Κάθε λεπτό που αφιερώνει η ελληνική τηλεόραση σε ένα τρανς άτομο είναι πολύτιμο. Γιατί το 2022 τα τρανς άτομα δεν αντιμετωπίζονται από τα μέσα σαν εξωτικά πουλιά. Στη χθεσινή εκπομπή του Γρηγόρη Αρναούτογλου απολαύσαμε αρκετά πολύτιμα λεπτά, με τη Μπέττυ Βακαλίδου να κάθεται στη θέση της καλεσμένης.
Αφοπλιστικά ειλικρινής και ψύχραιμη, μίλησε για την κακοποίηση που ξεκίνησε στα παιδικά της χρόνια και που στόχο είχε να ανακόψει μια πορεία που θα της επέτρεπε να είναι ο εαυτός της και να τιμήσει τη σεξουαλικότητα και την ταυτότητα φύλου της, για το πώς τα τρανς άτομα φτάνουν στην σεξεργασία, χωρίς να είναι πάντα επιλογή τους, αλλά μονόδρομος, καθώς και για τα Κόκκινα Φανάρια, την παράσταση στην οποία συμμετέχει. Όπως είπε, ο Βασίλης Μπισμπίκης πέρασε πολλά δικά της βιωματικά στοιχεία στον ρόλο που υποδύεται, γεγονός που αρχικά την τρόμαξε και την άγχωσε, αλλά τώρα πια αυτό το άγχος ξεθυμαίνει μέσα από τα δάκρυα τα οποία πολλές φορές δεν μπορεί να κρατήσει κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Τα Κόκκινα Φανάρια
Σε σχόλιο του παρουσιαστή Γρηγόρη Αρναούτογλου, για μια φράση που λέει στην παράσταση, για το πόση απόρριψη μπορεί να δεχτεί μια ψυχή και ένα σώμα, η Μπέττυ Βακαλίδου απάντησε: “Ο Βασίλης Μπισμπίκης χρησιμοποιεί μία μέθοδο όπου ζητά τα βιογραφικά όλων σαν ήρωες του έργου, στο δικό μου σαν Μαντάμ Παρί βγήκαν πολύ προσωπικά στοιχεία” είπε αρχικά και συνέχισε: “Μου έχει τύχει ως τρανς να μην μου νοικιάζουν διαμέρισμα. Χρησιμοποίησα το ναυτικό φυλλάδιο από τότε που ήμουν ναυτικός και είπα ότι είναι του άντρα μου και έτσι τους ξεγέλασα και μου το νοίκιασαν”.
Σε ό,τι αφορά κάποιους θεατές που δεν αντέχουν να δουν την παράσταση ως το τέλος, μια παράσταση που είναι sold out και αυτό κάτι σημαίνει για το πόσο έτοιμο να μάθει και να συναισθανθεί είναι το κοινό, σχολίασε: “Είναι μια δικαίωση, εμείς τότε – και ειδικά εγώ – βάλαμε τον σπόρο και διαπιστώνουμε ότι φύτρωσε και προσφέρει σκιά στους ταλαίπωρους. Προχωράμε σαν άνθρωποι ο κόσμος έχει γίνει λίγο πιο ανοιχτόμυαλος, κάνουν δουλειά και όλοι οι ακτιβιστές για την ορατότητα”.
Η κακοποίηση στην παιδική ηλικία
“Λίγο πριν κλείσω τα 15 αναγκάστηκα να εγκαταλείψω το σπίτι μου και την οικογένειά μου, όταν μίλησα ελεύθερα στους γονείς μου. Δεν τους ξαναείδα από τότε. Έχουν πεθάνει, όπως και κάποια αδέρφια. Δυο τρεις ήταν χειρότεροι από τους γονείς. Έκανα μια τελευταία προσπάθεια το 1998. Μίλησα με τη μητέρα μου, αρνήθηκε επίμονα να με δει και μου είπε ότι ο πατέρας μου έχει πεθάνει. Δεν δέχτηκε να με συναντήσει και κρατούσα το τηλέφωνο αρκετή ώρα μήπως μου πει πάρε ξανά. Δεν το έκανε. Αυτή η πληγή δεν γιατρεύεται ποτέ αλλά δεν αιμορραγεί κιόλας, όταν έχεις μάθει να χειρίζεται λίγο τα πράγματα. Συμφιλιώθηκα με όσα μου έχουν συμβεί”, είπε, συνεχίζοντας: “Όταν κάνω φιλικές σχέσεις είτε ερωτικές υποσυνείδητα υπάρχει μία διαρκής αναζήτηση μίας οικογένειας”. Όχι, δεν έχει συγχωρήσει την οικογένειά της, γιατί, όπως λέει, “δεν έχει νόημα”.
Έπειτα στη ζωή της ήρθε το αναμορφωτήριο, τα ταξίδια με καράβια, αφού έβγαλε ένα ναυτικό φυλλάδιο και δυο χρόνια στην Αμερική, από την οποία επέστρεψε για να τελειώνει με το θέμα του στρατού. Και μετά, η σεξεργασία.
Τρανς άτομα και σεξεργασία
Σε ερώτηση, με το φόβο της σωστής διατύπωσης, για το γιατί τα περισσότερα τρανς άτομα οδηγούνται στην σεξεργασία, η Μπέττυ Βακαλίδου είχε μια άμεση και σαφή απάντηση: “μονόδρομος”.
“Εκείνα τα χρόνια ήταν μονόδρομος, ακόμα και τώρα είναι μονόδρομος”, τόνισε, λέγοντας πως ακόμα και σήμερα είναι μονόδρομος η σεξεργασία για πολλά τρανς άτομα. “Μόλις τώρα το κράτος άρχισε να επιδοτεί επιχειρήσεις που θα προσλάβουν τρανς άτομα”, ανέφερε, κάνοντας λόγο και για μια μερίδα τρανς ατόμων που δηλώνουν πως η σεξεργασία είναι επιλογή της, αλλά και πάλι, δεν υπάρχουν επιλογές. Ακόμα και σήμερα.
Την ίδια, σύμφωνα με όσα είπε, η πορνεία την αλλοτρίωσε. “Η πορνεία αλλοτριώνει, σε κάνει να μην νοιάζεσαι για τίποτα. Ξεχνάς το λεξιλόγιό σου, αποτυπώνεται η δυσκολία της δουλειάς. Η δουλειά έχει μία χυδαιότητα και αποτυπώνεται στα μάτια σου, στο πρόσωπό σου. Το αντίδοτό μου στην πορνεία ήταν το διάβασμα, ο κινηματογράφος και το θέατρο. Ήμουν 27 χρόνια στην πιάτσα. Ένιωσα ότι πρέπει να σταματήσω για να μην χαθώ”, δήλωσε.
