Αν στο άκουσμα της ημέρας του Αγίου Βαλεντίνου  αισθάνεσαι μόνη και δεν έχεις κανένα, τηλεφώνησέ μου νιώθεις ξαφνικά να σε διακατέχει άγχος, θλίψη, ναυτία, αηδία, αδιαφορία, ή και απόγνωση, δεν είναι μόνη/μόνος. Εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα βιώνουν μια μικρή ήττα ή και μεγαλύτερη στην προσπάθεια τους να γιορτάσουν τον έρωτα και την αγάπη. Εμείς απευθυνθήκαμε σε τέσσερις γυναίκες που ξέρουν πολλά και τα μοιράζονται μαζί μας. Ρωτήσαμε την Κατερίνα Βρανά, την Χρύσα Κατσαρίνη, την Ηρώ Κατσούδα και την Δήμητρα Νικητέα την άποψη τους για τη γιορτή των ερωτευμένων. Πόσα fail dates έχετε βγει 14/2; Έχετε συλλογή με αρκουδάκια στο παιδικό σας δωμάτιο; Προσποιηθήκατε ότι περνάτε καλά σε ακριβό εστιατόριο που δεν ξέρατε τι ακριβώς τρώτε; Πάρα πολλές αναμνήσεις αλλά ζήσαμε να τις διηγηθούμε. Τα έχει πει και ο Μπιλάρας, όχι ο δικός μας, ο Σαίξπηρ: Ο έρωτας μπορεί να είναι το ωραιότερο όνειρο αλλά και ο χειρότερος εφιάλτης. Απολαύστε υπεύθυνα.

Η Κατερίνα Βρανά θέλει να σου δώσει μια συμβουλή για τις 14 Φλεβάρη: “Μην. Κάνετε. Τίποτα”.

Θα ήθελα να ξεκινήσω λέγοντας ότι δεν έχω βγει ποτέ ραντεβού την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Είναι η χειρότερη μέρα του χρόνου να βγεις ραντεβού. (Ίσως με εξαίρεση την παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Και σου λέω “Εδώ και τώρα, χωρίς ντροπή και χωρίς ενδοιασμούς, πως άμα βγαίνεις ραντεβού την παραμονή Πρωτοχρονιάς, τα κάνεις όλα λάθος”

Η μέρα του Αγίου Βαλεντίνου είναι επίσημα η μέρα του έρωτα. Στην Αμερική, το έχουνε κάνει ημέρα του έρωτα και έχουν προσθέσει και την αγάπη γενικά. Πολύ συχνά δίνουν οι γονείς κάρτες με καρδούλες στα παιδιά τους και τα παιδιά αντίστοιχα στους γονείς τους. Πιστεύω ότι αυτό έγινε γιατί οι Αμερικάνοι έχουν πολύ καλή αίσθηση του μάρκετινγκ και σου λένε να μην πάει χαμένη η μέρα μόνο στα ζευγάρια, να είναι μέρα για όσους αγαπάνε: γονείς, παιδιά, γιαγιάδες, παππούδες, θείες, θείοι για να πουλήσουν πιο πολλές κάρτες και πιο πολλά μπαλόνια. Να σας πω την αλήθεια, εμένα αυτό δε με χαλάει ιδιαίτερα γιατί είναι άλλη μια αφορμή να δείξεις στον κόσμο γύρω σου ότι τον αγαπάς και τον εκτιμάς. Ούτε έχω ιδιαίτερο πρόβλημα με το αρχικό κόνσεπτ του να έχουμε μία ημέρα που να γιορτάζει τον έρωτα συγκεκριμένα. Ο έρωτας είναι πανέμορφο πράγμα το οποίο θα έπρεπε και να γιορτάζεται, και να τον χαιρόμαστε, και όταν τον βρίσκουμε να τον βάζουμε κάτω και να του πετάμε τα μάτια έξω. Απλώς αυτή η μέρα έχει γίνει τόσο εμπορική και έχει δημιουργήσει τέτοια πίεση που πολύ συχνά καταστρέφει αυτό το οποίο γιορτάζει. Τον έρωτα. Άμα ο άλλος ή η άλλη νιώθει ντε και καλά πίεση ότι ΠΡΈΠΕΙ  εκείνη τη μερα να κάνει μια μεγάλη κίνηση, μια μεγάλη χειρονομία, να σου πάρει Σοκολάτες /εσώρουχα / κοσμήματα / PlayStation, ε, η μέρα χάνει κάτι από την γλύκα της. Τα δε εστιατόρια αυξάνουν τρέλα τις τιμές για ένα «ρομαντικό δείπνο ». Καλύτερα να κάτσεις σπίτι να μαγειρέψεις κάτι ωραίο για το ταίρι σου. Αλλά δεν πέφτει πάντα Σαββατοκύριακο η γιορτή οπότε εσύ γυρνάς πτώμα από τη δουλειά και θέλεις να κάνεις κάτι ξεχωριστό, να μαγειρέψεις κάτι σπέσιαλ, ειδικό για την ημέρα, αλλά επειδή είσαι πτώμα και δεν είσαι πολύ συγκεντρωμένος, δε σου βγαίνει καλό, σου πέφτει και το γαμωσουφλέ, και γυρνάει και η άλλη από δουλειά εξίσου πτώμα, και δεν έχετε να φάτε γιατί το έκαψες το φαΐ. Και αποφασίζετε να πάρετε ντελίβερι αλλά δεν μπορείτε να συμφωνήσετε στο τι θα πάρετε. Είστε και οι δύο πτώμα και πεινασμένοι και γίνεται ένας τρικούβερτος καυγάς που εμπεριέχει μέσα όλα τα περασμένα πταίσματα του καθενός και καταλήγετε να μην μιλιέστε και να πίνετε δύο μπουκάλια κρασί ο καθένας μόνος του. Χρόνια πολλά. Καλό έρωτα.

Άμα δε, είστε φρέσκο ζευγάρι, μες τα μέλια και τα ζουμιά, σας παρακαλώ πάρα πολύ, για το καλό σας, μην βγείτε έξω την ημέρα Αγίου Βαλεντίνου. Καθήστε μέσα και απλώς βγάλτε τα μάτια σας με γλυκό τρόπο. Γιατί άμα βγείτε έξω – πες ότι θέλεις να το ρίξεις το χρήμα και να δείξεις ότι αγαπάς ρε παιδί μου –  θα επιλέξεις εστιατόριο που είναι σχεδόν σίγουρο ότι δεν θα αρέσει στον άλλον και θα ξεκινήσει μέσα της / του ένας μονόλογος του στυλ “Μα καλά εδώ νόμιζε ότι θα μου άρεσε; Είναι τόσο μίζερο/χλιδάτο που με αηδιάζει! Τέτοιος άνθρωπος νομίζει ότι είμαι; ‘Ένα μήνα  και δεν με ξέρει καθόλου! Δε νομίζω ότι έχει μέλλον αυτή η σχέση…”

Η συμβουλή μου για του Αγίου Βαλεντίνου είναι: Μην. Κάνετε. Τίποτα. Την επόμενη φορά που το ταίρι σας αναφέρει κάτι που θα τους άρεσε, τότε κάντε ή αγοράστε αυτό που προτιμά και προσφέρετέ το ως έκπληξη λέγοντες « Μωρό μου, μάτια μου, καρδιά μου, αγάπη μου, ζωή της ζωής μου, φως των ματιών μου, αυτό είναι για την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου». Αυτό θα μετρήσει πιο πολύ Και ξέρετε γιατί; Γιατί δείχνει ότι τους ακούτε, τους δίνετε σημασία, ότι είναι σημαντικοί για σας και σας νοιάζει τι τους αρέσει και τι τους φέρνει χαρά και ναι θα μπείτε στον κόπο να τους το προσφέρετε. Που στο κάτω κάτω αυτό είναι ο έρωτας που τον γιορτάζουμε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.

Ο λόγος που είπα ναι στο να γράψω για το χειρότερο ραντεβού του Αγίου Βαλεντίνου ήταν για να αποτρέψω τις επόμενες γενιές από το να κάνουν τα ίδια λάθη με τις προηγούμενες. Για σας το κάνω. Για να σας σώσω. Για να μη βγαίνετε ποτέ μα ποτέ μα ποτέ μα ΠΟΤΈ ραντεβού την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.

Η Κατερίνα Βρανά έχει διακριθεί στο διεθνή διαγωνισμό Funny Women, υπήρξε ομιλήτρια σε εκδήλωση TEDx, έχει εμφανιστεί στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο του BBC, σε πολλές εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης. Ίσως είναι η πιο αστεία γυναίκα του κόσμου -γνώμη πολλών.

Φυσικά και υπάρχει χειρότερο από το να είσαι single και σε καραντίνα του Αγιού Βαλεντίνου. Να βγαίνεις απαίσια ραντεβού. Η Χρύσα Κατσαρίνη επιβεβαιώνει.

 

“Αγαπημένα μου μπακούρια,

Να ξεκαθαρίσω αρχικά πως ποτέ δεν είχα σε εκτίμηση την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου.   Παρόλα αυτά, είμαστε σε καραντίνα, η μοναξιά δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη και μπορεί να νιώσετε κάπως θλιμμένοι την συγκεκριμένη μέρα. Αλλά για αυτό είμαι εγώ εδώ. Για να σας θυμίσω πως χειρότερο από το να είσαι single κλεισμένος στο σπίτι την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου, είναι το να βγαίνεις απαίσια ραντεβού. Να μερικά δικά μου παραδείγματα.

Βγήκα πρώτο ραντεβού με έναν άντρα που γνώριζα μόνο διαδικτυακά. Φτάνει η στιγμή που έρχεται ο λογαριασμός, αρπάζει την απόδειξη από το τραπέζι και την εξετάζει…..για πολλή ώρα. Πρότεινα λοιπόν να πληρώσω εγώ. Μου είπε ότι δεν το δέχεται να πληρώσει η γυναίκα στο πρώτο ραντεβού. Οπότε πρέπει να το πάμε μισά μισά. Τέλος πάντων, είμαι καλόβολος άνθρωπος, λέω δεν βαριέσαι, ας το πάμε έτσι. Μετά από λίγο μου λέει διστακτικά “εντάξει, βέβαια. Πήρες και μια coca cola οπότε είναι 1μιση ευρω παραπάνω για σένα”. Ήδη σκέφτομαι πως αυτό το ραντεβού θα γίνει ωραίο κείμενο για την παράσταση, ενώ ταυτόχρονα αφήνω ένα τιπ στην γλυκούλα (και φοβερά εξυπηρετική) σερβιτόρα που μου έριχνε αυτό το υποστηρικο βλέμμα. Αυτό το βλέμμα που λέει “μην στεναχωριέσαι, δεν είναι όλοι έτσι”. Φεύγω μπροστά, εκείνος ακολουθεί. Συνειδητοποιώ πως έχω ξεχάσει το κινητό, γυρίζω πίσω ΚΑΙ Ο ΤΥΠΟΣ ΕΊΧΕ ΠΆΡΕΙ ΤΟ ΠΟΥΡΜΠΟΥΆΡ! Ρε σεις… Πήρε το πουρμπουάρ της κοπέλας. Ρε παιδιά.. Το πήρε… Αρχίζω να πιστεύω πως αν μετά πηγαίναμε για ποτά θα μου έκλεβε το πορτοφόλι.

Προχωράμε

Πριν από 2 χρόνια ξεκίνησα να βγαίνω με έναν τύπο. Η αλήθεια είναι ότι η διεκδίκησή του ήταν τίμια. Ένα 3μηνο, εκεί…εργατοώρες στενού μαρκαρίσματος. Δωρικός, χομπίστας. Ήταν μια πολύ πιεστική περίοδος για μένα και δεν είχα χρόνο για τίποτα. Ήμουν κάθε μήνα σε περιοδείες, δεν είναι δηλαδή ότι το έπαιζα ντίβα. Μόλις άραξα Αθήνα αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία σε όλο αυτό. Βγαίνουμε περίπου μια εβδομάδα και περνάμε πολύ όμορφα.

Την τελευταία μέρα αυτής της σύντομης γνωριμίας, είχε την γιορτή του. Μου λέει, έλα μετά την παράσταση να σε κεράσω, θα είμαι έξω με τα παιδιά. Του λέω ωραία, θα σε πάρω τηλέφωνο όταν τελειώνει η παράσταση να μου πεις που να έρθω να σας βρω. Τον παίρνω τηλέφωνο στις 11μιση, δεν το σηκώνει. 2 ώρες μετά με παίρνει τηλέφωνο. Σαν χάπατο που είμαι, πάω. Μπαίνω μέσα και αρχίζω να χαιρετάω τους ανθρώπους γύρω του και να συστήνομαι. Με κοιτάζουν λίγο περίεργα και εκείνος μου λέει ”Τι κάνεις? δεν τους ξέρουμε αυτούς, είμαι εδώ με την κολλητή μου”

Μικρή παρένθεση εδώ. Κάθε φορά που ακούω άντρα να λέει την λέξη ”κολλητή” νιώθω τα επίπεδα τεστοστερόνης να αυτοκτονούν. Είναι για μένα εξίσου στενάχωρο με την φράση ”όπως λέει η μαμά μου” ή με tattoo σπαρτιάτη που έχει ελληνική σημαία στην ασπίδα. Είσαι 35 χρονών μαντράχαλος. Είναι πολύ καλή σου φίλη. Δεν είναι κολλητή σου. Συνεχίζουμε. Γνωρίζω λοιπόν το Μαράκι. Το Μαράκι , δεν ψήθηκε πολύ με την παρουσία μου και φρόντισε να το κάνει αρκετά ξεκάθαρο. Μπαίνει ανάμεσα σε μένα και τον κολλητό της, πλάτη σε μένα και μιλάνε.

Έρχεται εκείνος, να μου μιλήσει και σκέφτομαι, άντε μωρέ ο γλυκούλης, κατάλαβε ότι ένιωσα άβολα. Μου λέει:

-Να σου πω μωρό, έχεις λεφτά;

-Έχω. Γιατί;

-Πόσα έχεις γιατί μου τελείωσαν και θέλω να κεράσω το Μαράκι.

-Έχω 30€

-Εντάξει φτάνουν.

-Υπολόγισε και το ποτό και το ταξί μου.

-Ναι μωρε , θα τα βρούμε, θα σε πάω εγώ σπίτι.

Αρχίζουν να χορεύουν και αρχίζει το τουερκιν το Μαράκι, τύφλα να ‘χει η Μιναζ. Δεν ήταν και πιτσιρίκα, φοβήθηκα μην της μείνει κανένα γόνατο στο χέρι. Αλλά είχε πάθος. Αυτό της το δίνω, λαπντανς κανονικό. Σε μια φάση δεν ήμουν σίγουρη αν είχαν ρούχα ανάμεσα. Εκείνη την στιγμή τον φιλάει στο λαιμό. Εκεί κάπου ήταν το κιου μου για να φύγω…ναι; όχι παιδιά. Στην δική μου περίπτωση τα προειδοποιητικά σημαιάκια με πιάνουν από τον γιακά και μου λένε ”Χρύσα κορίτσι μου, μας βλέπεις? έχουμε κατεβάσει παρέα” και εγώ αράζω χαλαρή και λέω εεεε ιδέα μου θα είναι. Πάω μια βόλτα από το μπάνιο και σκάει τρομακτικός τύπος που απλώνει χερούκλα και εμποδίζει την έξοδο μου.

-Πως και μόνη;

-Δεν είμαι μόνη, συνοδεύομαι και μάζεψε το χέρι σου γιατί θα στο σπάσω σε 3 σημεία. (έχω ακούσει να το λένε και είναι cool. αλλά πέρα από το attitude δεν είχα τίποτα άλλο)

-Συνοδεύεσαι από ποιον; Αφού είσαι μαζί με το ζευγάρι

Εκεί κάπου τα προειδοποιητικά σημαιάκια μου έκαναν κωλοδάχτυλο.

Βγαίνω από την τουαλέτα εξοργισμένη, τον τραβάω και τον φιλάω, γιατί στο ενοχικό μυαλό μου, εγώ έκανα λάθος, που ήμουν κάπως υποτονική ενώ είναι η γιορτή του (daddy issues will fuck my life forever). Το Μαράκι δεν κατάφερε να το διαχειριστεί. Με σπρώχνει, μπαίνει ανάμεσα και λέει ”Ζηλεύω, σειρά μου τώρα” και βγάζει την γλωσσάρα της και κάνει αυτό το, και καλά παιχνιδιάρικο. Με το που ακουμπάει η γλώσσα στα χείλη του ξεσπάνε σε γέλια. Εεεε ρε πλάκες που τις κάνανε.

Οκ, ναι εκεί ξύπνησα, πήρα την τσάντα και φεύγω. Μου λέει ‘Που πας;’’ δεν του απαντάω και βγαίνω από το μαγαζί. Τρέχει πίσω μου και μου φωνάζει να σταματήσω. Σκέφτομαι…οκ κάπως σώθηκε , λίγο η αξιοπρέπεια μου, μέσα σε όλο αυτό. Σταματάω με κοιτάζει και μου λέει ‘’Μπορείς να μου δώσεις το 20ευρω; Ελπίζω το Μαράκι να συνέχισε τα λαπντανς στο μαγαζί γτ εγώ 20ρικο δεν έδωσα.

Και κλείνω με το αγαπημένο μου

Βγήκα με έναν θεούλη πρώτο ραντεβού. 10 λεπτά αφού βρεθήκαμε στο μαγαζί, μου είπε ότι επιλέγει να μην τελειώνει στο σεξ και να κρατιέται, γιατί αποβάλλεται από το σώμα του τεράστια ενέργεια που προτιμάει να την εγκλωβίσει.

Δεν είναι καλύτερο το Netflix”;

Η Χρύσα Κατσαρίνη τον Μάιο του 2012 μετακόμισε στην Αθήνα και από τότε ασχολείται επαγγελματικά με το stand- up comedy. Έχει κάνει ευρωπαϊκή περιοδεία, η δική της παράσταση «Ό,τι πολυτιμότερο έχω» σημείωσε εξαιρετική επιτυχία και ήταν το οpening act για την παράσταση της Αμερικανίδας κωμικού Liza Treyger.

Η Ήρα Κατσούδα είναι μια σοφή γυναίκα, ξέρει  ότι αν  δεν γιορτάζεις  την 14η Φεβρουαρίου,  δεν μπορεί να εξελιχθεί και σε αποτυχία η μέρα σου.  

 

“Fail λοιπόν του Αγ. Βαλεντίνου. Κοίτα, δεν έχω πολλά γιατί ποτέ δεν μου άρεσε σαν γιορτή, οπότε ό,τι δεν γιορτάζεις δεν μπορεί να εξελιχθεί και σε αποτυχία (Κομφούκιος).

Τώρα που το σκέφτομαι όμως υπάρχει περίπτωση αυτή μου η άρνηση για την ημέρα, να προέρχεται από Αγιο-Βαλεντινιάτικο fail στο σχολείο. Γυμνάσιο νομίζω ήμουν, τύπου πρώτη Γυμνασίου, σε αυτές τις ηλικίες που όταν άρεσες σε κάποιον ή σου άρεσε κάποιος, κοροϊδεύουν οι συμμαθητές φάση «Ωωωωωω». Αυτό. Δεν έλεγαν κάτι ευφάνταστο μετά το «Ωωωωω», αλλά ήταν αρκετό για να σε πάει έτσι όλο το 7ωρο. Φτάνει λοιπόν Αγ. Βαλεντίνου, πάω στο σχολείο και έρχεται ένα αγόρι που δεν ήξερα ΚΑΝ ότι του άρεσα και μου δίνει έναν λούτρινο αρκούδο, χωρίς υπερβολές, ενάμιση μέτρο. Ήταν τόσο μεγάλος που σχεδόν μιλούσαμε για έξτρα παιδάκι στην τάξη. Μου τον δίνει, μου λέει ότι του αρέσω και με ρωτάει αν μου αρέσει και εμένα. Εγώ του λέω ότι δεν το περίμενα και δεν ξέρω. Μου λέει «σκέψου το» και φεύγει, αφήνοντάς με τον αρκούδο. Καταλαβαίνετε ότι ένα αρκούδι σε μέγεθος συμμαθητή μου, δεν είναι ότι πιο διακριτικό. Να πεις ότι ήταν κάρτα, κανα δωράκι, κανα ραβασάκι να το έβαζα στην τσέπη να αποφύγω και τα πολλά «ωωωω». Με την γκουμούτσα όμως, ήταν δυσκίνητα τα πράγματα. Οπότε ήταν παρκαρισμένο στην τάξη δίπλα μου, είχαν κάνει παρέλαση από όλα τα τμήματα για να το δουν και να κοροϊδέψουν, μάλιστα με είχε γλεντήσει και ένας καθηγητής ρωτώντας αν γυρνώντας με το λεωφορείο θα του έκοβα εισιτήριο. Αλλά και γυρνώντας στο σπίτι δεν θα περνούσα απαρατήρητη από τους γονείς, οπότε αναμένονταν ερωτήσεις και τα σχετικά. Το χειρότερο όμως είναι ότι εμένα μου άρεσε ένα άλλο αγόρι που είχα μάθει ότι θα μου έδινε κάρτα να μου πει ότι του αρέσω (Αχ πόσο αθώες εποχές) και ξέσπασε όλο αυτό με τον αρκούδο και δεν μου την έδωσε ποτέ. Όταν γύρισα σπίτι και με ρώτησαν που το βρήκα και ποιο αγόρι μου το έδωσε απάντησα μια μπούρδα που τότε μου είχε φανεί εξαιρετική ιδέα, ότι το είχα πάρει για τον μικρό μου αδερφό. Οι γονείς μου προφανώς δεν το πίστεψαν ποτέ. Ο αδερφός μου μέχρι και σήμερα είναι πολύ χαρούμενος με εκείνο το δώρο“.

Η Ήρα Κατσούδα είναι μία από τις πιο γνωστές stand up κωμικούς, είναι ηθοποιός και κειμενογράφος διαφηµίσεων, σε συνεργασία με τον Ανδρέα Πασπάτη, παρουσίασαν το πρώτο stand up comedy battle στην Ελλάδα στο πλαίσιο της παράστασης «Ο καθένας τα δικά του», ενώ το 2016 διοργάνωσαν και παρουσίασαν το πρώτο ζωντανό stand up comedy talk show “The Comedians” (Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης). Σίγουρα την έχετε δει στις solo παραστάσεις της “Χωρίς γλουτένη”, “Για γυναίκα καλή είναι”.

Μόνη και Tinder την ημέρα Αγίου Βαλεντίνου, μικρή κωμική ιστορία της Δήμητρας Νικητέα 

‘Κάθε χρόνο την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου είμαι μόνη μου, και όταν εννοώ «Κάθε χρόνο την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου» εννοώ «Κάθε χρόνο, τελεία». Πέρσι είχα την φανερή ιδέα να σπάσω το pattern, και να το προσπαθήσω. Κατέβασα το Tinder και με το που το ανοίγω, μου έγραφε πως βρίσκομαι λιγότερο από 1χλμ μακριά μου. Σε ευχαριστώ ηλίθιο Tinder που μου υπενθύμισες πως είμαι μακριά τον εαυτό μου, λες και η εγγραφή μου σε εσένα δεν ήταν επαρκής τεκμήριο για το βαθμό απελπισίας μου. Τέλος πάντων, είπα, «Δώσε μία ευκαιρία να γνωριστώ με τον εαυτό μου, μπορεί να είναι καλό τυπάκι, μην προδικάζεις.» Αρχίσαμε να τσατάρουμε, είχαμε πολλά κοινά, και έτσι, ανταλλάξαμε social. Καθώς έψαχνα το προφίλ μου, έκανα κατά λάθος, like  στον εαυτό μου. Ευτυχώς, πρόλαβα γρήγορα να το πάρω πίσω, και ευχήθηκα να μην το είδα, αυτό έλειπε τώρα, να παίρνουν τα μυαλά μου αέρα, να αρχίζω να πιστεύω ότι με γουστάρω. Πρότεινα να γνωριστούμε από κοντά, και κανονίσαμε να φάμε κάπου έξω.  Με περίμενα στο εστιατόριο, και παραδόξως ήρθαμε και οι δύο ακριβώς στην ώρα μας. Όταν με πρωτοείδα, δεν με αναγνώριζα. Δεν έμοιαζα με τις φωτογραφίες που είχα βάλει. Υπήρχε μια αμήχανη σιωπή. Μου λέω «Σου έκανα ένα δώρο, αν θες άνοιξε το». Προσποιήθηκα ότι μ’ αρέσει «Ρε συ δεν έπρεπε, είναι πολύ ωραίο.» Τι να κάνα; Δεν ήθελα να με πληγώσω, σκέφτηκα οκ την επόμενη μέρα θα πάω στο μαγαζί και θα το αλλάξω.  Καθώς τρώγαμε, προσπαθούσα να σπάσω τον πάγο με κάνα αστειάκι, «Χέχε, 1 στους 2 ανθρώπους με διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας, είναι ένας», αλλά δε γελούσα, το είχα ξανά ακούσει. Άλλαξα θέμα, «Βλέπω σ’ αρέσει το φαΐ»,  και εννοούσα «Η λυσσάρα το είχε φάει όλο, δε μου άφησα τίποτα, από ραμαζάνι ήρθε;». Χαϊδεύω την κοιλιά μου και απαντάω «Ναι, δε σου ‘χω πει κάτι. Τρώω για δύο άτομα. ;)». Τρόμαξα, και μου εξήγησα ήρεμα, πως ο γιατρός μου είπε πως έχω διαταραχή πολλαπλής προσωπικότητας. Ουφ, τι ανακούφιση. Κάποια στιγμή κάνω μία αδέξια κίνηση, και κατά λάθος χύνω το ποτό μου πάνω μου, μου ζήτησα συγγνώμη, προσπάθησα να με σκουπίσω, με κοίταξα βαθιά στα μάτια, και με ερωτεύτηκα, ξέρετε, όπως στις ταινίες. Κάποιος στο δίπλα τραπέζι φώναξε «GET A SINGLE ROOM”. Έρχεται ο σερβιτόρος, για να πληρώσουμε τον λογαριασμό. Παίρνω την πρωτοβουλία και πληρώνω εγώ, όχι με προσβάλεις είναι δικά μου, επιμένω. Ο σερβιτόρος είχε μπερδευτεί, τελικά τον έπεισα και πλήρωσα εγώ. «Θες να έρθεις σπίτι μου;» μου πρότεινα, και οκ να είμαι ειλικρινής δεν ήθελα να με θεωρήσω εύκολη, αλλά δεν είχα και άλλη επιλογή. Με το που μου ανοίγω την πόρτα μου κάνω «Νιώσε σαν το σπίτι σου». Δεν μπορούσα όμως. Έβλεπα παντού φωτογραφίες μου, φωτογραφίες με έμενα και την οικογένεια μου, τους φίλους μου, τους πρώην μου. Σκιάχτηκα, η τύπισσα ήταν εμμονική με την πάρτη μου. Σκέφτηκα μια δικαιολογία, και έφυγα, φτηνά τη γλίτωσα. Από τότε δεν ξαναμπήκα Tinder, παίζει πολύ ανωμαλία’.

Η Δήμητρα Νικητέα ασχολείται από το 2017 με το stand up (λογικό εφόσον έχει γεννηθεί το 1999). Παρουσιάζει μικρής φόρμας αστεία ενώ παράλληλα συνοδεύει το act με κωμικά σχέδια.  Έχει συμμετάσχει στο «Φεστιβάλ κωμωδίας» της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Αλεξανδρούπολης, ενώ το Μάιο του 2019 ταξίδεψε για πρώτη φορά με την διοργάνωση της «ArgoNauts Comedy» στη Ζυρίχη.