Ωραίες ερμηνείες και φλατ σενάριο. Ναι. Το κοινό του Netflix (δηλαδή όλοι μας, ποιον κοροιδεύουμε να το παίζουμε υπεράνω) είναι αχόρταγο. Θέλει να καταναλώνει true crime περιεχόμενο σαν βρώμικο μετά από ματς ή μπουζούκια. Έχουμε μάθει όλες τις λεπτομέρειες για τη ζωή των διάσημων κατά συρροή δολοφόνων και -φυσικά- περάσαμε άπειρες ώρες ακούγοντας και podcasts.
O Τσαρλς Κάλεν καταδικάστηκε για τη δολοφονία 29 ασθενών κατά τη διάρκεια μιας 16χρονης σταδιοδρομίας ως νοσοκόμος σε νοσοκομεία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων του παραμένει άγνωστος, όπως και τα κίνητρα του. Γιατί επετράπη αυτό; Υπάρχει απάντηση. Σε αργά πλάνα του Έντι Ρέντμεϊν. Βασανιστικά αργά. Και ψυχρά.
Ο Κάλεν γνωρίζει την νοσοκόμα Έιμι, μια κουρασμένη ανύπαντρη μητέρα που εργάζεται νυχτερινές βάρδιες ενώ προσπαθεί να κρύψει την μυοκαρδιοπάθειά της γιατί δεν έχει ασφάλεια. Και ναι, το καταλάβαμε. Η ταινία είναι μια περισσότερο ένα σχόλιο σε ένα σκληρό, άκαρδο, και περίπλοκο σύστημα υγειονομικής περίθαλψης (γιατρός χρεώνει 980 δολάρια για μια εξέταση, δεν μπορεί να αντέξει οικονομικά την υγειονομική περίθαλψη ως επαγγελματίας υγείας με θανατηφόρα καρδιακή νόσο, φροντίζοντας τους άλλους, αλλά δεν μπορεί να φροντίσει τον εαυτό της) παρά ένα true crime story όπως αυτά του Ράιαν Μέρφι. Ο Τσάρλι βοηθά την Έιμι να περάσει κάπως πιο ανώδυνα από δύσκολες βάρδιες και να την καλύπτει όταν χρειάζεται λίγο χρόνο για να σταθεροποιήσει την αναπνοή και τον καρδιακό της ρυθμό. Σε χρόνο μηδέν, αρκετοί ασθενείς που υποτίθεται ότι αναρρώνουν αρχίζουν να πεθαίνουν ξαφνικά και είναι απορίας άξιο που το δάχτυλο κανενός δεν στρέφεται προς τον ξεκάθαρα ύποπτο Τσάρλι.
Το “The Good Nurse” του Τομπίας Λίντχολμ βασίζεται σε ένα ομότιτλο βιβλίο για τον κατά συρροή δολοφόνο Τσάρλι Κάλεν έναν νοσηλευτή στη ΜΕΘ που έδινε στους ασθενείς του θανατηφόρες δόσεις ινσουλίνης. Ο Κάλεν είναι μάλλον υπεύθυνος για έως και 400 θανάτους στην περιοχή του Νιου Τζέρσεϊ μεταξύ 1998 και 2003. Ανατριχιαστικό. Αλλά, το μαθαίνουμε λίγο πριν πέσουν τα credits. Η αφήγηση του “The Good Nurse” είναι παλιομοδίτικη. Κρίμα για την παραγωγή του Αρονόφσκι.
Η ταινία είναι εξαιρετικά καλοφτιαγμένη. Το σενάριο κάτι έχει, δεν σώζεται. Ο Κάλεν απεικονίζεται από τον Ρέντμεϊν τόσο ήπια που θα μπορούσε να ενσωματωθεί στο σκηνικό. Η αφήγηση δεν κάνει τίποτα για να αναλύσει το μυαλό του κατά συρροή δολοφόνου. Θα μου πεις ότι η σεναριογράφος Krysty Wilson-Cairns επαναδιατυπώνει την αφήγηση από τη σκοπιά της Έιμι, αυτή είναι η καλή νοσοκόμα του τίτλου. Περισσότερη προσοχή δίνεται στο γεγονός ότι ο Κάλεν ήταν σε θέση να εργαστεί σε πολλά νοσοκομεία, τα οποία είχαν υποψίες για αυτόν αφού οι ασθενείς άρχισαν να πεθαίνουν, αλλά κανένα νοσοκομείο δεν έκανε κάτι γι’ αυτό. Αν δείτε αυτή την ταινία βράδυ στον καναπέ, θα σας βοηθήσει να κοιμηθείτε εύκολα.
