Η εικόνα της όμορφης γυναίκας, που κοιτάζει μειλίχια μπορεί να ξεγελάσει. Το γεγονός πως γράφει στο φακό, δεν φαίνεται να την πολυενδιαφέρει, ίσα ίσα, πολλές φορές δίνει την αίσθηση πως τον αγνοεί επιδεικτικά… Η πρώην βουλευτής, Ρένα Δούρου, το κορίτσι από το Αιγάλεω που μεγάλωσε, σπούδασε, πολιτικοποιήθηκε ήταν εκεί όταν η γενιά της πήρε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια της και έγινε ένα από τα «βαριά χαρτιά» του κόμματος.
Μαχητική, με ευφράδεια λόγου, μόνο απαρατήρητη δεν μπορεί να περάσει από τα έδρανα της βουλής και τα τηλεοπτικά πάνελ. Στα 39, έβαλε το μεγαλύτερο στοίχημά της, να κερδίσει την περιφέρεια με τα μεγαλύτερα προβλήματα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά ίσως και στην Ευρώπη.
Διαθέτει τη… δυσεύρετη πολιτική μαγκιά να παραιτηθεί από τη βουλευτική της έδρα για να αφοσιωθεί στον αγώνα της. Και η στοχοπροσήλωσή της αυτή, βγαίνει από κάθε αράδα της παρακάτω συνέντευξης.
Εάν πριν από ένα χρόνο, σας ζητούσαν να κατέβετε υποψήφια για την περιφέρεια Αττικής, τι θα απαντούσατε;
Η απάντησή μου θα ήταν ίδια με τη σημερινή. Γιατί αυτή δεν ήταν αποτέλεσμα της συγκυρίας. Αλλά απόδειξη της σημασίας που έχει για τον δημοκρατικό και προοδευτικό χώρο η Τοπική Αυτοδιοίκηση και ειδικά η Περιφέρεια Αττικής. Η σημαντικότερη περιφέρεια της χώρας, που κατοικείται από τον μισό πληθυσμό της χώρας και συμπυκνώνει όλες τις παθογένειές της.
Δεν αισθάνεστε πως έτσι θα απουσιάζετε από την κεντρική πολιτική σκηνή;
Κάθε άλλο. Η Περιφέρεια Αττικής είναι η μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας. Διαχειρίζεται έναν προϋπολογισμό που θα ζήλευαν πολλά υπουργεία και έχει ευρωπαϊκή και διεθνή παρουσία. Τα δε προβλήματα που καλείται να λύσει, όπως η ανεργία που αγγίζει το 30%, την καθιστούν αναγκαστικό συνομιλητή όλων των κυβερνήσεων.
Είστε υπέρ του διαχωρισμού Κράτους – Εκκλησίας;
Ο διαχωρισμός κράτους – Εκκλησίας αποτελεί στοιχείο μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Με δύο χαρακτηριστικά. Τον απόλυτο σεβασμό του θρησκευτικού συναισθήματος και την αναζωογόνηση της ίδιας της εκκλησίας. Ο στόχος μας πάντως είτε από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης είτε από εκείνη της κυβέρνησης της Αριστεράς, είναι ο διάλογος, η επιδίωξη συναίνεσης, ο σεβασμός και η προφύλαξη των θεσμών, χωρίς πρόθεση αιφνιδιασμού.
Συνήθως οι πρώτες αποφάσεις είναι και αυτές με τους μεγάλους συμβολισμούς. Εάν εκλεγείτε, ποια θα είναι η πρώτη σας απόφαση;
Η πραγματικότητα είναι εκείνη που επιβάλλει τις προτεραιότητες. Όπως για παράδειγμα την ασφαλή μεταφορά των μαθητών, τη σίτιση απόρων μαθητών στα σχολεία, τους βρεφονηπιακούς σταθμούς… Το βάρος αναγκαστικά θα πέσει σε μέτρα κοινωνικής πρόνοιας από μια νέα περιφερειακή Διοίκηση που εννοεί την Περιφέρεια ως ασπίδα προστασίας των κοινωνικά πιο αδύναμων.
Προκλήθηκε ένας μικρός σάλος στα social media,γύρω από τις δηλώσεις για τα σκουπίδια. Πριν από λίγες ημέρες, σας επιτέθηκε και η Λιάνα Κανέλλη για το θέμα αυτό, αναφέροντας και τη «Θεοπούλα». Θεωρείτε άδικες τις επιθέσεις ή τις περιμένατε;
Το κρίσιμο δεν είναι ο όποιος σάλος στα social media αλλά οι αντιδράσεις των συμφερόντων που θίγονται από τη δική μας πρόταση για ένα βιώσιμο και δίκαιο, οικονομικά και οικολογικά, μοντέλο διαχείρισης των απορριμμάτων. Μια πρόταση που βάζει τέλος στον εφιάλτη της Φυλής και στα σχέδια για φαραωνικά εργοστάσια επεξεργασίας απορριμμάτων. Τα εργολαβικά συμφέροντα αντιλαμβάνονται ότι θα χάσουν τα πάντα από μια διοίκηση της «Δύναμης Ζωής». Και για αυτό αντιδρούν. Όλα τα άλλα είναι μικροπολιτική.
Το κόμμα σας και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας, τοποθέτησε τον πήχη πολύ ψηλά για τις εκλογές. Πόσο δύσκολο είναι να βγει «στοίχημα»;
Όλα εξαρτώνται από τη βούληση των πολιτών. Το δίλημμα είναι ή με τη Δημοκρατία, τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα ή με τους εκφραστές της πολιτικής λιτότητας, τους οπαδούς της καγκελαρίου Μέρκελ. Ή με εκείνους που λεηλατούν τις ζωές μας ή με όσους θέλουν την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας σε υγιείς βάσεις. Με λίγα λόγια: με το χθες ή με το αύριο; Σε αυτό το ερώτημα θα κληθούν να απαντήσουν οι πολίτες και στις τρεις κάλπες: τις δημοτικές, τις περιφερειακές και ευρωπαϊκές εκλογές.
Πόσο υλοποιήσιμο μπορεί να είναι ένα στοιχειώδες πρόγραμμα κοινωνικής πολιτικής, από τη στιγμή που τα χρήματα είναι μετρημένα;
Δεν είναι τόσο θέμα χρημάτων όσο πολιτικής βούλησης για την ορθολογική, προς όφελος των πολλών διαχείρισή τους. Η «Δύναμη Ζωής» έχει τους ανθρώπους, τις γνώσεις και τη βούληση για ένα πρόγραμμα υποδομών κοινωνικής πρόνοιας, με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ και με συνδυαστικές δράσεις. Γιατί δεν είναι δυνατόν, σήμερα, το 2014, σε περίοδο ανθρωπιστικής κρίσης, να δημιουργούνται θέσεις εργασίας με ημερομηνία λήξεως. Ή να μην αντιστοιχεί ούτε ένας βρεφονηπιακός σταθμός στους 66 δήμους της Αττικής!
Αν σας ζητούσαν να πείτε ένα πράγμα που σας ενθουσιάζει και ένα που σας απογοητεύει στην προεκλογική σας εκστρατεία, ποια θα ήταν αυτά;
Εκείνο που με θλίβει είναι η διαπίστωση της μεγάλης άγνοιας των πολιτών για την ύπαρξη και τις μεγάλες δυνατότητες της Περιφέρειας Αττικής. Μια άγνοια που δεν έτυχε αλλά πέτυχε. Γιατί αυτό είναι το αποτέλεσμα του έργου του απερχόμενου Περιφερειάρχη, ο οποίος επέλεξε ως μέθοδο λειτουργίας την αδιαφάνεια. Από την άλλη, εκείνο που μου προκαλεί αισιοδοξία είναι η αποδοχή που συναντά από τους πολίτες η «Δύναμη Ζωής» και οι προτάσεις της. Οι πολίτες λένε καθημερινά «φθάνει πια» στο σύστημα του απερχόμενου Περιφερειάρχη. Ένα σύστημα «κολλητών» που σε τίποτε δεν ωφέλησε του πολίτες.
Τι σας αποσυμπιέζει από την καθημερινότητα και την υπερένταση;
Το θέμα δεν τίθεται με όρους «συμπίεσης» και «αποσυμπίεσης». Ούτε αναζήτησης κάποιας διεξόδου από την καθημερινότητα. Η καθημερινή επαφή με τους πολίτες δεν προκαλεί ένταση αλλά ευθύνες. Ειδικά σήμερα μετά από 3.5 χρόνια μιας άφωνης και αόρατης περιφερειακής διοίκησης, που έχει αφήσει τα προβλήματα να διογκωθούν…
Αν υπήρχε κάποια άλλη χώρα που θα μπορούσατε να είστε πολιτικός, ποια θα ήταν αυτή;
Η χώρα όπου πολιτικές που εξαθλιώνουν την κοινωνία στο όνομα της επίτευξης δημοσιονομικών στόχων, θα κηρύσσονταν αυτομάτως παράνομες. Πάντως η προοπτική της μετανάστευσης δεν μπαίνει καθόλου στο μυαλό μου. Δεν θα μπορούσα να δώσω πουθενά αλλού, πέρα από την Ελλάδα, τη μάχη για τις ζωές μας. Έχω αποχαιρετίσει πολλούς φίλους μου που αναγκάζονται να φύγουν για το εξωτερικό κι έχω δει στα μάτια τους την απόγνωση. Αισθάνομαι λοιπόν ότι έχω ένα είδος χρέους απέναντί τους να αλλάξουν τα πράγματα εδώ για να μπορέσουν κάποτε να επιστρέψουν.
Ποιο είναι το τελευταίο πρόσωπο που γνωρίσατε και σας γοήτευσε;
Δεν είναι ένα αλλά πολλά. Είναι οι απολυμένες καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών. Έτυχε να τις γνωρίσω από κοντά. Είναι οι μανάδες, οι αδελφές μας, οι συναδέλφισσές μας, οι φίλες μας. Που παλεύουν απλά για τη ζωή τους. Για τις ζωές όλων μας. Χωρίς να το κάνουν θέμα.
Ποιο θα είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνετε για τον εαυτό σας μετά τις εκλογές;
Δεν θεωρώ ότι η προεκλογική εκστρατεία μου στερεί κάτι που μου λείπει. Αντιθέτως μου θυμίζει καθημερινά ότι πολλοί συμπολίτες μας δεν έχουν δουλειά, ότι δυσκολεύονται να πληρώσουν τα φάρμακά τους, ότι δεν μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες του σπιτιού τους, να μεγαλώσουν όπως θα ήθελαν τα παιδιά τους… Έτσι θεωρώ αυτονόητο ότι θα συνεχίσω να δουλεύω για όσα πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξουν στον τόπο. Για τις ζωές μας που έχουν λεηλατηθεί από τις πολιτικές λιτότητας. Για όλους εκείνους που αγωνίζονται για αξιοπρέπεια, αλληλεγγύη, ανθρωπιά. Τα τρία «α» για την Αττική και την Ελλάδα.
