Η πρώτη λέξη που ακούγεται στο «Milky Way» είναι το «Βαριέμαι» και δεν υπάρχει κάτι περισσότερο genZ από αυτό. Άλλωστε, η πρώτη τηλεοπτική δουλειά του Βασίλη Κεκάτου (σε παραγωγή FOSS Productions) είναι ένα teen drama series και παράλληλα η πρώτη του απόπειρα σε ένα διαφορετικό φορμά αφήγησης από αυτό της ταινίας μικρού μήκους (παρεμπιπτόντως μόλις πριν μία εβδομάδα ολοκλήρωσε τα γυρίσματα και για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του). Οι έφηβοι του σήμερα θα δουν και θα ακούσουν τους εαυτούς τους στην τιβί (αρκεί να πειστούν να αφήσουν για λίγο το σκρολάρισμα στο TikTok).
«Η γνώμη αυτών των ανθρώπων με νοιάζει στην πραγματικότητα. Δεν θέλω να αισθανθούν προδομένοι», θα παραδεχθεί ο ίδιος ο δημιουργός λίγο αργότερα, στο πλαίσιο της ειδικής προβολής των δύο πρώτων επεισοδίων που διοργάνωσε το Mega στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνική Λυρικής Σκηνής.
«Βαριέμαι τα πάντα σε αυτή την γαμημένη πόλη» συνεχίζει στο opening line της η Κορίννα Ντουλλάαρτ, η πρωταγωνίστρια της σειράς που υποδύεται την Μαρία, μια 17χρονη τελειόφοιτη Λυκείου, καθώς διασχίζει με το ποδήλατό της το αρχέγονο δάσος μιας ανώνυμης μικρής πόλης κάπου στον ελληνικό Βορρά του σήμερα. Πηγαίνει γκαζωμένη σε μια διαδρομή που φαίνεται ότι γνωρίζει καλά. Πετάλι το πετάλι και ατάκα. Περνά από την έλλειψη επιλογών, ενώ ζει σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από την πληθώρα τους. Συνεχίζει προς την απουσία επαφής, ενώ είναι δικτυωμένη 24/7. Προσπερνά το εντελώς άκαυλο «κάθεμερα», ενώ ξέρει ότι το επόμενο πήδημα είναι δύο σκρολ της οθόνης μακριά. Λίγο πριν την τελευταία πεταλιά, ανοίγεται μπροστά της αυτή η γενικευμένη αίσθηση πως το κομμάτι ορίζοντα που αναλογεί σε εσένα είναι ό,τι βλέπεις από ένα ημιυπόγειο.
Στην οθόνη το ποδήλατο τρέχει στην ευθεία, μα η Μαρία είναι πια στον αέρα. Μια 17χρονη που με το ποδήλατό της αιωρείται μέσα από ένα παραμυθένιο δάσος για να ακολουθήσει το δικό της «γαλακτικό δρόμο», μακριά από την ελληνική επαρχία και τους τους αιώνιους αστερισμούς της, αυτούς που σχηματίζουν ο συντηρητισμός, η ασφυξία και τα χολερικά βλέμματα. Γεμίζει τα πνευμόνια με οξυγόνο και ταξιδεύει στα αστέρια.
Στο Milky Way η επαρχία δεν είναι κάτι εξωτικό, αλλά κάτι συντονισμένο με όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Όμως για μια στιγμή. Ο ίδιος γαλαξίας μας δεν μας σκεπάζει όλους είτε βρίσκεσαι στην επαρχία είτε στην πόλη, είτε είσαι στο κωλοχώρι ή στην πρωτεύουσα, είτε στην Αθήνα ή στο Άρκανσο, είτε είσαι στη Μεσόγειο ή στη Γη του Πυρός; Ο κόσμος της Μαρίας δεν είναι τόσο διαφορετικός από τον κόσμο μιας άλλης έφηβης (οκ, όχι οπουδήποτε στον πλανήτη, αλλά έστω) στον Δυτικό Κόσμο. Η ελληνική επαρχία πάντα γοήτευε τους Έλληνες δημιουργούς για τον εξωτισμό της: ένα σύμπαν διαφορετικό, με διαφορετικούς κώδικες, διαφορετική ηθική, διαφορετικούς ανθρωπότυπους. Στην επαρχία βρισκόταν μια συμβολική «άγρια Δύση».
Στο Milky Way η επαρχία δεν είναι κάτι εξωτικό, αλλά κάτι συντονισμένο με όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Δεν υφίσταται καθυστέρηση σε γούστα, προτιμήσεις, επιρροές, συμπεριφορές -αρκεί να υπάρχουν δεδομένα στο κινητό, ο αλγόριθμος στο TikTok να δουλεύει καλά και η συνδρομή στο Netflix να είναι πληρωμένη. Εδώ μια μικρή παρένθεση για μια προσωπική μαρτυρία: Πριν από δύο μήνες περίπου, είχε τα γενέθλιά της η έφηβη ξαδέλφη μου, η Κλεοπάτρα, η οποία έχει περάσει όλο τα χρόνια της ζωής της στην Κέρκυρα. Πριν σβήσει τα κεράκια της τούρτας οι φίλες της τραγούδησαν στα Κορεάτικα για να της ευχηθούν. Προφανώς η K-POP και η επιρροή της θα φτάσει στην Κέρκυρα στον ίδιο χρόνο που φτάνει και στην Αθήνα. Αυτά τα πράγματα πριν 15 χρόνια θα ήταν αδιανόητα.
Αν κάτι δίνει την αίσθηση του εξωτικού στο Mliky Way είναι το στυλιζάρισμα του. Τα χρώματα, τα κάδρα, οι μουσικές επιλογές στο soundtrack. Είναι λες και έρχεται η ορμή του μέλλοντος και των νιάτων να σαρώσει με το κάλλος της τα πάντα. Δεν ξέρω πόσες φορές στο μέλλον θα ξαναδούμε τη στιγμή που μια έφηβη κατουράει στην τουαλέτα του σχολείου της για να κάνει τεστ εγκυμοσύνης σε ένα κάδρο τέτοιας εικαστικής ομορφιάς. Πολλές φορές έχει συμβεί η φόρμα να επισκιάζει και να απονευρώνει το περιεχόμενο -εδώ όχι. Στα δύο επεισόδια που παρακολουθήσαμε, γίνεται αντιληπτό ότι ο Κεκάτος όχι μόνο αφηγείται τις ιστορίες των χαρακτήρων του, αλλά πλάθει και μια δική του αισθητική γλώσσα, ποιητική και ταυτόχρονα γεμάτη θέρμη, οικειότητα και χιούμορ.
Μια ακόμα στάση εδώ. Σκηνές με μεγάλη ένταση αποφορτίζονται οργανικά με μια χιουμοριστική ατάκα. Άλλοτε είναι καμένο χιούμορ, άλλοτε μια εκλεπτυσμένη «εξυπνάδα» και άλλοτε μια εντελώς λοξή ματιά πάνω σε μια αντικειμενικά ζόρική κατάσταση. Ναι, δεν είναι κάτι καινούργιο ή νέο αυτό, αλλά στο Milky Way λειτουργεί πολύ καλά. «Στις ταινίες μου πάντα έχω στο μυαλό μου να διασκεδάζει ο θεατής. Η ρίζα του σινεμά (άρα και της τηλεόρασης) είναι η διασκέδαση και αυτό είναι τρομερά απελευθερωτικό για μένα», θα πει σχετικά στη διάρκεια του QnA ο σκηνοθέτης.
Το Milky Way μιλάει για όλα αυτά που συζητάμε στις παρέες μας.
Ο Κεκάτος πηγαίνει από την τεθλασμένη και σε σκηνές που ο δρόμος, έτσι όπως τον έχουμε συνηθίσει στην ελληνική τιβί, μοιάζει προδιαδιαγεγραμμένος. Στην πιο δυνατή ίσως στιγμή των δύο επεισοδίων, ο Κωνσταντίνος Γεωργόπουλος, που υποδύεται τον κουήρ έφηβο Τζο, πηγαίνει στο στάβλο του πατέρα του για να ταΐσει τα άλογα. Η σκηνή μέσα σε λίγα λεπτά αποκτά μια μαγική υπόσταση. Σε score του Κωστή Μαραβέγια (πρωτότυπη μουσική για τη σειρά έγραψε και η εξίσου τρομερή Kid Moxie), ο τζο βγάζει την μπλούζα του και χορεύει ημίγυμνος, καθώς κάνει την εργασία που του έχει επιβάλλει ο πατέρας του. Όταν μετά από λίγα λεπτά το αγροίκο και στριφνό πατρικό βλέμμα πέφτει πάνω του, όλα παίρνουν μια διαφορετική από την αναμενόμενη τροπή (δεν το αναφέρω για να αποφύγουμε τα spoilers).
Το Milky Way μιλάει για όλα αυτά που συζητάμε στις παρέες μας και στο echo chamber των κοινωνικών δικτύων. Για όλα αυτά που προκύπτουν ως ζητήματα, περισσότερο ή λιγότερο, επείγοντα το 2023 και όχι για τις ίντριγκες που στήνουν μεγαλοτσιφλικάδες και για ιστορίες εκδίκησης που ξεκινάνε από κάποια γκομενικά που εξελίχθηκαν «λάθος». Δηλαδή πόσες «βεντέτες» έχουμε σήμερα;
Αντίθετα σήμερα, έχουμε να λύσουμε την ματσίλα και τις εκφάνσεις της, έχουμε να δούμε πόσο το peer pressure ζορίζει τους έφηβους, ποιες προοπτικές υπάρχουν για τους νέους αυτής της χώρας, αλλά και τη ματαίωση που βιώνουν τα μεγαλύτερης ηλικία άτομα, πόσο ανοιχτά και μιλάμε για τη σεξουαλικότητα μας και πόσο αποδεκτή γίνεται, αλλά και την αυτοδιάθεση της γυναίκας να αποφασίζει για μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη.
«Δεν είμαστε γαμάτοι και θα κάνουμε τον κόσμο καλύτερο, απλώς έχουμε μερικές διαφορετικές απόψεις, λίγο πιο σύγχρονες. Δεν έχω κάποιο σχέδιο στο μυαλό μου ούτε θέλω να αλλάξω την κοινωνία», θα σχολιάσει ο Κεκάτος. «Είπα μερικές ιστορίες και ελπίζω να μπουν στα σπίτια των ανθρώπων και να τις συζητήσουν. Μακάρι να συγκινηθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι ώστε να υπάρξουν κι άλλες ιστορίες λίγο πιο δύσκολες από το σύνηθες εύπεπτο υλικό που δίνει η τηλεόραση».
Το Milky Way κουβαλά πρώτα και κύρια το όραμα του δημιουργού του και τη δουλειά όλων των συντελεστών που έγιναν συμμέτοχοι σε αυτό. Δεν υπάρχουν «μηνύματα», δεν υπάρχει η πρόθεση να κουνήσει κάποιο δάχτυλο ούτε υποκύπτει στην παγίδα να χαϊδέψει τον τηλεθεατή για να νιώσει ηθικά ανώτερος απέναντι στους ήρωες της σειράς και μετά ικανοποιημένος να πάει για ύπνο.
O Κεκάτος περισσότερο νιώθει ότι είναι αυτός που δίνει μια ευκαιρία στην ελληνική τηλεόραση παρά το αντίστροφο
Yπάρχει μόνο ένας πολύ ιδιαίτερος κόσμος γεμάτος χαρακτήρες, φτιαγμένος με μια εξίσου ιδιαίτερη αισθητική γλώσσα. Στο κάτω-κάτω, αν περιμένουμε από την (ιδιωτική) τηλεόραση να αλλάξει τον κόσμο, μάλλον θα πεθάνουμε κρατώντας ένα τηλεκοντρόλ στο χέρι. Άλλωστε, καθαρά προσωπική εκτίμηση αυτό, ο Κεκάτος περισσότερο νιώθει ότι είναι αυτός που δίνει μια ευκαιρία στην ελληνική τηλεόραση παρά το αντίστροφο.
Δεν μπορώ να γνωρίζω αν αυτή η συνάντηση θα είναι τελικά επιτυχής. Οι μηχανισμοί της τηλεόρασης είναι κυνικοί, επομένως το Milky Way θα κριθεί και από την ωμότητα των μετρήσεων. Θα κριθεί και από το βαθμό που ο ίδιος ο δημιουργός του αλλά και οι υπόλοιποι συντελεστές το υπερασπιστούν απέναντι σε όσους θα αντιδράσουν -η σκηνή του gay sex στο δεύτερο επεισόδιο θα τροφοδοτήσει με εξώφυλλα και posts όλο το αντιδραστικό κομμάτι της κοινωνίας. Μπορεί τώρα να νιώθουν ότι δεν έχουν λόγο να ριχτούν στην αρένα, όμως θα πρέπει να το κάνουν για να σώσουν την ομορφιά αυτού του κόσμου που έχουν οι ίδιοι δημιουργήσει.
Μέχρι να συμβούν όλα αυτά, μέχρι το Milky Way να γίνει (αν γίνει) κομμάτι μιας συζήτησης που θα αφορά περισσότερους, μέχρι να το μνημονεύουμε ως μια χαμένη ευκαιρία ή ως ένα ορόσημο, το γεγονός είναι ένα: κανείς δεν έχει αναπαραστήσει την ελληνική επαρχία με τον τρόπο που το κάνει ο Κεκάτος. Σύμφωνα με ένα γνωστό αφορισμό του Νίκου Παναγιωτόπουλου (τον ανακαλώ από μνήμης), αν ζητήσουν από ένα σκηνοθέτη να γυρίσει την οδό Πανεπιστημίου και αυτό που θα δούμε μας θυμίζει την οδού Πανεπιστήμιου όπως την ξέρουμε, τότε ο σκηνοθέτης θα πρέπει να αλλάξει δουλειά.
Η ελληνική επαρχία μεταμορφώνεται μέσα από το βλέμμα του Κεκάτου. Είναι ποιητική και γι’ αυτό και ανθρώπινη· άρα οικουμενική. Μένει να φανεί αν θα ακολουθήσει, έστω και για ένα βράδυ την εβδομάδα, έστω και για 460 λεπτά, η ελληνική τηλεόραση.
Το Milky Way κάνει πρεμιέρα στο Mega την Πέμπτη 2 Νοεμβρίου. Μετά το τέλος του κάθε επεισοδίου θα είναι διαθέσιμο ondemand αποκλειστικά στο Vodafone TV.
