Καταρχάς για να γνωριζόμαστε, το λέω καθαρά: έχω μια φυσική απέχθεια προς όποιον δεν είναι ευγενικός ή τέλος πάντων (για να τα λέμε καθαρά τα πράγματα) προς όποιον κατεβάζει καντήλια κάθε τόσο. Ωστόσο, τον οπαδό το Γαύρο, το Βάζελο, τον ΑΕΚτζή, τον ΠΑΟΚτζή, τον οπαδό της Λάρισας, της Ξάνθης, της ΗΡΑΚΛΑΡΑΣ και όποιου άλλου, τον εσέβομαι. Έχει μια αγάπη, μια καψούρα, έμαθε από μικρός να γουστάρει μια ομάδα. Και τη γουστάρει. Και ντάξει του.

Θα μου πεις, είναι λόγος αυτός να βρίζει μανάδες κι ορφανά των άλλων ομάδων; ΟΧΙ. Αλλά τέλος πάντων, ας πούμε ότι εκεί τον καταλαβαίνω. Έχει μια δικαιολογία. Είναι όμως και κάτι άλλες φάσεις που πραγματικά ο Έλληνας οπαδός μπορεί να σε τρελάνει. Τσέκαρε λοιπόν τι επικές συζητησάρες ανακάλυψα μ’ ένα μικρούλι (πρόχειρο) ψάξιμο στο Facebook, πάνω σε θέματα που δεν έχεις κανένα πραγματικό λόγο ν’ αρχίσεις να βρίζεσαι με κανέναν. Εκτός πια κι αν μεγάλωσες στα στενά του Τορίνο, ή του Κλίβελαντ, ή… του Μαρανέλο!

(Ίσως δεν είναι έτσι μόνο ο Έλληνας, ίσως να είναι ο οπαδός σ’ όλο τον κόσμο. Εγώ όμως, Έλληνες ξέρω, γι’ αυτούς θα σου μιλήσω).

Τσάμπιονς Λιγκ

Βάζει που λες γκολ ο Μανωλάς με ΤΣΣΚΑ, και το πανηγυρίζει όπως κι εκείνο που ‘χε βάλει με τη Μπαρτσελόνα. Σε κάποιους δεν άρεσε αυτό…

Αλλά πες, εντάξει. Ο Κωστάκης είναι Έλληνας, του Ολυμπιακού παιδί, κάποιοι έχουν λόγο να τον θέλουνε και κάποιοι να μην τον πάνε. Ας πάμε σε πιο ευρωπαϊκές καταστάσεις. Να πούμε για τη Γιουβέντους;

Όου, όου, κάτσε ρε φίλε! Ντάξει, μια κουβέντα είπαμε. Αμέσως έτοιμοι για καβγά…

Όπως καταλαβαίνεις αγαπητέ προβοκάτορα, ακόμα και τα ποδοσφαιρικά “σαλόνια” εμείς θα τα πατήσουμε με γαλότσες! Ξέρεις γιατί; Γιατί οι κύριοι είναι ποδοσφαιρικοί, άξεστοι. Πάμε ρε στο μπάσκετ που είναι ευγενικός ο κόσμος!

ΝΒΑ

Λοιπόν εδώ λογικά δεν υπάρχει λόγος γι’ αλληλοσκοτωμούς. Θέαμα μόνο είναι το ΝΒΑ, Ολυμπιακό δεν έχει, Παναθηναϊκό δεν έχει, και τελικά δεν γεννηθήκαμε πια και με τη φανέλα του Γκόλντεν Στέιτ. Ούτε του Κλίβελαντ. Σωστά;

Ήρεμα ρε μάγκες, ήρεμα. Τι φάση; Ο Λεμπρόν με το 7 είναι ο μπαμπάς μου;

Ντάξειιι, κατάλαβαααα. Άμα παίζεται με μπάλα το άθλημα, σου θυμίζει ελληνικές καταστάσεις και παθιάζεσαι. Υπάρχει όμως και… ευγενής αθλητισμός, έτσι δεν είναι; Ας πούμε…

Τένις

Ε εντάξει, μπορώ να είμαι ήσυχος. Εδώ οι τύποι είναι ευγενικοί, ο Φέντερερ ο τζέντλεμαν, κι ο Ναδάλ μόνιμα χαμογελαστός, κι η Σερένα που χαιρετάει σαν τη βασίλισσα της Αγγλίας. Ντάξει, ο Τσιτσιπάς είναι δικός μας και θα τον στηρίξουμε, αλλά τουλάχιστον στο τένις θα ‘μαστε κόσμιοι. Καλά δε λέω;

Κατάλαβα, δεν λέω. (Γιατί ρε παιδιά, τι έφταιξε ο Ναδαλάκος;)

Πφφφ, μόνη ελπίδα πια η…

Φόρμουλα 1

Ναι ρε αδερφέ, ναι. Εδώ είσαι. Δηλαδή ο,τι αμάξι και να οδηγάς, ο,τι αμάξι και να οδηγούσε ο πατέρας σου, να παθιαστείς πολύ δεν γίνεται. Εδώ οι τύποι είναι λόρδοι και δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας.

Οκ, το ‘πιασα… Αλλά θα μου πεις, μπορεί και να ‘χουν δίκιο τα παιδιά. Μπορεί να τους φταίμε εμείς. Οι αλήτες, οι ρουφιάνοι, οι αρθρογράφοι της Φόρμουλα 1. Αλλά όταν παρακολουθούν το ίδιο το άθλημα, δεν μπορεί, είναι κύριοι. Για παράδειγμα, ας δω τι συζητάνε μεταξύ τους τα παιδιά για τον αγώνα;

Όπα σόρρυ, αυτοί δεν συζητάνε για τον αγώνα. Μα να, ο κύριος από κάτω έχει ανεβάσει κάτι για τη Μερσέντες. Έχει και παλιούς οδηγούς, όλοι θα ‘ναι μες στη νοσταλγία και θα θυμούνται τους θρύλους του βολάν. Για να δούμε…

Όπα, όπα ρε φίλε, όχι και ψυχοπαθής. Όχι και άσχετος! Όχι και ΒΡΕ!!! Διότι αν εσύ τον πεις ψυχοπαθή, αυτός μετά τι μπορεί να σου απαντήσει; (Κάπως έτσι φτάνουμε στην αγαπημένη μου συζήτηση για F1, όσα χρόνια παρακολουθώ το άθλημα του σαλονιού, της σαμπάνιας και του σαβουάρ βιβρ. Απολαύστε υπεύθυνα!).

(Who is Veronica???). Φυσικά μια τέτοια συζήτηση είχε ανάγκη ένα επικό φινάλε. Και το είχε! Ιδού η επικότερη καρό σημαία στην ιστορία των forum για αυτοκίνητα:

Και τώρα το μεγάλο ερώτημα. Το ερώτημα του ενός εκατομμυρίου: Γιατί ρε αδερφέ έχεις τόσο μεγάλη ανάγκη ν’ ανταλλάξεις μπινελίκια στο διαδίκτυο; Είναι πια ξεκάθαρο ότι δεν έχει να κάνει με την αγάπη, την καψούρα, την ΟΜΑΔΑ σου. Αλλά με κάθε ομάδα που υποστηρίζεις έστω λίγο. Κι αν πέφτει μπινελίκι και καντήλι για το έστω λίγο, κάτι δεν πάει καλά, δεν νομίζεις; Τροφή για σκέψη…

[Φυσικά και δεν είναι έτσι ΟΛΟΙ οι φίλοι του ποδοσφαίρου, του μπάσκετ ή του αυτοκινήτου. Για την ακρίβεια, οι περισσότεροι δεν είναι έτσι κι αυτό ακριβώς θέλω να δείξω με το άρθρο: πως αυτοί που μπινελικώνουν ακόμα κι εκεί που δεν υπάρχει η δικαιολογία του “οπαδισμού”, δεν είναι φίλοι της ομάδας. Είναι πάνω απ’ όλα φίλου του μπινελικώματος!]