Η Νάταλι Πόρτμαν δεν ήθελε ποτέ να γίνει η Λολίτα της βιομηχανίας του θεάματος. Όταν είσαι 12 -13 και σε χαρακτηρίζουν σέξι κάτι πάει εντελώς λάθος. Μιλάμε για ακατάλληλη επιβεβλημένη σεξουαλικότητα σε ανήλικο παιδί. Που ο Λυκ Μπεσόν το παρουσίασε με σαφέστατους υπαινιγμούς σεξουαλικής ετοιμότητας στην ταινία Léon. Κι η ηθοποιός ακόμη πληρώνει το τίμημα της αυτό-αποστροφής της σεξουαλικότητας της.
Μίλησε στο podcast του ηθοποιού Νταξ Σέπαρντ, Armchair Expert, για την τραυματική αυτή εμπειρία που της δημιούργησε φοβίες και πληγές. Αναγκάστηκε να χτίσει ένα φρούριο επιλέγοντας συντηρητικά ρούχα μέχρι να αισθανθεί ασφαλής να εκφράσει την σεξουαλικότητά της. Ήξερε ότι τα μέσα έπαιξαν με την εικόνα της Λολίτας και αυτή η απεικόνιση την τρόμαζε. Ήθελε να αποφύγει τα βλέμματα των ανδρών και να τους αναγκάσει να την δουν ως μια έξυπνη γυναίκα παρά ως αντικείμενο πόθου.
Φυσικά αισθανόταν ντροπή και αγχωνόταν από το male gaze μεγαλώνοντας. Πριν από δύο χρόνια όταν περπάτησε στο Women’s March του Λος Άντζελες ανέφερε στην ομιλία της ότι το πρώτο γράμμα που δέχτηκε από θαυμαστή της, ούσα 13 ετών, περιέγραφε μια φαντασίωση βιασμού.
Άκουγε ραδιοφωνικές εκπομπές να κάνουν αντίστροφη μέτρηση μέχρι την ενηλικίωση της, την νόμιμη ηλικία για να κοιμηθεί κάποιος μαζί της. Έμαθε από παιδί ότι η κοινωνία θεωρεί αστείο να αφήνει κάποιος άνδρας σεξουαλικά υπονοούμενα για ένα έφηβο κορίτσι. Επέλεξε να χτίσει την ταυτότητά της ως συντηρητική, σοβαρή ηθοποιός που δεν ήθελε να ποζάρει σέξι στα κόκκινα χαλιά. Ως άμυνα. Ένιωθε μια σεξουαλική τρομοκρατία.
Ας αναφέρουμε στο σημείο αυτό ότι το αρχικό σενάριο της ταινίας θεώρησε φυσιολογικό να γίνονται εραστές η Ματίλντα και ο Λεόν. Κι έπειτα από προβολή σε περιορισμένο κοινό -πριν η ταινία κυκλοφορήσει στις αίθουσες- η αμήχανη αντίδραση των θεατών σε μια σεξουαλική σκηνή, ανάγκασε τον Μπεσόν να μοντάρει σκηνές και να αφαιρέσει το φιλί της ανήλικης Πόρτμαν με τον Ζαν Ρενό. Βέβαια, ο Μπεσόν στα 32 του έκανε παιδί με μια 15χρόνη, οπότε ίσως δεν καταλάβαινε γιατί σοκάρεται ο κόσμος με την παιδοφιλία.
Η Νάταλι Πόρτμαν έχει 100 ιστορίες σεξουαλικής παρενόχλησης να διηγηθεί αν την ρωτήσετε.Μην ξεχνάμε ότι το Χόλυγουντ θεωρεί τους ηθοποιούς προϊόντα. Κι όταν ένα προϊόν συνδέεται με ένα σεξουαλικό ερέθισμα αυτό σημαίνει μόνο ένα πράγμα σε κάθε βιομηχανία που σέβεται τον εαυτό της: κατανάλωση.Κι αυτή η γκλαμουροποίηση της εφηβείας είναι μια αναπαράσταση που αναπαράγει συγκεκριμένα, κανονιστικού τύπου, πρότυπα ομορφιάς. Πρότυπα που με τη σειρά τους προωθούν μια διάχυτη αντίληψη περί προθυμίας, παθητικότητας και διαθεσιμότητας. Είναι φυσικά δημιουργήματα ανδρών. Και μη γελιέσαι, της πατριαρχίας εννοώ.
Γιατί επιτρέπεται η πορνογραφικοποιήση υπό το πρίσμα της τοξικής αρρενωπότητας δεν ξέρω. Ξέρω, αλλά δεν απαντώ. Όλοι ξέρουμε. Η Νάταλι Πόρτμαν απέρριψε τον ρόλο της Λολίτας όταν της προτάθηκε. Όπως απέρριψε και την πρόταση του ανθρώπου που την εντόπισε στα 12 της σε μια πιτσαρία και δεν έγινε μοντέλο. Δεν είναι πουριτανή. Είναι απλά μια γυναίκα που θέλει να ακουστεί η φωνή της και όχι να εστιάσεις μόνο στο στήθος της. Θέλει να νιώθει ασφαλής να μπορεί να φορέσει ότι θέλει εκείνη και συναινετικά να μιλήσει για την σεξουαλικότητά της.
