O Captain! My Captain! - Η τελευταία ευκαιρία του Steven Gerrard

Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους μέσους του πλανήτη και κάθε ομάδα θα ήθελε να τον έχει. Εκείνος όμως έχει μάτια μόνο για μία – και κάνει τα πάντα για να την πάει στην κορυφή. Από το 1989, που ήταν παιδάκι και πρωτοπέρασε τις πόρτες του Άνφιλντ μέχρι σήμερα, δεν έχει σκεφτεί ποτέ να βγάλει από πάνω του την κόκκινη φανέλα και δηλώνει -πάνω από όλα- οπαδός της Λίβερπουλ.

Γιατί, όπως και να το κάνεις, αυτό είναι ο Steven Gerrard. Ο πιο φανατικός οπαδός της Λίβερπουλ, ο παίκτης που θα έδινε όλες τις επιτυχίες του, προκειμένου οι «Κόκκινοι» να είναι η καλύτερη ομάδα του πλανήτη. Και μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλά είναι και αληθινό. Το απέδειξε άλλωστε και φέτος, όταν μετά τη νίκη επί της Σίτι και φάνηκε ότι η ομάδα μπορούσε να σηκώσει το τρόπαιο, ξέσπασε σε κλάματα, σαν μικρό παιδί. Σαν τον κόσμο στις κερκίδες του Άνφιλντ. Και σίγουρα η ίδια θα ήταν και η αντίδρασή του, όταν τελικά χάθηκε ο τίτλος – όπως ο κόσμος στις κερκίδες του Άνφιλντ!

Αυτός ήταν πάντα ο Steven – αρχηγός της Λίβερπουλ, αγαπημένο παιδί του γηπέδου, ένας μεγάλος captain, που δεν τον ενδιαφέρουν οι δικές του επιτυχίες, αρκεί η ομάδα του να κερδίζει. Πάντα. Και φυσικά, προτεραιότητά του δεν είναι ούτε τα λεφτά. Σίγουρα έχει ένα εντυπωσιακό συμβόλαιο με τη Λίβερπουλ, αλλά θα μπορούσε να βάζει στον τραπεζικό του λογαριασμό πολλά περισσότερα. Ιδιαίτερα αν έλεγε «ναι» στην πρόταση της Τσέλσι το 2005, που του έδινε 120.000 ευρώ την εβδομάδα για να βάλει τα «μπλε». Ο αρχηγός όμως αρνήθηκε και για αυτό λατρεύτηκε ακόμα περισσότερο από τους οπαδούς.

Άλλωστε μερικούς μήνες πριν είχε κερδίσει το Τσάμπιονς Λιγκ με τη Λίβερπουλ στη Κωνσταντινούπολη και αμέσως μετά είχε δηλώσει «πώς μπορώ να φύγω από αυτή την ομάδα μετά από μια τέτοια βραδιά;». Και αυτά του τα λόγια τα έκανε πράξη τον Οκτώβριο του 2013, όταν ανανέωσε το συμβόλαιό του έως το 2015 και έδειξε ότι θα είναι ο αρχηγός της Λίβερπουλ μέχρι να κρεμάσει τα παπούτσια του. Αν είχε πάρει και το πρωτάθλημα φέτος, θα ήταν η καλύτερη χρονιά της ζωής του. Δεν πειράζει όμως… Υπάρχει πάντα και η επόμενη χρονιά. Ίσως η τελευταία του μεγάλη ευκαιρία να τα πάρει όλα με την αγαπημένη του ομάδα.