Αν είσαι φίλος, αδερφός και πιστός μας αναγνώστης, θα έχεις πάρει πρέφα ότι μας αρέσει το ποδόσφαιρο. Πιο πολύ από όλα, μας αρέσει η ρομαντική του πλευρά. Αυτή που είχε περισσότερη ντρίπλα, έξυπνους πανηγυρισμούς και μπόλικη αλάνα κι ακόμη περισσότερα αυτοσχέδια τέρματα κι αγόρια μαζί με κορίτσια να τρέχουν πίσω από πατημένα αναψυκτικοκούτια και λοιπά τενεκεδάκια. Ίσως, γιατί αυτή η εικόνα ταιριάζει πιο πολύ στις αναμνήσεις που είχαμε πιτσιρίκια και πανηγυρίζαμε τις καραβολίδες καθενός που μας έδινε τη νίκη! Αν ψάχνεις να βρεις που οφείλεται η επιτυχία του ποδοσφαίρου, να σε πληροφορήσουμε, πώς σίγουρα ένα κομμάτι της, είναι κρυμμένο εκεί. Η γιγάντωση του αθλήματος ωστόσο, ακολούθησε μοιραία, πιο τηλεοπτικούς και βιομηχανικούς δρόμους αν θες σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Βλέπεις ήταν πολλά τα λεφτά Άρη κι η επιρροή του, ακόμη μεγαλύτερη. Οι ποδοσφαιριστές γίνονται είδωλα για εκατομμύρια αφιονισμένους θεατές, που μπορούν εύκολα να γίνουν και καταναλωτές και να αγοράσουν φανέλες, φούτερ, t-shirts, μέχρι και κάλτσες με τα ονόματά τους. Έτσι λοιπόν, βρίσκονται με τεράστια δύναμη στα πόδια τους, που δίνουν ακόμη μεγαλύτερη στα λόγια τους την οποία συνήθως την χρησιμοποιούν για να διαφημίσουν πατατάκια, αποσμητικά, gadgets κι ακριβά αμάξια. Ελάχιστοι σοφοί των γηπέδων , όπως ο Σόκρατες ή ο δικός μας Σάββας Κωφίδης, μιλάνε και για πράγματα που έχουν περισσότερη αξία, από το πιο αγαπημένο δευτερεύον πράγμα του σύμπαντος, δηλαδή το ποδόσφαιρο!
Αν μπορούσαμε, να πάρουμε το πνεύμα των προαναφερθέντων μπαλαδόρων φιλοσόφων και να το αποτυπώσουμε σε μια ομάδα και μόνο, αυτή θα ήταν δίχως δεύτερη σκέψη η Ζανκτ Πάουλι! Μιλάμε για τη γερμανική ομάδα, που ιδρύθηκε το 1910 κι έχει ως βάση της το Αμβούργο κι έχει χιλιάδες ένθερμους οπαδούς που ορκίζονται αιώνια πίστη στη χαρακτηριστική νεκροκεφαλή, σήμα κατατεθέν της. Βλέπεις δεν είναι απλά μια ομάδα, αλλά το ποδοσφαιρικό ιδεολογικό αποκούμπι, όσων μάχονται για έναν καλύτερο κόσμο, που δεν χωράνε διακρίσεις, ομοφοβικά ξεσπάσματα, ρατσιστικός και ξενοφοβικός λόγος και νοσταλγοί του ναζισμού. Χωράει μόνο αγάπη για τους κολασμένους της γης, τους “παρίες” και όσους η ζωή έβαλε στο περιθώριο, τους άπορους και την LGBTQ κοινότητα.
Η πειρατική σημαία εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Millerntor από έναν παλιό πάνκη, με το προσωνύμιο Doc Mabuse, o οποίος έμενε σε κατάληψη. Έκτοτε συνεχίζει να κυματίζει σε κάθε αγώνα της ομάδας που αγωνίζεται στην δεύτερη κατηγορία του ποδοσφαρικού πρωταθλήματος της Γερμανίας. ‘Άλλωστε, στον υπέροχο κόσμο της Ζανκτ Πάουλι, τα πρωταθλήματα, δεν λένε και πολλά. Για την ακρίβεια δεν λένε τίποτα απολύτως, καθώς οι ιδέες που κοινωνούν οι συμμετέχοντες στους αγώνες της ομάδας, έχουν προφανώς μεγαλύτερη αξία!
Σε μια κακόφημη γειτονιά του Αμβούργου, γεννήθηκε λοιπόν μια ομάδα που ασφυκτιούσε στα στενά γερμανικά πλαίσια. Μοιάζει η ιστορία της με αυτή, της πανκ που δεν χώραγε στο Ηνωμένο Βασίλειο κι έπρεπε να ταξιδέψει παντού. Μόνο έτσι άλλωστε, θα μάθαιναν στης γης τα πέρατα, για αυτό το γήπεδο που σε κάθε αναμέτρηση τα ντεσιμπελόμετρα τερματίζουν με το Hell’s Bells, που διοργανώνονται σε εβδομαδιαία βάση, συσσίτια για απόρους, που πλάι στη Jolly Roger πειρατική σημαία, κυματίζει κι αυτή της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας. Εκεί που δεν ξεχάσανε ούτε τον Παύλο Φύσσα!
Πρόκειται για μια ομάδα, που δεν κωλώνει να κρεμάσει το δελτίο του Τούρκου Τσενκ Σαχίν, που υποστήριξε την εισβολή της χώρας του στη Συρία. Οι οπαδοί δεν κρύφτηκαν πίσω από το δάχτυλο τους, σφυρίζοντας αδιάφορα, αρκεί να κερδάει η ομάδα! Απαίτησαν τη φυγή του κι η διοίκηση με συνοπτικές διαδικασίες τον έστειλε για βρούβες.
H Ζανκτ Πάουλι δίνει χώρο και λόγο, σε κάθε έκφανση του κοινωνικού ακτιβισμού, καλοδεχούμενη άπαντες βαλλόμενους και περιθωριακούς στις αγκάλες της. Κατά μήκος του γηπέδου της, στέκει αγέρωχο το πανό: “Όχι ποδόσφαιρο για τους φασίστες”. Πλάι του, στέκεται όρθια και μια από τις τελευταίες ομάδες που δεν λογαριάζουν, ούτε υπακούν στους κανόνες εμπορευματοποίησης του ποδοσφαίρου. Όπως δηλώνει μια από τις 5 θεμελιώδεις αρχές του καταστατικού της, στην ολότητα των μελών, υπαλλήλων, φιλάθλων και εθελοντών, αποτελεί μέρος της τοπικής κοινότητας και ως τέτοιο επηρεάζεται άμεσα και έμμεσα από τις αλλαγές στην κοινότητα σε πολιτικό, πολιτισμικό και κοινωνικό επίπεδο
*Χαιρόμαστε ιδιαιτέρως που κι ένας Έλληνας, είναι επιβάτης της αρμάδας της Ζανκτ Πάουλι, από το 2018 κι ανάμεσα στους παίχτες που αποθεώνονται στο Στάδιο του Μίλερντορ αποθεώνεται κι ο Δημήτρης Διαμαντάκος!
