Το όνομά του είναι αδύνατον να το προφέρουν οι Αμερικάνοι. Και μη νομίζετε ότι έχουν εμπειρία από τον διάσημο γιατρό Παπανικολάου, διότι κι αυτόν ως Pap τον ξέρουν μέσω Pap test. Kι έτσι μπουρδουκλώνονται και λένε άλλα αντ’ άλλων.
Στη Γιούτα μάλιστα, σε αγώνα εκτός έδρας των Houston Rockets, το κάνανε κι επίτηδες οι εκφωνητές για να του σπάσουν τα νεύρα. Τους απάντησε με παιχνίδι ώριμο και σοβαρό και πάρ’ τους κάτω τους Μορμόνους. Διότι ο Κώστας Παπανικολάου είναι ένα παιδί που παίζει για πρώτη φορά στο NBA, αλλά δεν εχει καμία σχέση με τους άλλους rookies της φετινής σεζόν.
Τα καλά του Κωστάκη ως τώρα:
* Παίζει άμυνα σαν το σκυλί, καλύπτοντας και τον (μέγιστο επιθετικά) James Harden που δεν το κατέχει το ζήτημα.
* Βγαίνει ενίοτε και στη θέση τέσσερα (power forward δηλαδή) ανοίγοντας χώρο στον Dwight Howard για να μπαστακώνεται στη ρακέτα.
* Όταν ανοίγει το χέρι του, βάζει τρίποντα από παντού.
* Μοιράζει ασίστ λες και είναι χρόνια στην ομάδα.
* Είναι αριστερόχειρας, γεγονός που παραδοσιακά δυσκολεύει κόσμο και κοσμάκη στο NBA.
* Δεν παίρνει εκβιαστικά προσπάθειες, πράγμα που εκτιμάται από όλους. Και από τους σταρ της ομάδας που θέλουν πολλά touches και από τους φρέσκους που θέλουν να δείξουν ότι μπορούν να παίξουν μπαλίτσα.
* Δεν μασάει στο ξύλο, γεγονός που αρέσει πολύ στον άλλοτε bruiser προπονητή του Kevin McHale. Βλέπε επ’ αυτού και πιο κάτω.
* Είναι παραδοσιακό glue guy, σαν να λέμε ο παίκτης που ενώνει την ομάδα και διατηρεί τη συνοχή της σε κρίσιμα σημεία και παιχνίδια.
* Παίζει με μυαλό σε ένα πρωτάθλημα σχετικώς παράλογο και όποιος-πρόλαβε-τον-Κύριο-είδε.
* Στόμα έχει και μιλιά δεν έχει. Οταν ουκ ολίγοι από τους rookies λένε μεγάλα λόγια. Ο Παπανικολάου κάθεται στ’ αυγά του και δείχνει με το παιχνίδι του τα προσόντα του.
[fullimage]17724[/fullimage]
Γι’ αυτό και ο προπονητής του τον εμπιστεύεται για εικοσάλεπτα και εικοσιπεντάλεπτα, το οποίο είναι σχετικώς σπάνιο για παίκτη που εμφανίζεται πρώτη φορά στην από εκεί ακτή του Ατλαντικού. Είναι και θέμα νοοτροπίας.
Μια φορά κι έναν καιρό που ήμουνα στη Νέα Υόρκη κι έβλεπα preseason TV, είχε βγει ο McHale και είχε πει ένα ωραίο ανέκδοτο. Ήταν εποχή play offs και οι Lakers έπαιζαν με τους Timberwolves. Έτρωγε λοιπόν ξύλο με το τσουβάλι ο Pau Gasol από τον Κevin Garnett. Οπότε στράφηκε στον διαιτητή και του διαμαρτυρήθηκε: “Τι θα γίνει κύριε ρέφερι; Με βαράει.” Κι ο ρέφερι απάντησε: “Και λοιπόν; Βάρα τον κι εσύ!”
Ο Παπανικολάου έχω την εντύπωση ότι δεν θ’ αρχίσει ποτέ την κλαψούρα. Στην Ευρώπη, άλλωστε, έχει μάθει να αντιμετωπίζει και τους ευγενείς και τους αγενείς αντιπάλους…
Υ.Γ.: Έχει και κάποια ντεφό ο Παπανικολάου, μην τον ειδωλοποιούμε και εντελώς. Κυριότερο εξ αυτών ότι άμα κλείσει το χέρι του μπορεί να μείνει στο μηδέν -όπως χθες με την Oklahoma. Έχει επίσης κάποια δυσκολία να φτιάξει φάσεις (to create his own shot, που λένε οι Αμερικάνοι) και να τριπλάρει στα ίσια. Θα δουλέψει όμως, όπως δούλεψε ως τώρα, και θα τα φέρει βόλτα. Είναι και τυχερός, μην το ξεχνάμε, γιατί αυτή την εποχή οι Houston Rockets τον έχουν απόλυτη ανάγκη. Σε αντίθεση με τον Βασίλη Σπανούλη που όταν πήγε στο Τέξας, έπεσε σε λάθος εποχή.
