Το Μουντιάλ του Κατάρ σχετικά σύντομα μετατράπηκε από πολιτικό δράμα και φλεξ ηθικής υπεροχής, σε ποδοσφαιρικό θέαμα. Ίσως φταίει το εφέ του ποδοσφαίρου, ίσως η κοντή μας μνήμη. Ίσως ο Ρονάλντο στον πάγκο. Ίσως ο Μέσι. Πάντως αναπολογητικά σχολιαστικά ποστ και ρεπορτάζ χωρίς ηθικά φλεξ και κοινωνική χροιά άρχισαν να ξεπετάγονται. Είμαστε λίγο πριν τον τελικό.

Ένα από αυτά είναι και εκείνο του New Yorker. Ο Sam Knight μαζί με τον Βέλγο φωτογράφο Max Pinckers κατέγραψαν τις μουντιαλικές στιγμές που δεν βλέπουμε και ίσως ποτέ δεν θα βλέπαμε ούτως ή άλλως. Τριγυρνώντας στη Ντόχαμ διαπίστωσαν πως το ποδόσφαιρο είχε καταλάβει κάθε λογική και μη λογική γωνιά. Από τους ουρανοξύστες, μέχρι τις πόρτες των λεωφορείων. «Το Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν πανταχού παρών και, με μια έννοια, έμοιαζε μεγαλύτερο από το ίδιο το Κατάρ», γράφει ο Knight στο άρθρο του.

«Ο κόσμος ήταν ενθουσιασμένος που έβλεπε. Δεδομένων των πολλών αντιπαραθέσεων που ακολούθησαν τις προετοιμασίες για το τουρνουά -συμπεριλαμβανομένης της διαφθοράς στο fifa, της κακοποίησης των εργατών που εργάζονται στο Κατάρ και της ομοφοβικής και τρανσοφοβικής νομοθεσίας της χώρας- δεν είχα ιδέα τι είδους ατμόσφαιρα να περιμένω. Αλλά σχεδόν όλοι όσους συναντήσαμε, από τους θαυμαστές που γιόρταζαν μέχρι τους εθελοντές και το προσωπικό ασφαλείας, ήθελαν να φωτογραφηθούν από τον Pinckers -να συμμετέχουν στο show και να υπάρχουν μάρτυρες σε αυτό», περιγράφει.

Η κατάσταση των μεταναστών εργαζομένων στο Κατάρ -που αποτελούν σχεδόν το 90% του πληθυσμού- ήταν μια κεντρική ανησυχία του Pincker, ο οποίος πριν ένα διάστημα ταξίδεψε στη Βόρεια Κορέα για λογαριασμό του New Yorker. «Αν και πολλά ρεπορτάζ τους στήριζαν πριν το τουρνουά, υπήρχε κίνδυνος να παρουσιαστούν ως θύματα ή ως άτομα χωρίς αντιπροσώπευση. Ο Pincker πήρε την απόφαση να μη φωτογραφίσει εργάτες σωματικά στη δουλειά ή χωρίς τη ρητή άδειά τους», αναφέρεται. «Όλες οι φωτογραφίες εδώ τραβήχτηκαν μετά από συνομιλίες και συστάσεις, και έτσι δίνουν τη δυνατότητα να ρίξουμε μια ματιά σε μια λεπτή, πολυδύναμη ευκαιρία ζωής στη Ντόχα: ένα μέρος ευκαιρίας και δεξιοτήτων, καθώς και ευπάθειας και ελέγχου. Εργάτες με μπαλακλάβες, θωρακισμένοι από τη ζέστη και το βλέμμα της εξουσίας, στέκονται περήφανοι σε μέρη που έχουν φτιάξει. Δυο δίδυμοι ντύνονται στα χρώματα του Καμερούν, για το μοναδικό παιχνίδι για το οποίο μπόρεσαν να βγάλουν εισιτήρια».

Δες παρακάτω τις εικόνες του ρεπορτάζ του New Yorker, για το Κατάρ του φετινού Μουντιάλ, μέσα από ένα πρίσμα που ίσως δεν βλέπαμε και ποτέ.