταλάβουμε στην ολότητά της αυτήν την ταινία. Κι αν το πραγματικό όνειρο (sic) είναι πως γυρίστηκε όντως κάτι τέτοιο;
The Blair Witch Project
Πώς να φανταστεί κανείς πως ένα θρίλερ με «αστείο» budget, κανέναν γνωστό ηθοποιό και μια κάμερα χειρός που κουνιόταν σαν δημοσιογραφική σε πόλεμο, θα γινόταν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του box office και θα όριζε την ποπ κουλτούρα των 90s;
Το ιδιοφυές μάρκετινγκ, τόσο μπροστά από την εποχή του, που θόλωνε τα νερά του κατά πόσο αυτό που βλέπαμε συνέβη ή όχι στην πραγματικότητα, έκανε ακόμα πιο spooky την όλη φάση. Ακόμα και σήμερα, το Blair Witch Project παραμένει ακατέργαστο διαμάντι, αληθοφανές και απολύτως τρομακτικό.
Fight Club
Ήταν της μόδας εκεί στα τέλη των 90s να βγαίνουν ταινίες με εντελώς απρόσμενο φινάλε. Το Seven, το Usual Suspects, η Έκτη Αίσθηση (ακόμα ένας σταθμός του μαγικού 1999 by the way). To Fight Club βάδισε σε αυτή τη συνταγή. Με έναν εντελώς δικό του και ξεχωριστό τρόπο.
Ο πρώτος κανόνας του Fight Club είναι πως δεν μιλάμε για Fight Club αλλά ΟΚ, μια εύκολη ατάκα θα πούμε και τέλος: Τι ΤΑΙΝΙΑΡΑ. Έντουαρντ Νόρτον και Μπραντ Πιτ πόσο τέλεια ταιριάξατε…
Bonus αυτό, το πετύχαμε πρόσφατα και πολύ μας άρεσε(ΠΡΟΣΟΧΗ… Spoiler):
Όλα για τη Μητέρα μου
Ο Πέδρο Αλμοδόβαρ σε μια από τις καλύτερες στιγμές του. Δεν είναι μόνο τι σου λέει. Είναι πώς το λέει. Το πώς αγκαλιάζει τους χαρακτήρες, με τι ευαισθησία και ενσυναίσθηση τους προσεγγίζει. Το πώς μιλάει για θέματα που άπτονται της αγάπης, του θανάτου, της εμμονής, της σεξουαλικής ταυτότητας.
Είναι αστείο, είναι στενάχωρο, είναι γενναιόδωρο. Μιλάει για την αγάπη, τη φιλιά, την αφοσίωση, το να σημαίνει να είσαι γονιός. Είναι μια ταινία για τη ζωή. Και παράλληλα ένα ακόμα κομψοτέχνημα ενός χαρισματικού δημιουργού. Σαν πίνακας ζωγραφικής κινούμενος.
