«Είχα μόλις κλείσει τα είκοσι ένα όταν μου τηλεφώνησαν ότι με είχαν πάρει για ένα μουσικό βίντεο του John Legend. Ήταν το 2005, σχεδόν μια δεκαετία πριν το περιοδικό Time ανακοινώσει το «Transgender Tipping Point», και κανείς —ούτε ο John, ούτε καν ο ατζέντης μου— γνώριζε την ιστορία μου. Δεν μπορούσαν να ξέρουν. Ο κόσμος του μόντελινγκ δεν ήταν τόπος για μια ανοιχτά τρανς γυναίκα. Αλλά είπα ναι, γνωρίζοντας ότι θα έπρεπε να κρυφτώ — και πάλι.
Μόλις πέντε χρόνια πριν λάβω το τηλεφώνημα από την ομάδα του John Legend – και μόνο μήνες πριν μετακομίσω στις Ηνωμένες Πολιτείες – είχα κερδίσει το στέμμα Miss Gay Universe, ένα διάσημο βραβείο στη σκηνή των τρανς διαγωνισμών των Φιλιππίνων Το 2005 ανέβαινα στις βαθμίδες του μόντελινγκ, αλλά κανείς δεν είχε σκάψει ακόμα το παρελθόν μου και ήθελα να το διατηρήσω έτσι. Μπορεί να ήμουν ανοιχτά και περήφανα τρανς γυναίκα στην Ασία, αλλά εδώ στην Αμερική έπρεπε να είμαι στην ντουλάπα. Ήθελα να είμαι σε διαφημιστικές πινακίδες και σε περιοδικά. Κατά ειρωνικό τρόπο, κατέληξα να χορεύω πίσω από μια κουρτίνα στο βίντεο του John Legend. Το σώμα μου φαινόταν πλήρως, αλλά ήμουν μια σιλουέτα. Μια σκιά με εσώρουχα. Έθαψα τον εαυτό μου κάτω από στρώματα εσωτερικευμένης τρανσφοβίας και απέχθειας για τον εαυτό μου, και η παράνοια μου με είχε μετατρέψει από μια ζωντανή, περήφανη και αναπολογητικά τρανς Φιλιππινέζα γυναίκα σε άγνωστη. Στα 30α γενέθλιά μου, ως δώρο στον εαυτό μου, αποφάσισα να δημοσιοποιήσω επιτέλους την ταυτότητά μου. Απελευθερώθηκα».
Η ιστορία της Geena Rocero (Τζίνα Ροσέρο) ξεκινά στη Μανίλα, όπου μεγάλωσε φτωχή αλλά ανάμεσα σε μια στοργική και υποστηρικτική οικογένεια. Άρχισε να συμμετέχει σε καλλιστεία στα δεκαπέντε της και μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες στα δεκαεπτά της. Στα 17 της, αν και η Ροσέρο είχε γίνει διασημότητα των καλλιστείων, αποφάσισε να μετακομίσει στο Σαν Φρανσίσκο, όπου η μητέρα της της είπε ότι μπορούσε να πάρει δίπλωμα οδήγησης ως γυναίκα. Αυτό δεν ήταν δυνατό στις Φιλιππίνες, και σήμαινε πολλά για τη Ροσέρο να έχει ένα επίσημο έγγραφο που να αναφέρει τι ένιωθε πάντα για τον εαυτό της. Έκανε εγχείρηση αλλαγής φύλου στα 19 της, ένα σημαντικό ορόσημο στη ζωή της που είχε κρατήσει για τον εαυτό της, χωρίς να το μοιράστεί ποτέ με τη συντριπτική πλειοψηφία των φίλων και συναδέλφων που είχε γνωρίσει στη Νέα Υόρκη. Όταν ήταν είκοσι ενός ετών, την ανακάλυψε ένας φωτογράφος μόδας σε ένα εστιατόριο της Νέας Υόρκης στο Lower East Side (δούλευε στην υποδοχή). Για τα επόμενα δώδεκα χρόνια, έχτισε μια επιτυχημένη καριέρα ως μοντέλο μόδας. Με τα χρόνια, καθώς έχτιζε την καριέρα της στο μόντελινγκ, ζούσε με τον μόνιμο φόβο ότι μια μέρα θα ξυπνούσε και θα διάβαζε ένα κακόβουλο τίτλο για τον εαυτό της στις σελίδες κουτσομπολιού: «Η Geena Rocero δεν είναι γυναίκα». Αποφάσισε να «βγεί από την ντουλάπα» κατά τη διάρκεια μιας ομιλίας TED το 2014 για να φέρει περισσότερη προβολή στην κοινότητα των τρανς.
Στα απομνημονεύματά της, που κυκλοφόρούν αυτές τις ημέρες στα βιβλιοπωλεία με τίτλο «Horse Barbie», η τρανς ακτιβίστρια Τζίνα Ροσέρο περιγράφει την παιδική και εφηβική ηλικία της, πώς μεγάλωσε σε μια μικρή πόλη των Φιλιππίνων και πώς κατάφερε τελικά να γίνει διάσημο μοντέλο στη Νέα Υόρκη. Η Ροσέρο ήταν 15 ετών όταν άρχισε να ασχολείται με το μόντελινγκ σε διαγωνισμούς trans, «ένα εθνικό άθλημα» των Φιλιππίνων που συνδέεται με θρησκευτικούς εορτασμούς. Στο πρώτο της σόου, η Ροσέρο συνάντησε μια νεαρή γυναίκα με το όνομα Tigerlily, η οποία έγινε τρανς μητέρα της και της έδωσε το ψευδώνυμο Horse Barbie.
Το 2001, μετά τον θάνατο του πατέρα της, η Ροσέρο μετακόμισε με τη μητέρα της στο Σαν Φρανσίσκο, ένα μέρος που είχε γνωρίσει μέσα από ταινίες όπως το Vertigo και το Basic Instinct . Αφού έζησε ανοιχτά στην τρανς ταυτότητά της για χρόνια, αποφάσισε να το κρατήσει μυστικό. Στις Φιλιππίνες ήταν μια διασημότητα. Η πιο διάσημη τρανς βασίλισσα ομορφιάς σε μια χώρα με πάνω από 75 εκατομμύρια ανθρώπους.
Σήμερα, η Τζίνα ασχολείται με την Gender Proud, έναν οργανισμό που συνίδρυσε για να διασφαλίσει ότι οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο μπορούν να αλλάξουν το φύλο τους σε νομικά έγγραφα και για να αντιμετωπίσει τη βία και τις διακρίσεις που εξακολουθούν να τους επηρεάζουν. Λειτουργεί και ως μια εταιρεία παραγωγής μέσων που αφηγείται ιστορίες για το τι σημαίνει να είσαι τρανς και μη συμμορφούμενος με το φύλο.
Είναι η πρώτη τρανς γυναίκα πρεσβευτής του Μις Υφήλιος Νεπάλ και η πρώτη τρανς γυναίκα που ανακηρύχθηκε Playboy Playmate of the Year. Κυρίως, είναι ελεύθερη.
