Στην ταινία «Good Luck to You, Leo Grande» η ηθοποιός υποδύεται μια γυναίκα που δεν βίωσε ποτέ οργασμό και προσλαμβάνει έναν σεξεργάτη για να καταφέρει επιτέλους να έλθει σε οργασμό. Μιλάμε για παντρεμένη γυναίκα, μητέρα, εργαζόμενη και χήρα. Η υπόθεση είναι απλή. Μια χήρα και μητέρα δύο παιδιών προσπαθεί να έχει τον πρώτο της οργασμό, μετά τα 60. Σε μια σειρά συναντήσεων σε δωμάτια ξενοδοχείου, η Νάνσι (ή τουλάχιστον, αυτό είναι το όνομα που χρησιμοποιεί) και ο Λίο (ή τουλάχιστον αυτό είναι το όνομα που χρησιμοποιεί) ξεκινούν την προσπάθεια για τη σεξουαλική της ικανοποίηση. Και, αναζητά ικανοποίηση από το σώμα της και από τη ζωή της.
Μίλησε η ηθοποιός στην Τζένη Σίνγκερ του Glamour για τα θέματα που απασχολούν όλες τις γυναίκες αλλά μάθαμε να τα συζητάμε χαμηλόφωνα, μεταξύ μας. Μίλησε για τη σεξεργασία που την θεωρεί κάτι πολύ σημαντικό και φυσικά δεν πρέπει να συγχέεται με το εμπόριο λευκής σαρκός.
Μίλησε για το γυναικείο οργασμό. «Κανείς δεν μιλάει για τη σεξουαλική ευχαρίστηση των γυναικών επειδή δεν ενδιαφέρονται. Ενώ, μόλις άρχισε να συζητείται η στυτική δυσλειτουργία, αμέσως εφευρέθηκε ένα φάρμακο. Προφανώς! Περίοδος, εμμηνόπαυση – δεν μιλάμε για τίποτα από αυτά. Όλα αυτά τα πράγματα συνδέονται – όλη η καταστολή των πληροφοριών για το γυναικείο σώμα. Είναι μια πλήρης και απόλυτη άρνηση να γίνει ο τρόπος με τον οποίο λειτουργούν τα γυναικεία σώματα μέρος της κύριας συζήτησης. Η ευχαρίστηση των ανδρών γινόταν πάντα πιο σημαντική – πάντα γινόταν ο σκοπός των γυναικών κατά κάποιον τρόπο. Έτσι οι γυναίκες είναι εκεί για ανδρική απόλαυση. Δεν είναι εκεί για δική τους ευχαρίστηση. Δεν περιλαμβάνουμε συζητήσεις για το σεξ στην καθημερινότητά μας και το κόστος είναι πολύ υψηλό, πολύ μεγάλο».
Μίλησε για την αποδοχή της εικόνας του γυναικείου σώματος. «Αν πιστεύετε ότι οποιοδήποτε είδος φήμης ή διασημότητας σας απελευθερώνει από τα δεσμά της αυτο-απέχθειας όσον αφορά το σώμα, τότε ναι, αυτό είναι αφελές και λάθος. Απλώς δεν συμβαίνει. Νομίζω ότι μια από τις μεγάλες τραγωδίες στη ζωή μας – στις ζωές των γυναικών – είναι ο χρόνος, η προσπάθεια, η ενέργεια, το πάθος που έχουμε σπαταλήσει για να μην μπορέσουμε να αποδεχτούμε το σώμα μας. Και νομίζω ότι είναι πολύ, πολύ δύσκολο να το διορθώσουμε, αλλά με κάποιο τρόπο πρέπει να προσπαθήσουμε. Αυτή είναι η συνεισφορά μου – είναι μια μικρή συνεισφορά, ώστε να κανονικοποιηθούν τα φυσιολογικά σώματα, τα σώματα που δεν έχουν υποβληθεί σε επεμβάσεις, δεν έχουν βιομηχανοποιηθεί με κάποιο τρόπο και δεν έχουν γίνει αποδεκτά. Όλοι έχουμε συνηθίσει να συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με σώματα που δεν είναι, γενικά, αυτά που έχουν τα ανθρώπινα όντα. Οι ταινίες το κάνουν αυτό—κάπως βγαίνουν τη σωστή στιγμή με τον ίδιο τρόπο που έρχονται τα βιβλία την κατάλληλη στιγμή και οι άνθρωποι που πρέπει να γνωρίσεις έρχονται την κατάλληλη στιγμή».
Δεν έχουμε να προσθέσουμε τίποτα παραπάνω. Τα είπε όλα. Και την ευχαριστούμε.
