Μέσα σε αυτή την τριετία που είχαμε την πανδημία, οι τιμές στα αεροπορικά για τις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις έγιναν ψιλοαπλησίαστες, σε βαθμό που κοιτάζαμε αν μπορούμε να ταξιδέψουμε κάπου μόνο με το σαρκίο μας και να ζήσουμε για 3-4 μέρες με το ίδιο εσώρουχο και να βάζουμε το μπροστά πίσω και το μέσα έξω. Πού και πού εμφανίζονται όμως ευκαιρίες και μια τέτοια εκμεταλλεύτηκα και κάπως βρέθηκα στη Νάντη στη Γαλλία, που βρίσκεται στη βορειοδυτική της πλευρά, κοιτάζει Ατλαντικό.
Τα τελευταία χρόνια, κάνω πολύ solo traveling και επιλέγω πόλεις που δεν έχουν πολλή βαβούρα και πράγματα να δεις, αλλά σου δίνουν την ευκαιρία να ζήσεις ως όσο πιο local γίνεται. Κάπως έτσι, έχω βρεθεί στο Μπάρι, στη Γένοβα, στο Σάλτσμπουργκ και στη Νάντη.
Η Νάντη είναι μια πόλη που είναι ένα μεγάλο χωριό, με την έννοια πως οι άνθρωποι δεν νοιάζονται για τον τουρισμό, δεν θέλουν ορδές τουριστών ούτε καν από άλλες πόλεις της Γαλλίας, πολλώ δε εκτός αυτής. Να φανταστείτε, δεν έχουν καν μαγαζιά με κλασικά σουβενίρ μαγνητάκια κλπ. όπως αλλού.
Όταν είπα σε φίλους ότι θα πάω στη Νάντη, ήταν αρκετοί αυτοί που μου είπαν ότι έχουν πάει και ξαφνιάστηκα που είχε τόση πέραση, οπότε αυτό αύξησε κάπως τις προσδοκίες.
Η Νάντη ως πόλη είναι αρκετά όμορφη, είναι cosy, σου βγάζει ένα αίσθημα ανήκειν στην πρώτη κιόλας μέρα και σε περίπτωση που θες να πας, σου έχω 5 λόγους που θα σε κάνουν να πειστείς για την σκέψη σου.
Γιατί η Νάντη είναι ένα ρομαντικό place to be
1. Είναι ο ορισμός της πόλης «δεν σχεδιάζω τίποτα, κάνω ό,τι μου εμφανιστεί». Πριν πάω, είχα κάνει ένα πλάνο για το τι θα δω, ποια μέρα θα το δω. Κακώς. Δεσμεύτηκα σε πράγματα που μου περιόρισαν τις ελεύθερες ώρες για να απολαύσω περισσότερο άλλα. Για παράδειγμα, πήγα στον Βοτανικό Κήπο που έχει, ο οποίος δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο.
Αντιθέτως, πιο ωραίος είναι ο Jardin Extraordinaire με τον μικρό καταρράκτη και την σκάλα που σε ανεβάζει ψηλά για να έχεις πιάτο τη Νάντη από το λιμάνι. Εκεί έχουν κι ένα έκθεμα, το Λευκό Δέντρο του Νούμενορ, το δέντρο δηλαδή από το οποίο προήλθε το Δέντρο της Γκόντορ. Αν είσαι LoTR Fan, θα σου αρέσει. Δυστυχώς, δεν είναι προσβάσιμο από κοντά, αλλά το βλέπεις από σχετική απόσταση. Τουλάχιστον, εγώ δεν βρήκα τρόπο να πάω κοντά, αν και ρώτησα αρκετούς εκεί γύρω. Κανείς δεν ήξερε. Αρκετοί δεν καταλάβαιναν, γιατί – newsflash – οι Γάλλοι με τα αγγλικά είναι τσακωμένοι.
Εκεί γύρω έχει και το Πλανητάριο για να δεις κάποιο ντοκιμαντέρ για το διάστημα, αρκεί να ξέρεις καλά γαλλικά.
2. Είναι μια τριπλή πόλη. Η Νάντη χωρίζεται σε τρία μέρη. Έχει το κομμάτι το κεντρικό, που έχει τα καλντερίμια και είναι η ζωή, αλλά και τα πιο μεσαιωνικά κτήρια και φυσικά όλα τα αξιοθέατα. Έχει τη νησίδα, που είναι μια πιο underground περιοχή, άκρως ανερχόμενη και έχει το Ile De Machine, έχει και την πιο προαστιακή πλευρά, αυτή που βρίσκεται και το αεροδρόμιο. Κι έχει πράγματα να δεις και να κάνεις σε όλες.
3. Έχει τις υπαίθριες χριστουγεννιάτικες αγορές που έχουν βγει στις πλατείες της, όπου βέβαια επειδή δεν έχουν πολλά street food, θα βρεις στους πάγκους ακριβές τσάντες και κοσμήματα. Γενικώς, για τους ανθρώπους εκεί είναι μια περίοδος που περνάνε τα μεσημέρια και τα απογεύματα με βόλτες και στα μαγαζιά και γύρω στις 8-9 το βράδυ οι δρόμοι είναι ουσιαστικά άδειοι. Μετρημένα τα μαγαζιά που έχουν κόσμο μετά τις 9 και εννοείται ότι μόλις πάει 10, αν μπεις σε μαγαζί θα σου πουν ότι σε μισή ώρα κλείνουν και δε μπορούν να εξυπηρετήσουν.
4. Αυτό προσωπικά μου άρεσε, γιατί μετά από ώρες περπάτημα στην πόλη, ήξερα ότι αν επιλέξω να φάω γύρω στις 7-8 και μετά πάω στο δωμάτιο μου, δεν θα χάσω το vibe της πόλης. Ό,τι είναι να ζήσεις εδώ, το ζεις από τις 11 το πρωί ως τις 6-7 το βράδυ. Δεν έχει κάποιο μαγαζί που να πεις ότι γίνεται ο χαμός, έχει ένα κλαμπ στην άκρη της πόλης στο λιμάνι, αλλά δεν θα βρεις και πολύ κόσμο εκεί. Και στα εστιατόρια, που είναι των 6-7 τραπεζιών το πολύ, σπάνια θα είναι όλα ρεζερβέ. Καλό είναι βέβαια σε όσα θες να πας, να κάνεις κράτηση 1-2 μέρες πριν.
Η Νάντη είναι ιδανικός γαστροτουρισμός, αρκεί να τρως κρέας και ψάρι. Αν είσαι vegetarian ή vegan, θα δυσκολευτείς αρκετά. Προσωπικά, στα μαγαζιά που πήγα, βρήκα αρκετό δηθενισμό και υπερχημεία στα εστιατορικά πιάτα. Πιο πολύ απόλαυσα τα μπιστρό και τα «μεσημεριανά εστιατόρια» που έχουν μια πολύ sustainable προσέγγιση. Ακόμα πιο πολύ απόλαυσα τα μπεργκεράδικα τους και δύο ιταλικά, την Tratoria και την Graziella που είχε πολύ ωραία πίτσα.
5. Είναι παράδεισος για τους λάτρεις της σφολιάτας και της ζύμης. Αυτό ισχύει σαφώς για όλη τη Γαλλία, αλλά εγώ στη Νάντη πήγα, γι’ αυτή σας γράφω. Πολλά και πολύ ωραία boulangerie, ενώ ακόμα και στα εστιατόρια στα κουβέρ το ψωμί που φέρνουν είναι αφράτο και τραγανό. Να πας οπωσδήποτε στο αρτοποιείο του Καζιμίρ που είναι κοντά στο Πλανητάριο και στο Jardin Extraordinaire. Έχει φανταστικές μπαγκέτες και κρουασάν. Το ίδιο και η boulangerie BackTNantes.
Τα…μείον στο τέλος
Αλίμονο αν κάθε πόλη είναι αποκλειστικά τέλεια και υπέροχη και δεν έχει μερικά εμφανή μειονεκτήματα. Στη Νάντη, εκτός από τα εστιατόρια της που αν δεν είσαι ντόπιος, δεν πιστεύω πως θα τα απολαύσεις, είναι ένα ζήτημα τα διαθέσιμα καταλύματα για να μείνεις. Σε όλα θα υπάρχει ένα θέμα είτε σε επίπεδο δυσοσμίας είτε δε θα ζεσταίνει το νερό γρήγορα. Στην αναζήτηση μου είδα και σε αρκετές περιπτώσεις παράπονα για τη συμπεριφορά των ιδιοκτητών. Εγώ από τύχη βρήκα ίσως ένα από τα πιο legit, το Lodge St. Nicolas στο κέντρο και σε νορμάλ τιμή (360 ευρώ για 4 βράδια).
Αρκετά δαιδαλώδες είναι και το δίκτυο των ΜΜΜ της, οπότε γενικά θα σου πρότεινα ποδαράκια και μόνο. Άλλωστε, όλα όσα είναι να δεις, όπου και να μένεις προς το κέντρο, βρίσκονται σε απόσταση το πολύ 30 λεπτών με τα πόδια.
